KALP HIRSIZI (KİTAP OLDU!!!)

ENDİŞE

Herkes merhaba...yepyeni bir kurgu ile buradayım.İlk yazışım değil ama yine de çok heyecanlıyım.Umarım beğenilir keyifli okumalar...🌸💟🌼

"Off anne tamam!"

"Kızım nasıl tamam!?!?okulunuzda bir katil geziyor ve sen okuldan gitmek istemiyorsun.Sana zarar verirse ne yapıcaz biz heh söylesene!"

"Anne öyle bir şey yok.İnanmıyorum ben.Ya okul gazetecileri işte haber arıyorlar."

"Peki senin fakültende ki bahçede bulunan kalbi alınmış cesetler?!?!"

"Anne ben hiç görmedim.Bak anne ben oyunculuk fakültesinde okuyorum. Herkes rol yapmaya alışık orada.Hem madem böyle biri var ben niye hiç görmedim!"

"Kızım bak nolur! Tehlike bu."

"Anne saçma bir yalandan dolayı düzen bozmaya gerek yok."

"Kızım bak seni bir katille aynı okulda tutamam anladın mı beni, gidiyoruz!"

"Anne hiç bir yere gitmiyoruz.Bak güven bana hepsi yalan"

Yavaşça annemin elini tuttum.

"Eğer ki böyle bir sorun varsa okul zaten kapanırdı."

"Kapanmıyacağı ne malum! Kızım bak bu zamana kadar düşüncelerine saygı duydum ama bu sefer yanlışsın."

" Anne öyle bir şey yok tamam mi? Biraz sakin ol."

"Hazal!!"

"Anne yeter lütfen ben yatmaya gidiyorum sana iyi geceler."

"Kızım!!!"

Anneme gülümseyip hızlı adımlarla odama gittim ve ardımdan kapıyı kapattım.Annemin odaya girme ihtimaline karşın kapıyı da kilitledim.Derin bir oh çektim ve yatağıma uzandım.Elime komidinimde duran günlüğü aldım ve biraz düşünüp yazmaya başladım.

"Sevgili günlük...
Ne kadar saçma gelse de kendimi tanıtmam lazım sanırım.Adım Hazal.22 yaşındayım ve üniversitede oyunculuk fakültesi okuyorum.

Bu aralar annemle aram pek iyi değil.Çünkü okulda bir katil olduğunu düşünüyor.Sadece o değil herkes.Okul gazetecilerinin ve bazı yetkililerin sözleri de bunu doğruluyor.Güya okuldakileri arka bahçede ve gece yemekhane saati bittikten sonra öldürüp kalplerini çalıyormuş.Ama ben hiç görmedim. Hepsinin bir yalan olduğunu düşünüyorum.Her neyse sanırım bu saçmalıklar seni bile yorar.İyi geceler..."

Günlüğümü kapatıp kitaplığımın en üst rafına koydum ve ışıkları kapatıp yatağa uzandım.Derin bir uyku 5 dk da beni içine çekti.

🖤🖤🖤🖤

Gözlerimi açtığım gibi bakışlarımı saate yönelttim. 8.26 idi saat. Yavaşça yatakta doğruldum ve kapıya yöneldim. Odamdam çıktığımda ilk olarak banyoya gidip işlerimi hallettim.Ilık bir duş aldıktan sonra kıyafetlerimi giydim ve mutfağa gittim.

"Ben güzel bir kahvaltı masası bekliyordum!" Dedim mızmızlanarak.

Mutfakta kimse yoktu.Kahvaltıda hazırlanmamıştı.Herkes neredeydi?normalde annem şuan mutfakta bu kadar uyumama söyleniyor olmalıydı.

Salona ve balkona baktım.
"Anne!"

Babam işte, kardeşim ise okuldaydı.Annemin iş vaktine daha 2 saat vardı.Annemin işi saat 11 de başlıyordu.Tekrar mutfağa döndüğümde masadaki not ve para ile karşılaştım.Notta şöyle yazıyordu:
"Bugün kahvaltı yok küçük hanım.Kusura bakma.Bu parayla kantinden bir şeyler alırsın."