ფერადი გოგონა

ბოლო თავი XV

-ეე გოგო თქვი
-მათე ოდესმე ამოღერღავ რა უნდა თქვა?
-კი
-ხოდა გისმენ
-მიყვარხარ ცხოვრება
-ნამეტანი იმოქმედა ალკოჰოლმა შენზე
-სასმელი არაფერ შუაშია მართლაა მიყვარხარ და ხელები წელზე ვიგრძენი. შინაგანად ყველა გრძნობა, რომლებიც ამდენი ხანი არსად ჩანდნენ უეცრად გამოვარდნენ.
-და შენ რას ფიქრობ გიყვარს?
-ეგ დებილო მიყვარს კი

* * *
-თავი მისკდება
-დაგელია მათე ცოტა და აღარ გაგისკდებოდა
-ნუ ჩართავ ხოლმე სიბრძნეებს დემეტრე თუ შეიძლება
-გადარიე ხო ის გოგო?
-კი ვაჩე, სიყვარული ავუხსენი და გადაირია
-რა ქენი?-გაკვირვებული წამოხტა დემეტრე
-რაც გაიგე ჩემო დემეტრე ახლა შემეშვით

* * *
-მე გავდივარ და მალე მოვალ
-საით?
-ვაჩე უნდა ვნახო
-მეც გავდივარ
-ქეთი შენ საით?
-დემესთან
-კარგით რა მარტო მტოვებთ?
-არაფერი მოხდება
კარზე ხმა გაისმა
-ოხ ეს ვინ მოსულა როგორ ხარ მათე?
-კარგად ქეთი შენ?
-კარგად
-გამარჯობა მათე
-გაგიმარჯოს
-მარიამ ჩვენ გავედით და უკეთეს გიტოვებთ
-რას მიტოვებთ?
და უეცრად მათეს მზერა ვიგრძენი
-რას არა ვის
-შენ აქ საიდან გაჩნდი?
-შენს სანახავად მოვედი ფერიავ
-შემოდი
მასთან თავს დაცულად და თავისუფლად ვგრძნობ.

* * *
-ვაჩეე
-ჩემო პრინცესა როგორ ხარ?
-კარგად შენ?
-მეც კარგად
-წამო ბულვარში გავისეირნოთ
-მარიამ რაღაც მინდა გკითხო
-გისმენ
-პირველად როდის მიხვდი რომ შეგიყვარდი?
-პირველად როცა დაგინახე გული ამიჩქარდა, სუნთქვა შემეკრა და ხმა ვეღარ ამოვიღე.აი ზუსტად მაშინ მივხვდი რომ შემიყვარდი და დღემდე ასე მემართება.
-და შენ როდის მიხვდი?
-აი პირველად აივანზე რომ დაგეჯახე და რომ დაიბენი
-მოიცა და მითხარი მართლა არ აპირებდი შესვლას?
-კი, როგორ არა მაგრამ გადავიფიქრე
-ნეტა რატო გადაიფიქრე?
-ჰმმ
ჩახუტება,რომელიც ჩემთვის ყველაფრის წამალია.

* * *
-გამარჯობა ქეთი ექიმო
-გამარჯობა დემეტრე ექიმო, როგორ გიკითხოთ?
-მადლობა კარგად თავად?
-მეც კარგად
-რას ვშვებით აბა ჩემო გულო?
-გავისერინოთ?
-წამო ხო იცი შენთან ერთად ყველგან წამოვალ
-ოხხ
ხელჩაკიდებულები დავიწყეთ სეირნობა.
ისეთი კარგი და საყვარელია რომ არვიცი. ჩვენი მომავალი ერთმანეთს უკავშირდება პროფესიითაც და ისეც.ჩვენ ხო ერთად ვართ.
-ისე თავიდან რომ დაგინახე სადგურში გამიკვირდა მეთქი აქ საიდან,მაგრამ მერე რომ გავიგე რომ მარიამის დაქალი ხარ.
-ხო ისე თავიდანვე რატო არ ვთქვით ნეტა რომ ვიცნობდით ერთამენეთს
-ძალზედ საინტერესოა
ორივემ სიცილი დავიწყეთ

* * *
როცა საღამო მოვიდა გადავწყვიტეთ რომ ექვსივე შევკრებილიყავით.
-ბიჭებო და გოგოებო,რაღაც უნდა გითხრათ-ვაჩემს ჭიქა აწია სადღეგრძელოს დასალევად
-გისმენთ
-ნამდვილად ვერ წარმოვიდგენდი რომ ჩვენ ექვსი ასე შევიკრებოდით, ამიტომ მოდით ჩვენ გაგვიმარჯოს და მინდა რომ სამუდამოდ ერთად ვიყოთ
-გაგიმარჯოს
ასე მხიარულად გავატარეთ ეს საღამოც.
დიახ ჩვენს თავს ასეთი ამბებია.ვინ წარმოიდგენდა,მაგრამ მოხდა და კარგია რომ მოხდა. ჩვენ ექვსი ერთ გუნდათ ვიქეცით სამუდამოდ.
ეს ექვსი თინეიჯერის ცხოვრებაა.სავსე ბედნიერებით,გართობით და რაც მთავარია უკიდეგანო სიყვარულით.
ისტორია კიდევ ერთხელ ამტკიცებს რომ იმდენად პატარა შეიძლება იყოს ქალაქი,რომ მოულოდნელად გადაიკვეთოს ნებისმიერის ცხოვრება,ისე როგორც ჩვენი.