"Seni çok bekledim"
"Özür dilerim bebeğim artık beklemek yok çünkü ayrılmayacağım. "
Sarılışımız son bulmuştu. Elini omzuma atıp yanaklarımı sıkıyordu.
"Burada mı çalışıyorsun"
"Evet. Minik bir işim var onu halledip çıkabiliriz"
"Tamam güzelim "
Birlikte şirkete doğru yürümüştük.
Asansöre bilmemiz ile iyice sarılmıştı bana biliyordu korkardım.
Odama doğru gelmiştik.
O öndeki koltuklara oturdu odayı inceledi.
Bende yarını planladım.
"Changbin"
"Kapıyı çalmayı bilmiyorsunuz galiba"
"Changbin"
"Buyrun efendim"
"Yarın Chris ile değil benimle geleceksin"
"Ama Chris Bey'in top-"
"Benimle geleceksin changbin akşam haber veririm"
"Peki efendim "
"Ve de ziyaretçilerimizi aşağıdaki kafede ağırlıyoruz"
"Kusuruma-"
"Bebeğim hadi çıkalım"
Chan ve Felix'in uzun ve değişik bakışları arası da kalmıştım.
Ahh meleğim geldi.
"Binnie sana ihtiyacım var"
"Hemen efendim"
Koşarak Chris Bey'in koluna girmiştim bu adam ben her zor durumda kaldığımda beni kurtarıyordu.
"İyi misin sen"
"İyiyim iyiyim gene kurtardınız beni "
Chris Bey gülümsemişti.
"Sizin ne işiniz vardı efendim"
"Ya dosyayı bulamıyorum hani en son imzaladığım var ya "
"Efendim o bende"
"Bana verir misin onu "
"Tabiki efendim"
Tekrar odaya girmiştim.
Tabi kapıda duran Chan beyden zorda olsa geçerek.
"Chan Bey"
"Efendim"
"Çekilir misiniz? "
"Hayır"
Gene göz devirmiştim neden uyuz bu adam.
Kollarımla Chan Bey'i ittirip odaya girmiştim.
"Bebeğim senin iş yerinde neden bu kadar sorunlu var? "
Felix'in sorduğu soru ile Chan Bey'in siniri kat kat artmıştı.
