One more night

Hoofdstuk 22

Milo POV

Het is half 4 s'nachts. De kraan van de jacuzzi staat al een tijdje te lopen. Matthyas is even naar de wc en even heb ik de tijd om wat er vannacht is gebeurd te laten bezinken. Ik kijk de kamer rond. Op elke mogelijke plek, op elke mogelijke positie hebben we het gedaan. Ik hem, hij mij, tegen de muur, op de grond tegen het bad, in de douche, op de wastafel. Ik zou willen zeggen dat ik moe ben, maar ik ben het niet. Alles behalve. Ik heb nog nooit zoveel energie gehad. Toch hebben we besloten er een eind aan te maken, en nog even samen in de jacuzzi te gaan om rustiger te worden, en te genieten van de warmte, waarna we samen in slaap zullen vallen in het enorme bed. Alles, maar dan ook alles hier is mooi, en indrukwekkend. Het kost me echt moeite om te beseffen dat dit alles echt gebeurd. En dan heb ik nog niet eens nagedacht over alles daarvoor. De boottocht, het uitzicht, het eten, de kamer zelf. Alles is zo veel te mooi. Het voelt alsof ik het niet eens verdien om hier te zijn, en toch heeft hij me me mee genomen. Mij, van alle mensen op aarde die hij kon kiezen. Het voelt echt alsof ik in een droom ben beland die nooit eindigt.

De deur van de badkamer gaat open en Matthyas stapt terug de kamer in. Hij komt met een glimlach op zijn gezicht naar me toe gelopen. 'Is het bad al vol?' Vraagt hij. Ik kijk om naar het water. 'Redelijk, we kunnen er alvast in?' Zeg ik. Matthyas knikt en stapt als eerste in. 'Ah' roept hij hoog uit en hij haalt zijn voet weer uit het water. Ik schiet in de lach. 'Oké het is wel warm' zegt hij. 'Natuurlijk is het warm' zeg ik. Matthyas heeft me een stomp. 'Au' zeg ik overdreven en ik wrijf over die plek. Nu moet hij lachen. 'Kusje er op?' Vraagt hij dan lief. Ik knik en duw mijn hele lichaam naar hem toe. Hij geeft me een kusje op de plek van de stomp. 'Nu doet het geen pijn meer' zeg ik vrolijk alsof ik een kind van 6 ben. Matthyas grinnikt. 'Mooizo liefie' zegt hij. Ik kijk weer naar hem om, door de bijnaam, maar dit keer lijkt Matthyas totaal bewust van zijn woordkeuze, of hij is gewoon te dronken om zich er bewust van te zijn, en is hij alvast bezig gegaan om rustig zijn ene been weer het water in te laten zakken. Ik blijf even naar hem kijken en besluit dan zelf ook het water in te stappen. Ik denk dat het een beter idee is om er maar gelijk met twee benen in te gaan staan, wennen moet ik toch wel. Ik stap over de rand en zet gelijk twee benen in het water. Even knijp ik mijn handen samen. Het is toch wel echt heel warm, maar na even ben ik gewend en laat ik langzaam ook de rest van mijn lichaam in het water zakken. Als ik helemaal gewend ben zucht ik diep uit en sluit ik even mijn ogen. Matthyas is blijkbaar intussen ook gaan zitten, want ik voel onder water twee armen mijn middel vast pakken. Hij trekt me naar zich toe en zet mijn lichaam tussen zijn benen. Ik kijk hem even aan. Hij geeft me een zachte glimlach. Dan slaat hij zijn armen om mijn borst heen en trekt mijn rug tegen zijn borst aan. Ik laat mijn hoofd op zijn schouder leunen en sluit opnieuw mijn ogen. Ik voel zijn lippen zachte kusjes geven over mijn nek en haar. 'Ik ben echt blij dat ik hier met jou ben' zegt hij. Mijn mondhoeken krullen omhoog. 'Ik ben blij dat je mij mee wilde' zeg ik. 'Natuurlijk, ik wil jou overal mee hebben' zegt hij lachend. 'Weet je dat zeker?' Zeg ik. 'Ja, niemand liever dan jou in ieder geval' zegt hij. Ik denk even na. Ik zou mezelf naar sommige dingen absoluut niet meenemen. Vooral als het iets serieus is wil je mij er niet bij hebben. Maar goed, hij mag beslissen, hij is letterlijk de baas over me, dus overal waar hij me mee naartoe wil hebben, daar ga ik heen.

