GECEYE DOKUNMAK

Bana Şiir Okur Musun?

Güneşin cılız ışıkları odamın içini aydınlatıyordu. Telefonumu alıp henüz çalmamış olan alarmı kendim kapattım. Birkaç dakika daha yatakta kalıp yıldızlarımı seyrettim. Aşağıdan gelen tıkırtılar ile gülümseyip yataktan kalktım. Banyoya girip kısa ve sıcak bir duşun ardından dolabımın karşısına geçip bugün giyeceğim kıyafetleri seçtim. Yarım saatin sonunda üzerimde açık kahve palazzo pantolon, siyah triko badi, acı kahve renginde converse ve kurutup salık bıraktığım saçlarım ile aynanın karşısında duruyordum.

Masamın yanında duran çantaya gerekli kitapları ve kişisel eşyalarımı koyarak odamdan çıktım. Mutfağa girdiğimde annem kahvaltıyı hazırlarken babam da ona yardım ediyordu. Onlara yardım ettikten sonra hep birlikte kahvaltımızı yapmaya başladık.

' Bugün biraz alışveriş yapmayı düşünüyorum. Sonrasında belki yanına uğrarım hayatım. Tabi müsait olursan. '

' Sen nasıl istersen birtanem. Her zaman senin için zaman ayıracağımı biliyorsun. '

Annem, babama gülümsedikten sonra bana bakmıştı.

' Özgür, hayatım. '

' Efendim karıcım. '

' Ben diyorum ki, hani bizim Toprağın ailesini yemeğe çağırmak gibi bir niyetimiz vardı ya, işte onu bu hafta gerçekleştirelim diyorum hayatım. '

' Bunun için biraz erken değil mi? '

" Evet anne nereden çıktı şimdi bu? "

' Ne yani istemiyor musun kızım? '

" İstiyorum. Ama şimdi böyle birden bire..."

' Sen şuan Toprakla birlikte değil misin kızım? '

" Öyleyim. "

' Tamam işte, biz de babanla birlikte onun ailesi ile tanışmak istiyoruz. '

' Öyle mi? Peki bundan neden benim haberim yok? '

' Özgür! Hayatım bunları konuştuk ya seninle. '

' Ben hatırlamıyorum, konuştuk mu? '

' Özgür! Yağmur bizim biricik kızımız, Toprağı da az çok tanıyoruz artık ailesi ile de tanışalım diye konuşmadık mı seninle. '

Babamın bakışları bana kaydığında gözlerindeki hüznü görmüştüm. Sanki beni bir daha göremeyecekmiş gibi özlemle bakan gözlerinde sahte bir durgunluk vardı. Elimi uzatıp babamın elinin üzerine koydum.

" Eğer istemiyorsan bunu şimdi gerçekleştirmek zorunda değiliz baba. Ayrıca ben buradayım ve uzun bir süre de gitmeye niyetim yok. "

' Onu gerçekten seviyorsun öyle değil mi? '

Bu, cevabını bildiği bir soruydu. Her koşulda, sorunun ne olduğunu bilmediği zamanlarda bile yanımda olan ve beni tüm kalbiyle seven adam, babam. Ne kadar da çabuk geçiyordu zaman. Ben büyüyüp her gün daha da uzaklaştırmışken kendimi onlardan, hiç fark etmemiştim. Annem ve babam, onlar yaşlanıyordu. Hayatlarını birleştirdikten kısa bir süre sonra kucaklarına aldıkları biricik kızlarının peşinde geçmişti ömürleri. Şimdi ise onu kaybetmekten korkuyorlardı.

" Seviyorum, baba. "

' Tamam o zaman, sen annesi ile uygun bir gün ayarlarsın Elif. Sonra da müstakbel dünürlerimizi ağırlarız artık. '

" Baba! Dalga geçme. Hem sadece yemek yiyeceğiz. "

Babam bana buruk bir şekilde gülümsedikten sonra elimin üzerine küçük bir öpücük bırakıp masadan kalktı. Mutfaktan çıktığı gibi annem bana doğru eğilip fısıltı ile konuşmaya başladı.