DÖNÜM NOKTASI

8.Bölüm

Hikayeye oy verip yorum yapmayı unutmayın sizleri seviyoruz iyi okumalarr 💐😻🔥❤️

"Eee Alp bu seri katiller kim bulabildin mi ?" Alp' in yüzünde herhangi bir duygu yoktu, ifadesizdi ama gözlerinden anlayabiliyordum. Bulamamıştı.

"Bak Dora açık konuşucam onlar da senin gibi bir seri katil neden arkalarında bir iz bırakmış olsunlar ki yani tamam bir saç teli bulduk ama bilmiyorum belki o seri katile ait değildi ve biz bu saç telini yanlış anladık, hayır yani anlamıyorum neden onları bulmak istiyorsun bunu da anlamıyorum" çok hızlı konuşmuştu ama ben her kelimesini anlamıştım. O seri katilleri bulmak istiyordum ve nedene ihtiyacım yoktu

Alp oturduğu yerde hareketlendi ve dik bir şekilde oturup tekrar konuşmaya başladı. "Dora merak ediyorum da sen bu seri katilleri bulup onlarla arkadaş falan olabileceğini mi sanıyorsun senin arkadaşa ihtiyacın yok Dora olmamalı da yalnız kalmayı seviyorsun arkadaş istediğini pek düşünmüyorum" yalnız kalmayı seviyordum yalnız kalmak sıkıntı değildi hatta kafamı dinleyebiliyordum ama yalnız hissetmek istemiyordum. Böyle durumlarda Alp yanımda oluyordu olmasına ama Alp benim sadece arkadaşım değildi aynı zamanda bu seri katillik işinde bana yardım eden kişiydi de ve her onunla konuşmak istediğimde bana seri katil olduğumu hatırlatıyordu. Ben acımasız, cani bir seri katil olabilirdim ama işimle gurur duyuyordum ve bu iş benim duygularım hakkında konuşmama engel olucak bir iş değildi dünyadan bir orospu çocuğunu silmek gayette bana yakışır bir görevdi.

"Ah Alp beni hem o kadar iyi anlayıp hem de nasıl bu kadar anlayamıyorsun aklım almıyor, evet arkadaşa ihtiyacım yok ama iki saattir şurada yaşlı nineler gibi konuşmanın sebebini merak etmiyor da değilim" elleriyle oynuyordu ve Alp bunu genelde stres olunca yapardı. "İki saattir burada yaşlı nineler gibi konuşmamın sebebi ki ben iki saattir yaşlı nineler gibi konuşmuyorum, diyorum ki şu bizim seri katilleri artık bulmaya çalışmasak mı çünkü biz bu seri katilleri bulmaya çalıştıkça bir yerde dikkat hatası yapıp polislerin bizi bulmasına yardımcı olucağımızı düşünüyorum."

Gülümsedim yerimden kalkıp Alp' e doğru baktım. "Papatya Çayı ?"

Kafasını aşağı yukarı yavaş yavaş salladı ve ikili koltuğa doğru kendisini bıraktı ama koltuğun boyunu hesaplayamamış olucak ki kafasını koltuğun başına vurmuştu. İnleyerek geri yerinden kalktı. Ben ise onun yine gerizekalılığına gülerek mutfağa geçtim.

Papatya çayını hazırlamıştım. Dolaptan üç fincan aldım ve çayları üçüne de doldurdum. İki fincan yerine üç fincan yapmıştım. Biri bana biri Alp' e biri de Alp gibi bir salağa sahip olduğu için hep bir yerlere vurulan bedenine..

Çayımızı içerken hiç diğer seri katillerin konusunu açmıyorduk sadece çayımızı içiyor ve sessizliği paylaşıyorduk. Kısa bir süre sonra Alp sıkılmış olucak ki bana baktı ve konuşmamı bekledi ama ben gözünün içine baka baka çayımı içip yine sessiz kaldığımda gözlerini pörtletti. Bu hâli çok komik görünüyordu. Kıkırdadım ve yine Alp' i takmıyarak çayımı içtim. Alp en sonunda "Bok iç amına koyayım burada sıkıldığımı belli etmek için şekilden şekile girdim hâlâ beni takmıyor ya" gülümsedim ve çıldıracağını bile bile yine çayım bitmiş olmasına rağmen bir yudum almış gibi yaptım. Alp yerinden kalktı ve elini kolunu sallayarak konuşmaya başladı. "Ne içiyon olum iki saattir anlamadım ki küçücük fincan yani ne içiyor olabilirsin" yanıma geldi ve fincanı elimden aldı. "Bitmiş lan bu gerizekalı beni çıldırtmak istedin dimi ama bakkk çıldırmadım" dedi ve götünü yana atıp hıhh yaptı.

Gülerek elimdeki fincanı sehpaya bıraktım. "Götünü kafana sok Alp ve beni dinle-" Alp sözümü kesmişti "Nasıl dinleyeyim mal, kafam götümde duyamam ki" ciddiliğimi koruyup Alp'e sert bir şekilde baktığımda yerine oturdu "Tamam be sen ne anlarsın şakadan" dedi ve sanki saçları uzunmuş gibi hayali uzun olan saçlarını geriye attı.