UMUT...

GERÇEKLER!..

Arkadaşlar Medya daki Eslin eğer beğenmezseniz başka birini önerebilirsiniz.

Hala şoktayım.Umut bunu biliyor muydu? Ve bunu bile bile benim acı çektiğimi seyrediyordu öyle mi? En yakın arkadaşım çocukluk arkadaşım. Belki de söylemek istemiştir.

-Senden bir cevap bekliyorum. Başından beri biliyor muydun?

-Evet. -_-

-Sana inanamıyorum. Ben yıllarca babamın acısını çektim. Annem suçlunun sadece ben olduğunu söylediği anda bile ordaydın ve hiç bir şey yapmadın. Sana inanamıyorum lan! Ben annesiz babasız büyüdüm . Anlıyo musun? :(

-Üzgünüm. -_- dediği anda yumruklarımı geçirmeye başladım. Bi de utanmadan ...

-Ahh! Dur-ahh!-tamam-ahh-herşeyi sölicem. yumruk atmayı bırakıp söliceklerinin dinlemeye başladım.

-Babam o olaydan sonra içmeye başlamıştı. Ve ölmeden önce benden istediği şey sana hiçbir şeyi söylememdi. Babam Umut amcamın en yakın arkadaşıydı. Onlar çocukluk arkadaşlarıydı. Babam yıkıldı. Sonra araba kazası yaptı. Ve arabada yanarak öldü. Hem babanın acısını çekti hem de yanarak... :(

İkimizin de gözleri yaşardı. .Şimdi erkeklik gururunu bir yana bırakma zamanı. Depodan çıktım ve arabama bindim. Yüksek bir yerlere gitmeliydim. Kendimi bu yerlerde avutuyordum.

Arabamı bi köşeye çektim... Baya bi durmuşum ki hava karanlık ve tahminimce saat 21:30 falan. Sonra arkamdan bi ses geldi.Bu Kaya ' ydı.

-Naber kuzen?

-Kaya kes sesini.

-Tamam bu soru saçmaydı.Ben seni yalnız bırakayım.Sadece Eslin i getirdiğimi sölicektim. muzipçe sırıttı. Kuzenim olmasaydı yumruğu geçirirdim. Uzaklaştı ve bikaç dakika sonra Eslin geldi. Yanıma oturdu ve hiç konuşmadı.

Umut bana hiç bişey söylememişti.O da babasını kaybetti. Ama bana hiç bişey demedi... Annem beni reddetti. Bana hiçbişey demedi... Acı çekişimi , isyanlarımı ,perişanlıklarımı gördü. Hiçbişey demedi... Hayata en sevdiğimi kaybettim,acı çektim,uslandım,ağladım... Hiçbişey demedi... Beni tek başıma bıraktı...

-Dağhan benimle gelir misin?

Bunu söylerken bedenini rüzgara bıraktı. Galiba böyle yerleri o da seviyodu.

-Ben bir kaç gün boyunca burada kalabilirim sanırım.

-Sakalların isyan etmiş, göz çukurların çıkmış, kıpkırmızı gözler yerine benimle gelmelisin . Sana iyi gelecek şeyi biliyorum.

-Ben içmiyorum.

-Sana iç diye bişey demedim.Gel benimle... dedi ve beni ayağa kaldırarak arabaya götürdü. Ben nasıl bu hale geldim yahu. Arabayı o sürüyordu. İlk defa bir insan evladı benim arabamı sürüyordu. Ama önemli olan bu değildi. En son hatırladığım şey göz kapaklarımı tutamadığımdı...

Sabah uyandığımda bi sahilin önündeydik. Hiç kimse yoktu. Bildiğim bi sahil değil. Gerçi çok bi sahil bildiğim de yok.:)

-Eslin

-Eslin

-Eslin!

-Abi biraz daha.

-Tamam bacım ben beklerim. :) ;)

-Ne! Ne bacısı! Dağhan !

-Burası neresi?

-Bi sahil işte. Uyu sen uyu.

-Yürü gidiyoruz. Seni bi uyandıralım.

-Yüzmek istemiyorum.

-Sana yüz diyen olmadı. Ben dolaşçam geliyor musun?

-Tamaaaam. mızmızlanarak sahilin etrafında dolaşmaya başladık.Birden onu suya atınca kendine geldi.

-İşte şimdi uyandın :)

-Yaa ne demezsin.

-Neyse ben Kaya nın yanına gitcem. Yolu sen biliyosun. Sen getirdin sen götür.

-_-

-Tamam. Ama ıslak bi şekilde süremem.

-Napıyım?

-İleride bi AVM biliyorum. Oraya götürebilirsin.

-Tamam ama yürüyerek arabamın ıslanmasını istemiyorum.

Kusura bakmayın biraz kısa oldu.