ERTESİ GÜN, AKŞAM
Chan hyung ve diğerleri benim evime gelmişti. Oturma odasına oturmuş, sohbet ediyorduk.
CHANGBİN
Felix.
Changbin'e döndüm.
CHANGBİN
O günden sonra ne oldu? Hyunjin tekrar geldi mi?
FELİX
Ah ben...
Kafamı kaşıdım.
FELİX
Geldi.
JEONGİN
Gerçekten mi?! Ne yaptın?!
Herkes bana odaklanmıştı.
FELİX
O günden sonra, ertesi gün bir bara gittim.
CHAN
Bak sen! Demek başka mekanlara da gidiyorsun.
FELİX
İlk defa başka bir mekana gittim!
CHAN
Her neyse, devam et.
FELİX
Sonra...Sonra oraya gittim ve bir ajusshi ile tanıştım. Tam kalkacaktım ki aklıma Hyunjin'e söylediğim yalan geldi. Neden bilmiyorum ama söylediğim yalanı ona inandırmak istedim. Bu yüzden...Bu yüzden ben ajusshi'yi evime getirdim.
HAN/ MİNHO/ SEUNGMİN/ CHAN/ CHANGBİN/ JEONGİN
NE?!
Gözümü kısa süreliğine kapatıp açtım.
FELİX
Hyunjin'in oturduğu kat direkt benim olduğum kata bakıyordu. Bizi görmesi için perdeleri açtım. İstediğim de olmuştu, bizi görmüştü. Ajusshi-Ajusshi bana yaklaşmak isteyince buna karşı çıktım. O da bana bağırıp çağırdı. Sonra Hyunjin geldi ve kapıyı kırıp, ajusshi'yi yumrukladı.
CHAN
Aptal çocuk!
Chan hyung bana yastık fırlattı ve yastık tam kafama geldi.
CHAN
Bak Hyunjin'e olan kırgınlığını anlıyorum ama sırf onu kızdırıp, kendinden uzaklaştırmak için tanımadığın kişileri eve almamalısın!
FELİX
Şey...Biz-Biz çıkıyoruz.
Ve tekrar hepsi aynı anda "ne?!" Dedi.
CHAN
Ah cidden dayanamıyorum.
FELİX
Yani sanırım çıkıyoruz. O gün kapım kırıldığı için Hyunjin'in evinde kaldım. Ertesi gün beni bir kafeye götürdü ve her şeyi anlattı. Seungmin hyung'un da dediği gibi kalbimi dinledim ve ona bir şans verdim. Sonra onu öptüm. Eve geldiğimizde de öptüm. Yani bana bir çıkma teklifi etmedi ama-
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DEEP END ~ HYUNLİX
Fanfiction"Gökyüzüne bakınca yıldızlar çok uzak. " Gökyüzünde gördüğümüz yıldızlar...Gerçekten de o kadar uzak mı?
