İNTİKAM

3.Bölüm

Beni dışarıya çıkarıp valeden arabasını istedi.  Adam baş selamı verip hemen arabasını getirdi.

Araba gelince beni arabaya bildirmiştir. Ben neden ses vermiyordum hala neyin şokundaydım.

"Neden yardım ettin ? "

"Sana izinsiz dokunuyordu! "

"Sende dokundun bana izinsiz. "

"Sende bana dokunmuştun izinsiz ödeşmiş olduk. "

Koltuğa sinmiştim ne diyecektim ki, resmen kapana kısılmış gibiydim.

"Zerda seni unuttuğumu düşünüyor musun gerçekten?"

"Çıkaramadım? " bende onu tanımamazlıktan gelecektim.

Arabayı sağa çekip "Zerda! Aptal bir kadın olmadığını biliyorum benimle saçma sapan konuşma. "

"Yıllar sonra karşıma yarılı bir şekilde geldin, ne dememi bekliyorsun? "

"Bana beni sevdiğini söyleyen kadın mı diyor? "

"Yanlış duymuşsun ben öyle bir şey demedim. "

"Peki öyle olsun. "

Arabayı çalıştırıp yola devam etti. Allah'ım sen aklıma mukayyet ol. Evimin önünde durunca şaşırdım nereden biliyordu evimi.

"Evimi nereden biliyorsun? "

"Senin hakkında herşeyi biliyorum Zerda. "

"He-herşey derken? "

"Senin ailen ve benim ailemin kan davalı olmalarına kadar. "

Hızlıca arabadan indim koşarak eve girdim. Kapıyı kapatıp, kapıya yaslandım.

Gözlerimden  yaşlar akıyordu demek herşeyi biliyordu. Telefonuma mesaj  gelince direkt mesaja baktım.

'YARIN BENİMLE YEMEĞE ÇIKAR MISIN  ZERDA AKRAŞ? ' -MİRAN-

Of Allah'ım ne yapıcam bir mesaj daha gelmişti oda Cerendendi eve gittiğini yazmıştı.

Yerden kalkıp odama gittim. Banyoya girip elbiseyi kirli sepete attım. İç çamaşırlarımı da çıkarıp ılık suyun altına girdim. Onunla olan anılarım canlandı gözümde.

Adımı zikredilir, öpüşü, küçük dokunuşu. Sudan çıkıo bornozu giyip banyodan çıktım. Üzerimi giyip saçlarımı kurup yattım...

*********

MİRANDAN...

Hastaneden çıkalı üç gün olmuştu Zerda onu bilmiyorum zannediyordu yıllarca bu intikam için sabrettim. Hastanede kulağıma fısıldadığı cümle hala yankı yapıyordu. 'Seni çok seviyorum Miran Saruhan. '

Beni sevmesi umrumda değildi ondan alacağım intikam ile Akraş soyadı yerle bir olacaktı.

İçeriye koşa koşa oğlum girmişti Mert Kaan Güney Korede bir arkadaşımın oğluydu eşi vefat ettiğinde oğlu ile yalnız başına kalmıştı daha Mert bir aylık iken arkadaşım suikaste kurban gitmişti.

Oğluna da kimse sahip çıkmayınca ben  sahip çıktım onu kendi oğlum bildim. Öylede devam edecekti.

"Oğlum ne oldu? "

"Baba bu kadın gitsin istemiyorum hem ben o doktor abla ile çok iyi anlaştım beni ona götürür müsün? "

"Şimdi işim var ama başka sefere götürürüm. "

Dudağını büzüp "Peki  baba. "deyip odadan çıkmıştı. O çıkınca elim çekmecede ki fotoğrafa kaydı güzelim nasıl kıymıştılar sana gül kokulum...