ფერადი გოგონა

თავი XI

-მოკლედ გეტყვი რაა
-გისმენ
-მარიამ მინდა რომ ჩემი...
-ჩემი მეჯვარე იყო
ამას სრული სერიოზულობით მეუბნება?
რა მეჯვარე აუტყდა?
-როდის მოასწარი?
ამ სერიოზულ სახეზე მალე ღიმილი დავინახე,რომელიც სიცილში გადაიზარდა
-გეხუმრებიი
-არა,რატო დიდი სიამოვნებით წამოგყვები
-კარგი კარგი ბოდიში,ახლა მართლა გეტყვი
-აბა გისმენ
-მოკლედ...
რატო წელავს ესე ძალიან ამის თქმას
-ძალიან მიყვარხარ
ამას ახლა კიდე თუ მეხუმრება დიდი სიამოვნებით ვცემ
-არაფერს გაქვს სათქმელი?
როგორ არ მაქვს, მეც მიყვარხარ თან ძალიან.
ხმის ამოუღებლად ჩახუტება გადავწყვიტე

* * *
-შენც შეამჩნიე ქეთი?
-რა უნდა შემემჩნია?
-ორი წყვილის შექმნა
-ჰაჰა კიი
-ხოდა შეიქმნას და ორ ქორწილში გავერთობით
-აბაა რაა
-რას წარმოვიდგენდი,რომ ჩვენი პირველი შეხვედრა შენი დაქალის და ჩემი ძმაკაცის დახვედრის დროს მოხდებოხა_სიცილით მეუბნებიდა დემე
-არაა მართლა სასწაული მომენტი იყო_მეც ღიმილით გავუგრძელე
-რა საყვარელი ღიმილი გაქვს
-დიდი მადლობა დემე და მადლობა რომ მომაცილე
-რისი მადლობა
-კარგი ავალ მე ხო
-მიდი და მერე მოგწერ

* * *
სახლში მისულს მარიამი დამხვდა სახლში
-რა მალე დაიშალეთ
-ხო ცოტა გავისეირნეთ და მალევე დავიშალეთ
მალევე ქეთი შემოვიდა
-თქვენ სახლში ხართ?
-ამ წამს შემოვედი მე და მარიამი ადრე მოსულა
-ქალბატონო როგორ გიბრწყინავს თვალები?_რა გამოეპარებოდა მარიამს
-შეიძლება მარიამ ეს ქეთის თვალების აბრწყინება დემეტრეს დამსახურებაა
-თქვენზე ილაპარაკეთ ასეთი ბედნიერები რომ ხართ
უნდა მეთქვა ვაჩეს ჩემდამი სიყვარულის ახსნა.მაგრამ ჯერ ქეთიმ დაიწყო
-მათეზე რას ფიქრობ მარიამ?
-არაფერზე რას უნდა ვფიქრობდე ჩვეულებრივი ბიჭია
-ჩვენი გოგო შეყვარებულია
-შეყვარებული არაა ის კიდეე
-ხო კარგი და შენ ქალბატონო რაო ვაჩემ?
-რაო და მეჯვარედ წამომყევიო
-ჰააა?_მარიამი სავარძლიდან ამოფრინდა ამის გაგონებისას
-ხო მეც ეგეთი რეაქცია მქონდა მაგრამ მერე გავიგე რომ თურმე ღადაობდა,ლამის მოვკალი
-წარმოვიდგინე შენ რომ ვაჩეს კლავ
-და რაო მერე
-მიყვარხარო
-აიი ეს მესმისს
-მერე შენ რა უთხარი
-არაფერი უბრალოდ ჩავეხუტე პასუხს თვითონაც მიხვდებოდა
-ოხ მარიამ

* * *
მთელი ღამე ვსაუბრობდით,გავათენეთ.
მაგრამ სამივეს გულები და ფიქრები სხვაგან იყვნენ.
დემეზე და მათეზე საუბრისას ქეთის და მარიამს სახეზე ღიმილი არ მოშორებიათ.
რა საყვარლები არიან.
რას წარმოვიდგენდი რომ ჩვენ სამის ურთიერთობა აქამდე თუ მოვიდოდა.
სადამდე გაგრძელდება?
არვიცი,მაგრამ მინდა რომ არასდროს დასრულდეს და უსასრულობამდე გაგრძელდეს

* * *
მეორე დღეს ზღვაზე დავაპირეთ გასვლა,
ამინდიც ხელს გვიწყობდა.
რა თქმა უნდა,ბევრი ხალხი იყო.
ზოგი მოდიოდა,ზოგი კი სახლში ბრუნდებოდა.
ზღვა ძალიან კარგი იყო წყნარი და მშვიდი.
ცოტახანში სანამ წამოსვლას დავაპირებდით ჩვენი ბიჭები შევნიშნეთ.
-თქვენც აქ ხარ?
მათემ დაიწყო საუბარი,როგორც წესი დემეტრე იყო ყოველთვის პირველი
-არ იდარდო მივდივართ ჩვენ
ოპაა მარიამი ჩაერთო
-არავინ გიჭერს პატარავ
-ვერც დამიჭერს და ეს პატარავ რა უბედურებაა_ამათ რაღა ეტაკათ
-კარგით გეყოთ
-ქეთი,მარიამ ადექით წავედით_მარიამს უკვე ეტყობოდა ხასიათის ცვლილება და პირველი გავარდა სახლისკენ
-კარგით იყავით რაა
-ჯობია წავიდეთ
-კარგით და საღამოს რა ვქნათ?
-არვიცი შეგატყობინებთ
მარიამს ძლივს დავეწიეთ ისე ჩქარა მიდიოდა
-მოიცადე რა მოხდა ეგეთი
-რანაირად მელაპარაკებოდა.
მადლობა თქვას იქვე რომ არ გავგლიჯე
-ეგეთი ტიპია არ აყვე
-არ ავყვე კი არა მაგას ვაჩვენებ მე
-მკაცრი განცხადებაა_თქვა ქეთიმ და სახლისკენ გზა გავაგრძელეთ