Kendimi kaybetmemek için çok çaba sarf ettim.
Ruhum gecenin karanlığında kayboldu,
Kalbim gündüzün ateşiyle yandı.
Ve bedenim bir bıçakla parçalara ayrıldı.
Gözleri sonsuz bir uçurum,
Kalbi kaybolmaması imkansız bir labirentti.
Kırılmış bir ayna parçasından farksızdın,
Her avucuma aldığımda acımasızca kesiyordun beni.
Sen olmadan bir hiçtim sanki.
Geldi hayatıma tüm ışıklarımı açtın,
Ve beni hiçlikten kurtardın.
Ama hiç hazır olmadığım bir anda gittin,
Ve kendi gölgemi bile göremez oldum...
Kaderimde vardı acı çekmek,
Kaderimde vardı sana ulaşamamak...
Bunları yaşayacak ne hata yaptım,
Hangi günaha şahit oldum..?
- - -
Umarım beğenmişsinizdir. Hoşça kalın sevgililerim! 💚👋🏻
