Babamın Alkını Alan Hizmetçisinin Oğlu! #yeongyu#

1

Gidin başımdan!"

Soobin"Yine sikti attı oratalığın amına koydu!"

Kai"Aç insanlar var bu yemekleri de bulamayan"

Üniversitenin yemekhanesinde  en sona kalan kişi bendim etrafı dağıtmak istedim sandalyelerin üzerilerine çıktım, tepindim .Tepsileri yemeklerle yere fırlattım, bardakları kırdım,çatal-kaşıkları fırlattım.Bunu yaparken ellerim titriyordu sanırım nöbetlerimden birini geçiriyordum.Düşecekmişim gibi korkardım.Biri bu sefer beni tutmuştu

Kai"Yeonjun kendine gel ve sakin ol "

"Nasıl olurum sakin? Babam hizmetçisiyle yatıp kalkarken annem (sertçe yutkunmuştum) onunla beraber aynı yatakta yatıyor.Şimdi de oğlu gelip konakta kalacak

Yüzümü ellerinin arasına alıyorum ve sıvazlıyorum.

...
BEOMGYU

"Anne biz yeteriz birbirimize,o eve gitmeyelim"

"Hayır olmaz o konağa yerleşeceğiz ,güzel bir hayatımız olacak ayrıca-" sol yanağıma minik bir damla kaydı
"Ve ben seviyorum hem de çok"

"Sev anne bunda bir şey yok hobi olarak yine sev.Çalışıyor musun ne yapıyorsun yap ama beni karıştırma"

"Şu laflara bak benim senden başka kimim var?Yalnız mı bırakacaksın beni?"

Nasıl ikna etti bilmiyorum ama eşyalarımı toplamayı şimdi bitirmiştim.O konağa girecektik benim de başka çarem yoktu.Fakat ben o konağa gitmek istemiyordum .Tamamen kendi rızam dışındaydı ne olacaksa...

Ah baba beni bıraktın ve şu sonuca bak.Yine onu suçlamanın bir yolunu bulmuştum her zamnki gibi.

Sabah olmuştu ve ben gece iyi uyuyamamıştım.Belki de eşyalarımı toplamam için acele etmiştim.Kendimi böyle teselli ederken annem odama gelmişti ve hevesimi kursağımda bırakmıştı

"Hadi uyandıysan yola çıkalım artık"

Afallamıştım yani ne desem bilemiyordum

"E-eşyalarım hazır iki parça bir şeyler giyinip hemen hazır oluyorum"

derken robot gibi hissetmiştim kendimi

KONAK

Yeonjun"Ne o sevgili babacığım  misafirlerini mi bekliyorsun yoksa?!"

"Çabuk odana gir."

"Hayır ya onları karşılamadan asla bir yere gitmem"

"Bir şey mi yapmayı düşünüyorsun?"

"İzleyip görelim"

...

İki saatlik bir yoldan geliyorduk annem niye her sabah dörtte kalkar anlamıştım.Başta içi içine sığmıyor diye düşünüyordum ,hiç değilse bunu aşkı için yapıyor diye yerleşti beynime.. Tepkileri,ruh durumu abartılı gözükmüyordu fazla normaldi.Belli ki bu planlanılmış bir andı.

Yolda giderken uyumaya çalışmıştım çünkü uzun bir gün olacaktı

Arabanın artık durduğunu görebiliyordum , biraz kendime gelmeye çalışmıştım.

Filmlerdeki gibi kapıda 4 kişi vardı onlar çalışanlardı .Annem gibi iş kıyafeti giyinmişlerdi

Kollarını bağlarken kaosun çıkmasını merakla bekler şekilde gözleri bizdeydi .Hayır kaos kaldıramazdım.Daha girişte yürümek çok rahattı.

Üzerinde özel kumaş sabahlıkla biri ve yanında ise çok genç bir çocuk salon olduğunu düşündüğüm odadaydılar. çünkü biri kadın ve biri erkek çalışan bizi oraya yönlendirmişlerdi diğer ikisi diğer odalara dağılmışlardı. 

Gözler delip geçer gibi hep üzerimzdeydi

Sanırım çoktan danışmaya bekleniyorduk...

"Nerede acaba gönlünü fethetmiş olan genç ve zengin prensimiz?"

Çalışanlar sadece birbirleriyle göz teması içinde olunca, en gencimizin de sanki kan beynine sıçrayınca bu soruyu sormamam gerektiğini anlamıştım.Yanımızdaki özel dikim sabahlıkla olan adamı  tarama yaparcasına süzmüştüm

"Hayallerinizi tatmin edemedik galiba küçük bey..."bunları yavaşça söyleyerek bir kadın yanıma gemişti ve  kollarını göğsünde bağlamıştı

"Çıkın gidin buradan,DEFOLUN!"

"Nefesini boşa yorma bence,biz burada kalacağız"diye diklenmiştim küçük olana .Bize bağırma hakkını kimse kendisinde göremezdi bu beni fazla tahrik ederdi

"Herkes tarafından nefretle anılacak,artıklarımla idare ediyor olacaksınız.Çünkü benim bu evin hanımı olarak hiç bir yere gittiğim yok!Annen  hâlâ bu konağın yerlerini süpürüyor olacak.Sen de çerezini alıp oturup olayları seyredersin artık küçük"

"Doğru söyleyin konak sizin üstünüze değil mi?Veya beyefendinin kefile mı ihtiyacı var?Annemde sizde olandan daha fazlası olduğu aşikar.Yoksa bu beyefendi bu zamandan sonra kendine heyecan aramayı bırakırdı.Kesin en çok da senden usanmıştır"bakışlarımı evin küçük beyine  çevirmiştim.

Benim hayallerindeki adam elliyi atmışa yuvarlağacağım yaşta bir adam değildi

Onurumuzun zedelenmesi söz konusuydu.Kesin bunlar boşanamıyordu.Biz sadece bu adamın kapatmalarıydık ve çöplerden dilenci gibi nasibimizi alacaktık.Hevesim resmen kursağımda kalmıştı.

Bana gözlerimi oyacakmış gibi bakan anksiyeteli şahıs da benim üvey kardeşim  değildi.

Bu amca anneme evlenme teklifi etmediği sürece.

"Anne sana ben inanamıyorum sen sadece parayı sevmediğinden emin misin?Sevmek demiştin bana.Seviyorum demiştin.Bu amcayı mı seviyorsun sen?Kıyamam(!)"kahkahamı basıyorum çalışanlar da bana bakıp  benimle beraber gülüyorlar

Ay bana tansiyon falan geliyorlardı galiba!!

SOOBİN
"Kes sesini,tiksiniyorum sana bakınca,gurursuz"

"Pardon! Ben reşit değilim ve zorlamayla geldim canım.Yani benimle uğraşma!"

"Siktir git!Elimden bir kaza-"

"Bu mümkün değil çünkü annesiyle anlaşma yaptık ve ben Beomgyu'nun kaydını senin okulunun lisesine yaptım Yeonjun"

"NE YAPTIN!"