Paparazzi/Minsung

1

Bugün bir konser için Japonyaya uçmak zorundaydım. Japonya'da konser vermeyi çok seviyordum fakat havaalanında bulunmak benim için bir kabustu.

Çünkü, herkes beni çekmeye çalışıyor, herkes benim üstüme geliyor, herkes beni itiyor.

Bu düşüncelerden kurtulup uçuş için yatağımdan kalktım ve rutin işlerimi hallettim.

Bavulumu son kez kontrol ettikten sonra aynada evden çıkmadan önce kendime baktım.

Üstümdeki bol siyah sweatshirt ve altımdakı bol kargo pantolon, Converse ve kulaklığım, şapkam ile gayet iyi gözüküyordum.

Telefonumdan menajerimin numarasını tuşladım ve aramamı açmasını bekledim. Stresten tırnağımın yanındaki et parçalarını soymaya başladım.

"Alo, joon-gi. Neredesin?"
"Otelin asansörüne biniyorum şimdi, kapatıyorum."
"Tamam." dedim ve telefonu cebime koydum.

Parmağımın acısını konuşurken fark etmemiştim, şimdi fark ettim parmağım kanıyordu.

Lanetler savurarak cebimden peçete çıkarttım ve parmağımdaki kanı temizlemeye başladım.

"Gene mi parmağını kanattın?"
"Bilirsin, uçuşları sevmiyorum."

Elimdeki çanta ve bavulu alıp otelden çıkmak için asansöre bindik.

Asansörde bir adam daha vardı.
Mor saçları,dolgun dudakları, ve çekici yan profili ile çok çekici duruyordu.

Benim ona baktığımı fark etmiş olacak ki, bana döndü ve dolgun dudaklarında bir gülümseme belirdi.

"Günaydın."deyivermişti birden.
"Günaydın." diyerek karşılık vermiştim.

Asansörden indik ve otoparka doğru ilerlemeye başladık.

"Uçuş kaç saat sürecekmiş?"
"1 ya da 2 saat sürer Jisung. Bu kadar stres olma lütfen."
"Sabah sıkıntı olmuyor ama Japonyaya geldiğimde bir kargaşa olacağına eminim."
"İnsanlar senin için deli oluyor Jisung, normal."

Arabaya bavulumu yerleştirip, koltuğuma oturdum. Sonra ise kulaklığımı taktım ve küçük bir uyku için kafamı pencereye yasladım.

Havaalanına gitmemiz 30 dakika sürebilirdi ama 30 dakika, 30 dakikadır. Çok uykum vardı.

Joon-gi bana seslenince geldiğimizi anladım ve arabadan uykulu bir şekilde indim.

"Bavulları alayım." dedi ve garajı açtı.

Havaalanına gelmiştik, vakti bekliyorduk. Yaklaşık 15 dakika sonra duyuru yapılmıştı.

Ah tabii, sadece yanımda menajerim yoktu. Yaklaşık 15 tane korumam vardı.

Uçağa bindim, tabii ki herkes için olan normal uçaklardan değildi. Özel bir uçaktı. Sadece bana özel.

Şirketim, idollerinin güvenliğine dikkat ettiğini söylüyor. Buna çok gülüyorum.

Çünkü geçenlerde takıntılı bir fan evimin önüne kadar gelmişti.

Mesleğimi seviyordum ama çok zorlu bir meslekti.

Rahat bir pozisyona gelip uyumak için gözlerimi kapattım. Şu aralar gerçekten uyumuyordum.

Ah tabii, sizce uyuyabildim mi? Hayır. Neden? Kafamdaki sesler buna izin vermiyor.

Biraz kafamı dağıtmak için manzarayı izlemeye başladım ama bu yeterli değildi. Belki de bir kaç dizi izlemek bana yardımcı olabilirdi.

Dizi izlemekde bana yardımcı olmayınca dergileri kurcaladım.
Benim, en son çekimimden olan dergimi koymuşlardı. Biraz bu dergiye göz gezdirdim.