Bir kaç gün olmuştu Chan açılalı sürekli bir yerlerde buluşuyorduk.
Kimsenin görmesini istemediğim için oda sürekli beni takip ediyordu.
Felix gene yurt dışına gitmişti.
Chris Bey ise şu sıralar çok mutluydu.
Chan'dan duyduğuma göre oda yurtdışına gidecekmiş istediği ve mesleği olan konuda eğitim alacakmış.
Chan Bey:
Nerdesin sen kaç saattir arıyorum
Siz:
Kafeye geldim açıktım bir şeyler yiyorum birazdan gelirim
Chan Bey:
Ben geliyim mii?
Lütfen bebeğim
Siz;
Herkes anlar olmaz
Ben gelicem yanına
Sen aç mısın bişeyler alayım mı
Chan Bey:
Ya anlasalar ne olacak
Hızlı ol lütfen bebeğim
Sana açım ama sen beni aç bırakıyorsun güzel gözlerini bile göremiyorum
Siz:
Tamam tamam geliyorum bekle
Chan Bey:
Teşekkürler bebeğim seni seviyorum
Telefonu cebime atmıştım.
Chan içinde bir tost ve kahve almıştım.
Odasına doğru çıkmıştım.
Kapıyı çalmadan girmiştim.
Chan'ın elinde bir gömlek vardı.
"O ne? "
"Hiç bir şey bebeğim"
Aceleyle çekmeceye koymaya çalışmıştı.
Ellerimdeki yiyecekleri masaya koymuştum.
Chan'ın yanına kadar gitmiştim bana bakıp gülüyordu.
Chanın sanalyesini kenara itmiştim.
"Kimin bu? "
Gömleği çevirdiğimde bir bölgenin sarardığını gördüm.
"Şey senin"
"Ben sana gömleğimi vermedim"
"Seni kahveyle yaktığım gömlek"
"Sen neden bunu bana vermedin."
Üstüne doğru eğildiğimde ilk sırıtıp sonra dudaklarıma minik bir öpücük koymuştu.
"Şey sakladım aşkım aaa sen bana yemek mi aldın. "
"Evet ama bir daha benden bir şey gizleme Chan"
"Chan kim? "
"Bir daha benden bir şey saklama bebeğim"
Gülüp ayağa kalkmıştı. İlk başta ellerini belime sarmıştı.
"Hadi ye yemeğini"
