“For Ms. Kris?” The barista called out.
I stood up from my seat and took my coffee. I went out and got to my car.
“Ack.. Madami pa akong gagawin, nai-istress na ko” I mumbled to myself.
Sa sobrang daming gawain, kulang na ang tulog ko everyday.
Halos hindi na nga ako matulog eh, kahit mag kape ako inaantok parin ako.
I turned on the bluetooth of my car speaker and connected my phone on it. Nag-lagay ako ng music dahil boring ang buhay without music.
Pangarap ko talaga na maging singer, pero gusto ng magulang ko na maging lawyer ako.
Both of my parents are lawyers.
Hindi ko gusto maging lawyer pero kailangan kasi want ng parents ko.
Stress na nga ako about moving out tapos eto pa yung pag-aaral ko ng law.
Habang nag da-drive ako, biglang nag ring yung cellphone ko.
Tumatawag si dad. Ano nanaman kailangan netoh? Siguro tatanungin niya ako kung nag aaral ba ako o nag-gagala nanaman.
I answered the call as the music stopped.
“Hello darling? Where are you?” Tanong niya.
“Driving. Going back to my condo, i just got my coffee. Bakit? May kailangan ba kayo ni mama?” I asked.
“Wala naman anak, becareful driving okay?” He said.
Ayaw ko talaga na may kausap habang nagda-drive, hindi ako makapag-focus.
Pero them calling me to becareful? That's sweet.
Both of us ended the call already so, the music started back again.
“Ah gosh” I shouted.
I accidentally knocked my drink.
“Ugh! Maglilinis nanaman ako!” Inis kong sinabi.
I hate it everytime my car smells like coffee. Mag aamoy kape nanaman yung kotse ko.
Nakakairita naman! Kung ipa-carwash ko naman matatagalan naman yon!
I proceeded to drive just so i dont waste my time.
Nang nakarating na ako sa condo ko, sobrang inis ko dahil pati ako amoy kape narin.
Napasigaw nalang ako sa inis.
Minamalas talaga ako ngayon ah. Nakakairita naman!
Binaba ko ang mga gamit ko at naligo.
Nang naka tapos na ako maligo at mag bihis. Humiga ako sa couch at nag scroll sa cellphone ko.
“Hey Tintin, Do you have plans for tomorrow? Pwede mo ba akong samahan sa school? Need ko lang mag pasa ng reports” A messenge from a friend.
Magka-iba ang course namin. Mag do-doctor siya, its a big sanaol diba, hindi siya na-force ng parents niya.
I replied to her right away “Wala naman, sige samahan kita”
She reacted it with a heart. Not even a thank you?
“Boring naman” i sighed.
Umupo ako at nag-isip kung ano ang pwedeng gawin.
Tumayo ako nang nakaisip ng aking gagawin.
Tumakbo ako sa kwarto at kinuha ang gitara ko.
“Ack i miss playing you” i whispered.
BINABASA MO ANG
Pangako
Teen Fiction"Nangangako ako, aalagaan kita habang buhay" bigkas ni Claro kay Kristine. Napatawa si Kristine kay Claro "Wag kang magpatawa Claro, alam mo naman ang sitwasyon ko diba?" Ang pagmamahal ko kay Kristine ay hindi mawawala. Ibibigay ko ang lahat para l...
