Nagising ako nang marinig ang katok sa pinto ni Claro. I sat up on his comfy soft bed. Mag-isa akong natulog doon dahil ayaw ni Claro na maistorbo ako. Lalo na't masama padin ang pakiramdam ko. Dahil sa pag iyak, sumakit ang ulo ko at parang nagkaroon ng sinat.
“Okay ka na?” Mahinhin niyang tanong. Pumasok siya sa kwarto at iniwan na nakabukas ang pinto. Umupo siya sa kama at inilagay ang kamay niya sa noo ko para pakiramdaman kung mainit pa ako.
I nodded “Medyo mainit ka pa, pahinga ka muna” sabi niya.
Sobra kong pasasalamat sayo Claro..
“Stay” Sabi ko nang pigilan ko siya sa pag tayo mula sa kama. Hawak ang malambot niyang kamay.
He sat beside me and gave me a gentle smile. “Bakit?” Tanong niya.
Binitawan ko ang kamay niya and inilapag ang ulo ko sa balikat niya.
“Stay with me for a while..” Bulong ko.
Rinig niya ito dahil malapit naman ako sa tainga niya.
He smiled as he caressed my hand. “My fake girlfriend”
I lifted my head up and turned to him, looking all grumpy. Kailangan pa ba ipaalala na fake lang ang relationship namin? Myghad masakit.
“Ano?? Totoo naman ah? Gusto mo bang gawin nating totoo?”
Ayoko. Hindi ako ready.
I looked at him, he looks so sincere for what he said. Kung gusto ko, sige. Pero ayoko, ayoko naman na saktan siya sa sasabihin ko.
It might end our friendship.. I don't want that to happen.
“Don't repeat that again” Sabi ko at bumalik sa pwesto ko kanina na nakapatong ang ulo sa balikat niya.
I feel safe with him.. Safe and comfy...
The feeling of his hand caressing my hand is good to me.. It's soft..
“Grabe akala ko ba mag kaaway kayo?” A sudden voice i heard from the door.
I lifted up my head from his shoulder because of shockness.
“S-sino yan?” Tanong ko habang itinuturo ang tao na naka tayo sa gilid ng pintuan.
Napatawa si Claro, malamang ay kilala niya ang lalaki. “Tintin you don't recognize me?? Damn.. Do i look good?”
Huh? Sino? At bakit kilala niya ko? Alam niya ang nickname ko.. So someone must've been talking about me or we knew each other and i just don't recognize him.
His voice is familiar, seems like we have met before.
“Si Josh yan”
Hah!? Si Josh!? The barista guy who always served me sa café nila!? Bakit iba ang itsura niya ngayon!?
He's wearing a white t-shirt and black shorts. His face covered by the hat he's wearing. The rolex watch around his right wrist! He's rich!
He was looking all good, but his attitude isn't.
“Talaga ba?” Pabulong kong sabi.
Josh gave me a smirk as he walked in, taking off his hat as his hair revealed. His hair is so fluffy.
“Grabe. Nawala yung charm mo” Panlalait ko.
Why do they need to be such feelingero?
Binitawan ni Claro ang kamay ko at inilapag ito ng dahan dahan sa higaan. Tumayo siya at lumabas ng kwarto. Iniwan kaming dalawa ni Josh. Hindi niya din isinarado ang pinto. Baka may kukunin lang..
BINABASA MO ANG
Pangako
Teen Fiction"Nangangako ako, aalagaan kita habang buhay" bigkas ni Claro kay Kristine. Napatawa si Kristine kay Claro "Wag kang magpatawa Claro, alam mo naman ang sitwasyon ko diba?" Ang pagmamahal ko kay Kristine ay hindi mawawala. Ibibigay ko ang lahat para l...
