Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Herkese selam! Nasılsınız bakalım? Part 1'deki yorumlarınızı daha okumadım. Seokjin ile beraber okuyacağız. Kendisi öyle istiyormuş. Ben de kabul ettim işte."
Dağılan üstünü düzeltti hemen. Yeterince iyi göründüğünü düşünüyordu.
"En son nerede kalmıştık yahu? Hediyeyi verip almamasından bahsetmiştik değil mi?"
Birkaç saniye durup düşündü. Evet, tam olarak orada kalmışlardı. Yoongi hediyesini almayınca ne de çok üzülmüştü Hoseok.
"Gerçekten çok üzülmüştüm ve hediyeyi üzülerek eve götürmüştüm. Annem görmeden onu odamın bir yerlerine tıkıştırmıştım. O kadar ağladıktan sonra Yoongi'nin hediyeyi kabul etmediğini söylersem bana kızabilirdi diye düşünüp onu iyi bir yere saklamıştım. Annem de hiçbir zaman onu bulamadı."
Gülümsedi Hoseok. Bunlar geçmişte kalmıştı. Neden üzülsün ki? Çocuktu daha. Şimdi yetişkin bir bireydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"O gün üzüldükten sonra unutmuştum. Yani tabii aklıma geliyordu ama çocuktum çok fazla takılmamıştım. Sonra ki gün lavabodan çıkarken Yoongi'yi yine arkadaşlarıyla görüp bir yere saklandım hemen. Bu sefer dinlemek için elimden geleni yaptım ve birkaç şey de duydum."
Hoseok hafızasını yokladı tekrardan. Tamam, doğru hatırlıyordu.
"Yoongi'nin iki arkadaşı vardı. İkisi de esmerdi. Binbir zahmetle öğrendiğim kadarıyla birinin adı Taehyung diğerinin adı Namjoon'du. Namjoon biraz daha iriydi ikisine göre. Üçü bir köşede konuşuyordu. Yoongi 'Okul çıkışı spora gitmeliyiz.' gibi bir şey demişti. Taehyung biraz bıkkın bir şekilde 'Ailelerimiz neden hep bunu bize yaptırıyor?' dediğini hatırlıyorum. Spor kötü bir şey değildi ama üçü de pek istekli görünmüyordu açıkçası."
Yoongi'nin ortaokulda ki görüntüsünü hayal meyal hatırlıyordu. Bu ortaokuldan kalma fotoğrafları olmasa belki o kadar iyi hatırlayamayabilirdi.
