Selamlar, nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Açık konuşmak gerekirse eğer ben çok iyi değilim,yani sanırım. WPFKEKKFKEKFJEF Her neyse,siz umarım iyisinizdir,eğer bir şey olur da anlatmak isterseniz hiç çekinmeden bana yazabilirsiniz. İyi okumalar dilerim..
_______________________________________
Yüce Tanrı'm,bana ne oluyordu böyle?
_______________________________________
Han Jisung'un ağzından.
Kalkmak istemiyordum, şu an sıcacık yatağım çok güvenli hissettiriyordu.
Nadiren güvende hissettiğim anlardan biri olan bu zamandan sıyrılıp, benim için cehennemden farksız olan o okula gitmek istemiyordum.
Fakat zorundaydım.
Eğer kendimi kurtarmak istiyorsam o okula gitmek zorundaydım, bu ülkede başka türlü geçinilmezdi çünkü.
Zaten iki gün devamsızlık yapmıştım ve yeterince geri kalmıştım, daha fazlasına gerek yoktu.
Yataktan kalkmam gerektiğini biliyordum fakat bedenim kalkmayı reddediyordu sanki.
Her ne kadar istemesem dahi, kalktım yatağımdan.
Düzenli birisiydim,her şeyimi yatmadan önce hazırlardım.
Bu yüzden de çok sürmeden çıkmıştım evden.
Yürürken bile aklımda olan tek kişi ise Lee Minho'ydu.
<><><><>
Lee Minho'nun ağzından.
Ders daha başlamadığı için okulun kantininde oturuyordum fakat aklım bambaşka yerlerdeydi sanki.
Birkaç gündür aklımı işgal eden Han Jisung gerçekten sinirimi bozuyordu.
Neden aklımdan çıkmıyordu?
Neden birden bire bu kadar düşünmeye başlamıştım onu?
O kimdi ki? O neyimdi ki benim?
Hiçbir şeyim.
En azından böyle düşünüyordum fakat nedenini bilmediğim bir şekilde içimde bir şey aksini iddia ediyordu.
Bunu hissediyordum.
O sırada kantinin büyük kapısından içeriye o girmişti.
Han Jisung.
O an içimde bir şeyler hareket etti ama anlam veremedim.
Hay sikeyim, gerçekten neler oluyordu anlamıyordum.
"Düşünme artık!"
Ne?
Neden bağırmıştım birden bire?
Tüm kantin bana dönmüştü, o da dahil.
O an gözlerimiz kesişti, ilk defa bu kadar dikkatli inceledim onu.
Güzel gözleri,dolgun dudakları ve tombul yanakları vardı.
Güzeldi.
Çok güzeldi, gerçek olamayacak kadar güzeldi ama kabullenemiyordum.
Birkaç gün önce ölesiye nefret ettiğim ve bir sürtükten farksız gördüğüm çocuk neden bu kadar farklı görünmeye başlamıştı bana?
Saçmalıktı, bu saçmalıktan başka bir şey değildi.
O hâlâ aynı Han Jisung'tu.
Hâlâ pislikti, hâlâ iğrençti, hâlâ aynı derecede tiksinçti.
O hâlâ aynı kişiydi.
Ve ben o gün hiç yapmamam gereken bir hata yapmıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Caro diario..
Fanfictionminsung. tw⚠️intihara meyilli düşünceler,kendine zarar verme.
