Caro diario..

0.8

Selamlar! Özür dilerim bugünki bölüm geç geldi. Diğer bölüm yarın gelecek. İyi okumalar bebeklerim!

_______________________________________

Kafam soğuk zemine çarpmadan önce duyduğum tek şey ise annemin durmadan tüm gücüyla kapıya vurduğuydu.

_______________________________________

Han Jisung'un ağzından.

Bazı sesler duyuyordum, çok yakından geliyorlardı fakat tam olarak ne dediklerini ve kim olduklarını ayırt edemiyordum.

Her yerimin ağrıdığını hissediyordum.

Tanrı aşkına,bana ne olmuştu böyle de her yerim delicesine ağrıyordu?

Gözlerimi açmak istedim fakat sanki göz kapaklarımın üstünde bir ton yük vardı da onları aralayamıyordum bile.

Duyduğum seslerin git gide netleştiğini hissediyordum,annemin sesini duydum ilk başta.

Sonradan yabancı bir erkek sesi duydum,neredeydim ben?

Sesler daha da netleşti, artık ne konuştuklarını dahi anlayabiliyordum.

"Hasta neyiniz oluyor?"

O yabancı erkek konuşmuştu.

Annemin cevap vermeden önce birkaç saniye beklediğini farkettim.

Sonra hafif bir öksürükle boğazını temizledi.

"Şey, oğlum. Evet, oğlum."

Neden bu cümleyi kurarken çokça tereddüt ettiğini hissetmiştim?

Beni sevmediğini biliyordum,salak değildim. Sadece başarılarımla övünüyordu,bunu da biliyordum.

Fakat artık oğlu olarak bile mi görmüyordu beni?

Her ne kadar umursamamak istesem de birazcık acıtmıştı sanırım kalbimi.

Annem konuştuktan sonra doktor olduğunu tahmin ettiğim adam konuşmaya başladı.

"Bayan Han, oğlunuzun ne kadar zayıf olduğunun farkında mısınız? Yaşı ve boyuna göre oldukça zayıf ve aynı zamanda kan değerleri de çok düşük."

Annem konuşmadı bir süre fakat gözlerim kapalı olduğundan göremedim ne yaptığını.

Sonra şey diye sordu.

"Peki, bunlar derslerini etkiler mi?"

Ne?

"Bayan Han,bilmem farkında mısınız ama oğlunuzun sağlığı kötü durumda ve tek düşündüğünüz şey ders mi?

Kapalı olan sol gözümden minik bir damla yaş aktı.

Acıtıyordu,yemin ederim ki çok acıtıyordu.

"Ne diyebilirim doktor bey? Ben onun iyiliği için derslerini düşünüyorum! Bu devirde okumadan hiçbir bok olmaz!"

Doktorun sinirlendiğini hissettim,sesini yükseltti hafifçe.

"Hanımefendi, lütfen sınırınızı aşmayın ve karşınızda bir doktor olduğunu bilin!"

Komiğime gitmişti o an o konuşma nedensiz.

Ağlanacak hâlime gülüyordum.

Her zamanki gibi.