"İşte öyle anlattığım gibi. "
"Şöyle yapıyoruz biz bir kaç gündür Minho'ya telfi vereceğiz Minho'ya telfi vereceğimiz için benim yardımcım olmayacak.
Ve o kişi sen olacaksın. "
"Cidden gerek yok iki şirketten daha teklif geldi onlara bakacağım"
"Binnie kırma lütfen"
"Of tamam"
"Oflama bana"
"Off"
"Chris"
O iğrenç ses.
"Efendim"
"Sen neden işinin başında değilsin"
"Chan birincisi bana emir veremezsin. İkincisi işim yok. "
"Herkes almış başını gidiyor sizinle mi uğraşacağım"
"Chan yeter artık bana ve çalışanlarıma bağıramazsın saygılı ol"
"Ne yaparsanız yapın"
Keşke şirketin cafesine oturmasaydık.
Herkes Chan Bey'in yankılanan sesini duydu ama tek yüksek ses onda yoktu ilk defa Chris Bey'i böyle gördüm.
Chan Bey'i bile ezebilirdi.
Chris Bey elimden tutup şirketten çıkartmıştı.
Yüksek ses sevmiyordum.
Ve sanki her şeyini biliyor gibi beni uzak tutuyordu.
Arabanın içine sesizlik hakimdi.
"Özür dilerim "
"Neden özür diliyorsunuz ki"
"Sesini yükselttim ve sinirlendim"
"Sorun yok efendim"
"Bana efendim deme Binnie şuan bana sadece Chris de"
"Peki Chris"
"Nereye gidelim eve gitmek ister misin? "
"Olabilir "
"Tamam"
...
Şuan Chris'e ve kendime kahve yapıyordum.
Oldukça sinirliydi ama göstermemeye çalışıyordu.
"Teşekkürler"
"Rica ederim. Şey iyi misin? "
"İyiyim. Evin çok güzelmiş"
"Teşekkür ederim"
Kahve bardağını uzatırken elimi tuttu. Gözlerimin içine dalmıştı gibiydi.
Ardından kahveyi elimden aldı.
Birlikte oturma odasına doğru gittik.
"Seni bir süre bekleticem Binnie hemen Minho'ya telfi vericem. "
"Chris cidden gerek yok. İki şirket daha iş teklifinde bulundu. "
"Seni kaybetmek istemiyorum Binnie"
Karşımda ki bedene gülümsemiştim.
