Chan'ın anlatımı;
Yanında ki çocuk sinirlerimi bozuyordu bu çocuk neden hâlâ benim hislerimi anlamıyordu.
Sinir problemlerim yüzünden sevmediği hareketler yapabiliyordum.
Ama onu çok seviyordum.
O hâlâ başkalarıyla ilgileniyordu.
Küçükken bize karne hediyesi alınırdı.
Ben hep siyah arabayı isterdim Chris ise kırmızıyı.
Ama sırf ben siyah seviyorum diye o da siyah alırdı. Şimdi ise changbin'ini almak istiyor.
Benden kimsenin changbin'i almasına izin vermeyeceğim.
-------------
Felix bir kafenin önünde durmuştu.
Arabadan inmişti.
Bende tam kapıyı açacağım sırada kapıyı açmıştı.
Deliydi bu çocuk.
Gülmüştüm.
"Buyrun bayım"
"Sağolun efendim"
Tatlı minik bir kafeydi.
"Kafeme hoşgeldin bebeğim"
"Senin mi burası"
"Evet ben burası bizim. "
"Çok güzelmiş hayırlı olsun "
"Teşekkürler bebeğim"
Bir masaya oturmuştuk.
Etrafı incelerken mesaj geldi.
Chan Bey:
Evime gelmen lazım
Siz:
Bir sorun mu var efendim
Chan Bey:
Sadece bir kaç şey duyman gerekiyor
Siz:
Tamam efendim
"Felix benim gitmem gerek "
"Neden? Daha yeni geldik."
"Chan Bey yazdı"
"Ha şu manyak"
"Felix sus "
"Tamam tamam"
Hızlıca çıktım. Bir kaç dakika taksi bekledim.
30-35 dakika sonra gelmiştim.
Zile bastığımda
Üstünde siyah gömleğinin iki düzeni açık altında kumaş pantolonu olan Chan Bey karşıladı.
"Hoşgeldin"
"Hoşbulduk efendim"
İçeriye doğru buyur etti.
Karşıdaki koltuğa oturdun.
Oda elindeki bardak ile gelmişti.
"Nasılsın ? "
"İyiyim efendim siz? "
"Efendim deme "
"Peki. Şey bana ne diyecektin? "
"Bak changbin ben bildiğin gibi süslü laflar edemem yapamam
Ben seni seviyorum bilmiyorum ne yaptın ama seni seviyorum. Kabul etmek zorunda felan değilsin sadece demek istedim. "
