DÖNÜM NOKTASI

11. Bölüm

Sizleri çoooook seviyoruz iyi okumalarrr

"Arınç ?"

Arınç sırtını dikleştirdi ve ben önüme geçiceğini düşünürken yanıma geçti. Tamam kaçmayacaktım sonuç olarak yanlış bir şey yapmamıştım. "Efendim" dedim. Arınç da hemen "Efendik" dedi.

Alp Arınç' a ters bir bakış attı ve bana döndü. "Noluyor Dora ?" Arka tarafımızda duran battaniyeyi gösterdim. "Biliyorsun ben çok iyi kalpli bir kadınım bu yüzden buradaki çocuk adamcağızın üşümesine vicdanım el vermedi." Arınç' ın tepkisine bakmak için yan tarafıma döndüğümde gülümseyerek beni izliyordu. Alp boğazını temizlediğinde geri ona döndük "O zaman bu çocuk adamcağızını neden eve almadın salak mısın kızım sen gece gece adama battaniye götürüyorsun ama eve almıyorsun zeka fışkırıyor vallahi" dedi ve gülmeye başladı komik mi lan piç

Ben de sırıttım ve Alp' in gözlerinin içine baka baka Arınç' a döndüm. "Tamam o zaman Arınç gördüğün üzere Alp çok yardımsever birisidir bu yüzden onun o yumuşacık yatağında yatmana da izin vericektir" dedim ve bu sefer ikisine birden baktım. "Hadi iyi geceler" diyerek baş selamı verdim ve elimi ceplerime sokarak yavaş yavaş eve doğru yürüdüm. Sen büyüdün de cool mu oldun sen oy oy

Kapının önüne geldiğimde Alp' le Arınç' ı beklemeye başladım çünkü evin anahtarı ben de yoktu ve ben salak salak önden gitmiştim bu aralar çok aptallaşmıştım kendime bir çeki düzen vermeliydim. Alp geldiğinde gülümsemesini bastırarak bana baktı ve kapıyı açıp içeri girdi arkasından ben girdim ve Alp girmeden hızlı adımlarla lavaboya koştum. "Lan unuttum ben seni amına koyayım şimdi bekle Dora Hanımı iki saat" tuvaletin kapısını kapatmadan "Ağla !" Diye bağırdım ve kapıyı kapattım.

Elime sabunu döktüm ve iyice ovalamaya başladım. Aklıma biraz önceki olay geliyordu ve kalbim sıkışıyormuş gibi hissediyordum ama birden aklıma Alp geldi.. Dora senin hikayende duygulara yer yok sen seri katilsin bunu her zaman kendine hatırlat zaten senin böyle bir yanlış yapıcağını düşünmüyorum bu hayatta sadece sana güveniyorum unutma ve lütfen güvenimi boşa çıkarma ardından aklıma Arya geldi o beş yaşındaydı ve ben de altı yaşındaydım zaten beş yaşından sonra Arya artık büyümeyi bırakmıştı. Bodrum'a inmiştik ve oyun oynuyorduk. Abla ne zaman kurtulacağız bu yerden demişti bana ben ise buradan çıkış yok Arya olmayacak hayaller kurma sonra çok büyük bir hayal kırıklığı yaşarsın üzülmeni istemem kardeşim demiştim ve ben her ne kadar bu cümlenin Arya' yı yaralayacağını bilsem de ona gerçekleri söylemeliydim ben bir ablaydım. Arya çok ağlamıştı bizi kimse sevmiyecek biz de o duyguyu unutucaz ve biz de kimseyi sevemeyeceğiz bizim duygularımız bu evde yok olucak Arya' ya sarılmış ve onu teselli etmekten başka bir şey yapmamıştım.

Ama evet benim o evde duygularım yok olmuştu ve ben kimseyi sevemezdim kimse de beni sevmezdi. Belki de sadece yanlış düşünüyordum ve bunun böyle olmasını umuyordum.

Kendime gelmek için elimi yüzümü yıkadım ve lavabodan çıktım. Arınç ile Alp koltukta oturmuş ve hararetli bir şekilde konuşuyorlardı. Benim geldiğimi görür görmez Alp biraz önceki ciddi ifadesini bıraktı. Arınç ise bana bakıyordu ama aynı zamanda da bir şeyler düşünüyordu. "Oh en sonunda çıktın be kızım dünyayımı sıçtın anlamadım." Alp' e sadece göz devirdim.

"Alp sen şimdi bu koltukta ben de bu koltukta yatıyorum ve Arınç' ta senin odan da yatıyor değil mi ?" Alp tam ağzını açıp konuşucakken Arınç araya girdi. "Hayır güzelim ben bu koltukta yatıyorum Alp de şuradaki koltukta yatıyor. Sen ise Alp' in o yumuşacık yatağında yatıyorsun" peki kocacığım siktir lan oradan ben koltukta yatacağım değil mi Dora ? Sence ben gerizekalı mıyım da bu teklifi reddeteceğim iç ses yumuşacık yatak varken Alp' in o pembiş koltuklarında niye yatayım.