"ve gittiler"
yeni kuruyan gözyaşlarım tekrar akmaya başladı.
"kimler mesela?"
bakışlarını gökyüzünden ayırıp bu sefer kumsalın derin sularını izlemeye başladı.
"yıldızlar küçük kız, yıldızlar"
bakışlarımı yıldızlara çevirip yıldızların gökyüzüne ya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sevgili günlük: Nasılsın? Umarım iyisindir . Şuan sana yazmak için geç oldu biliyorum ama uyuyamadım yine . Kabus gördüm her zaman ki gibi. Biliyor musun? Eylül bizim yetimhaneye yerleştirildi. Evet birkaç gün önce ailesini bir trafik kazasında kaybetti . Akrabaları ona bakmak istemedi tıpkı benim gibi . Onu yetimhanenin önüne atıp arkalarına bakmadan gittiler . Çok kötü bir şey biliyor musun ? Yüzüne bugün gülenlerin yarın yüzüne bile bakmaması. O bir çocuk onun bir aileye sevgiye ihtiyacı var günlük . Biliyorum bana kötülük yaptı ama o hala doğruyla yanlışı ayırmayan biri.
Arkamdan ayak seslerinin geldiğini hissedince o anki refleksle günlüğümün kapağını çabucak Kapattım. Arkama döndüğümde ise ağlamaktan gözleri şişmiş Eylülü gördüm . Üzerindeki beyaz elbise ıslanmıştı.
"Kumsal napiyorsun ?"
Bakışları hala ağlamaklıydı . Yaşadığı çok zor şeylerdi biliyorum ve sırf bana bir kötülük yaptı diye onu bu halde bırakamazdım.
" Uyku tutmadı bende günlük yazayım dedim . Sen neden uyumadın?"
Uyuyamamasının sebebini az çok biliyordum . Karanlıktan korkuyordu . Yetimhanede yatma saati gelince ışıkların hepsi kapanır kimseden ses çıkmazdı.
"Karanlıktan korkuyorum
Sesi titremeye başladı ve hıçkıra hıçkıra ağladı .
Annemi özledim ben hiç gelmeyecek mi Kumsal? "
Gelmiyecekti hemde sonsuza kadar. O da benim gibiydi kabullenmek istemiyordu anne ve babasının öldüğünü.