Matthyas POV

'Probeer nou gewoon' grinnik ik. Ik hou de vork met een hapje vis voor Milo's neus. Het is zaterdag avond. Vanmiddag hebben we heerlijk een beetje rondgelopen door de stad, af en toe wat gegeten en gedronken, en ik heb wat cadeautjes voor hem gekocht, omdat ik dat wilde. We zitten nu in een restaurant waar ik altijd graag eet, en dan specifiek dit gerecht dat ik nu op mijn bord heb. Maar Milo weigert er überhaupt al naar te kijken. 'Het is echt heel lekker' zeg ik aandringend. 'Ik hou eigenlijk niet echt van vis, Matthyas, alleen kibbeling ofzo maar dit? Nee' zegt hij en hij trekt een vies gezicht. 'Alsjeblieft? Voor mij?' Vraag ik lief. Hij zucht en rolt zijn ogen. Dan opent hij zijn mond en neemt een heel klein hapje van mijn vork. Daar ben ik het niet mee eens en ik duw de rest van wat er op mijn vork zit ook naar binnen. Milo schrikt er een beetje van, maar houdt alles toch in zijn mond. Hij kauwt een paar keer, en kijkt een beetje vreemd, maar slikt toch door. 'Oké, oke, je hebt gelijk, het is best lekker' zegt hij dan toch. 'Zie je wel, mag ik nu van jou proeven?' Vraag ik. Milo grinnikt. 'Natuurlijk, jij altijd schoonheid'. Hij wil net een hapje geven als mijn telefoon gaat. Ik kijk even op het scherm. 'Mama' staat er. Ik kijk Milo aan en zucht. 'Sorry, ik moet deze echt even opnemen' zeg ik somber. 'Is goed, dat hapje komt zo wel' zegt Milo geruststellend en hij haalt even zijn hand over mijn vingers. Ik knik en sta op van tafel om naar de deur te lopen. Eenmaal buiten neem ik op. 'Hey met Matthyas' zeg ik. 'Matt, waar hang jij nou weer uit, je zit toch niet weer ergens in Parijs toch?' Hoor ik mijn moeders stem aan de andere kant. Ik wil er over liegen, maar ik weet dat ze met het bellen allang heeft gehoord dat 'deze gebruiker zich in het buitenland bevind en dit gesprek mogelijk extra kosten zal opleveren', liegen heeft dus weinig zin, want als ik in het weekend ergens in het buitenland ben, dan is het meestal Parijs, en dat weet mijn moeder ook. 'Nou, eigenlijk wel' zeg ik dus maar. 'Waarom ben je nou bijna elk weekend weg, ik zie je amper' zegt ze verontwaardigd. 'Sorry mam ik-' begin ik. 'Ik weet dat je graag daar bent, lieverd, maar het is ook fijn als je af en toe eens even thuis blijft en langs komt' zegt ze. Ik zucht. Ik zou zo graag willen, maar mijn moeder bemoeit zich altijd met vanalles, en zeurt dan het hele weekend de oren van mijn kop. Ik hou echt van haar, maar het weekend is de enige kans die ik heb om even alle druk van de week te ontvluchten, en dat kan ik zelfs niet meer bij mijn ouders thuis. 'Goed, ik wilde het eigenlijk even hebben over je verjaardag. Die is natuurlijk volgende week' begint ze. Ik sla mijn hand voor mijn hoofd. Ik was het eigenlijk gewoon vergeten, maar zij natuurlijk niet. 'Het lijkt me een goed idee om het te vieren, dan kan je de hele familie weer eens zien, iedereen mist je zo. En dan kan ik ook eens al die leuke vrienden van je ontmoeten. Laat mij het maar regelen, dat komt goed, maar nodig ze wel even uit voor me wil je dat doen?' Vraagt ze. 'Mam, je weet dat ik daar niet van hou' zeg ik geïrriteerd. 'Dat weet ik ja, maar zoals ik al zei, dit is gewoon de goede gelegenheid om weer eens de hele familie te zien. We maken er dan gewoon een gezellige avond van, je zal zien dat het echt meevalt, oke?' Ik zucht. Ik weet dat ik er niet tegen in kan gaan. Als mijn moeder zo'n idee in haar hoofd heeft dan gebeurd het ook. 'Oké, goed dan' antwoord ik dus maar. 'Fijn, ik kijk er naar uit schat. En vergeet niet even al je vrienden uit te nodigen, ja?' Zegt ze nog. Ik zucht weer. 'Komt goed mam' zeg ik. 'Mooi, dan zie ik je snel weer, veel plezier nog, en ik hou van je' sluit ze het gesprek af. 'Ik ook van jou' zeg ik en dan hang ik de telefoon op. Shit, een verjaardagsfeest. Daar had ik al helemaal geen zin in, helemaal als Mama er achter komt dat ik nogsteeds helemaal geen vrienden heb.