İmkansız Aşk

Çağan'ın siniri

(3. Kişi'den)

Okul bittiğinde Vildan ve Sıla okuldan çıkıp, bir kafeye gidiceklerdi. Vildan Sıla'nın bitmek bilmiycek sorularına hazırlanıyordu.

Çağan ve Deniz okuldan çıktıklarında, Çağan Deniz'i beklemeden önden önden gitmeye başlamıştı. Sabahtan yaptığı şeyden dolayı ona aşırı öfkeliydi ve zarar vermekten korkuyordu. "Olum beklesene!" Deniz Çağanın arkasından bağırmasına rağmen Çağan umursamamıştı.

Deniz, Çağan'a ancak evin kapısında yetişebilmişti. Aslında Deniz hızlı koşardı ama o an yeni yemek yediği için koşamamıştı.

Eve girdiklerinde Deniz kapıyı kapatmıştı. "Olum noluyor y-"
Deniz lafını bitiremeden Çağan onun boğazına yapışmıştı.
"Lan sen manyak mısın?"
Deniz duvarla Çağan arasında kalmış kurtulmak için çırpınıyordu. Çağan çenesini tuttuğu için düzgün konuşamıyordu.

"Bırak!" En sonunda sert bir hamleyle kurtulmuştu. Yere oturmuş çenesini tutuyordu. Çağan son günlerde daha fazla kol kası çalıştığı için, gücü daha fazlaydı ve acısı daha kötü çıkıyordu.
"Kızın üstüne itmek ne demek ya!? Sen beni çıldırtıcan mı!?"

Çenesini tutarak kafasını kaldırdı ve Çağan'ın gözlerinin içine baktı. Hiç bişey söyleyemiyordu. Biraz düşününce o da Çağan'a hak veriyodu. Ama sırf bi şaka yüzünden boğazına yapışmasına karşılık özür dilemiycekti.

Ayağa kalktı ve odasına gitti. Çağanda kendi odasına gitti ve bedenini yatağa bıraktı. Gözlerini kapattığında, o an Deniz'in çırpınışı gözünün önüne gelmişti. Yatakta tekrar doğruldu.
10-15 dakika etrafı izledikten sonra derin bir nefes aldı. "Ne yaptım ben?" Kendi kendine söylediği soru karşısında cevapsızdı. Asıl şimdi ne yapması gerekiyordu.

Ayağa kalktı ve odadan elinde pansuman malzemeleriyle çıktı. Derin bir nefes aldı ve Deniz'in odasına doğru yürüdü.

Odasının önüne geldiğinde Deniz'in içerden ağlama sesleri geliyordu. Bir an içinden kendi şerefine sövdü. 'nedem bu kadar ileri gittin!' iç sesi onun vicdanını sorgularken o sadece kapıda dikilmiş duruyordu. Ne içeri girebiliyordu, ne de ordan uzaklaşabiliyordu.

En sonunda cesaretini topladı ve kapıyı tıklatıp içeri girdi. Deniz elinde ölmüş babasının resmiyle ağlıyordu.
Çağan'ın içeri girdiğini farketmemişti.
"Neden gittin baba? Böyle ayrılmak zorunda mıydık?" Deniz bu soruyu her Çağan'la kavga ettiklerinde kullanırdı. Kavga ettikleri zamanlar kendini fazlalık olarak görürdü. Aslında her zaman böyle hissediyordu ama evde bir gerginlik olduğunda bu duygu kendini daha fazla belli ediyordu.

Çağan, Deniz'in onu farketmesi için boğazını temizledi. Deniz Çağan'ın geldiğini görünce resmi bir köşeye attı ve oturduğu yerde toparlandı. Çağan gidip yanına oturdu ve Deniz'in suratına baktı. "Sen fazlalık değilsin."
Deniz kafasını salladı. "Öyleyim."

Çağan cevap vermedi. Sadece yere bakan Deniz'in kafasını kaldırdı ve kaşındaki yara bezini açtı. Pansuman malzemelerini hazırladı ve yüzündeki hafif samimiyetle pansuman yapmaya başladı. Pamuğu deydirdiği sırada Deniz biraz geriledi. Çağan üfleyerek devam etti.

Pansuman bittiğinde malzemeleri çalışma masasının üstüne koydu. "Sen burda fazlalık değilsin. Her kavga ettiğimizde bunu düşünme."
Deniz ağlamaya başlamıştı. "Benim neden ailem yok. Ben neden düzgün bir çocukluk geçirmedim. Suçum neydi benim?"

____________________________

(Çağan'dan)

Karşımda ki durduğu yerde hıçkırıklarla ağlayan çocuğa dolan gözlerimle bakıyordum. Elimi sırtına koydum. "Senin suçun değildi. O kadının senin babanı öldürmesi senin suçun değildi."

Elimi sırtından çektiğimde kafasını kaldırdı ve bana sarıldı. "Çok özledim Çağan. Onu çok özledim."
Bende kollarımı onun vücuduna doladım. Uzun süre öyle kaldık. Bir süre sonra saçlarıyla oynamaya başladım. Ağlaması durmaya ve rahatlamaya başlamıştı. Ayrıldım ve bağdaş kurup oturdum. "Gel dizme yat."

Dizime yattığında saçlarıyla oynamaya devam ettim. Bir süre sonra uyumuştu.

_________________________________

Bu bölüm çok boş oldu ama olsun🧡

Deniz ile ilgili bi kaç planım var bu yüzden onu da biraz göstermek istedim🖤

Nasıl buldunuz qukko'larım🪐

Umarım hoşunuza gitmiştir🤍

Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın🪐

Seviliyorsunuz🌟...