KALP HIRSIZI (KİTAP OLDU!!!)

GEÇMİŞ

Sık sık bölüm gönderiyorum çünkü sınav haftasına giricem hiç bir şey gönderemem bu yüzden sık sık bölüm geliyor ama 2 hafta bölüm gelmez büyük ihtimal.
Keyifli Okumalar...
"En son yaşanılan olaydan sonra psikolojim biraz bozuldu.Rana yı o şekilde görmek iç acıtıcıydı.Daha o gün görmüştüm onu.Emir 'in takıntılısıydı. İyi anlaşırdık aslında.Ve böyle ölmesi sanki biraz koydu bana.Ailesi çok yıkık durumda.Okula dava açtı.Bu süreçte emir ile elimizden geldiğince onların yanında olduk.Ama pek bir olumlu etkimiz olmadı.

Henüz anneme konuyu anlatmadım. Ama kısa sürede öğreneceğine eminim.Bunu duyduğunda bana biraz kızıcak ama yapacak bir şey yok.

Bugün Rana nin cenazesi var.Nedense ayaklarım gitmiyor, istemiyorum. Kabullenemiyor gibiyim. Ama gitmem gerek.Sonuçta bir arkadaşlığımız vardı."

Günlüğü yazdıktan sonra masaya bıraktım ve telefonumu elime aldım.Emir den mesaj gelmişti.

"Nerede kaldın?"

"Geliyorum hemen."

"Bekliyorum."

Hemen ayakkabılarımı giyip evden çıktım.Emir apartmanın önünde beni bekliyordu.Geldiğimde bir süre bakışları üzerimde gezindi ardından başını öne eğip parmaklarıyla oynamaya başladı.

"Geldim.Hadi gidelim."

Emir yavaşça kafa salladı ve yürümeye başladık.O kafası eğik parmaklarıyla oynuyordu ben ise etrafı inceliyordum. Etraf sessizdi.Rana dan sonra tüm mahalle üzülmüştü. Haklılardı da.Hatta tüm mahalle okula dava açtı ve katilin bulunmasını istedi.Katil kimse bu ara kulakları çok çınlayacak.

Mezar başına geldiğimizde etraf çok kalabalıktı.Öne geçme çabasında bulunmayarak ilk bulduğumuz yere geçtik.Yaklaşık 5 dk sonra dualar okunmaya başlandı.

...

Cenaze bittiğinde herkes yavaşça dağıldı.Mezar başında ailesi ben ve emir dışında kimse kalmadı.Çoğu kişi cenaze namazından gelmişti ve yorgun gözüküyordu.Bende gitmek istemiştim ama kız olduğumdan dolayı gitme şansım yoktu, yalnızca emir gidebilmişti.

En son Emir de "artık gidelim." Dedi.Kafa salladım ve tekrar ailesine baş sağlığı dileyip yola koyulduk.

Yol boyu konuşan olmadı.En son apartmanın önüne geldiğimizde emir "bende seninle geleyim mi?" Dedi.Belli ki benim için endişelenmişti ve yalnız kalmak istemiyordu."gel tabii." Dedim ve elimle apartmanı gösterdim.Emir hızlı adımlarla apartmana girdi bende arkasından onu takip ettim.Eve girdiğimizde hızla salona yürüdü ve kendini koltuğa bıraktı.Hafifçe sırıttım ve odama geçtim.Üsütümü değiştirip Emir 'in yanına gittim.Elinden tuttum ve "hadi kalk mutfakta bana yardım et."
Hızla onu kaldırmaya çalıştım. İstemsizce kalktı ve yavaşça mutfağa yürüdü.Ben onu çekiştiriyordum.O ise sendeleyerek arkamdan geliyordu. Mutfağa girdiğimizde emir hemen bir sandalye çekip oturdu.

"Off emir seni buraya otur diye çağırmadım!"

Emir oflayarak kalktı ve yanıma geldi.Yüzüne bir tebessüm kondurdu.Hafif neşeli bir hal aldı.Ardından yemek yapmaya başladık.

Yaklaşık 30 dk sonra spagetti yapmayı başarmıştık.Emir masayı kurdu ben ise makarnaları doldurdum ve masaya geçtim.Emir aç gözlerle yemeklere bakıyordu.Belli ki bir kaç gündür bir şey yememişti.Evet emir güçlüydü ama bir o kadar da duygusaldı.Rana nin ölümünün üzerinden 5 gün geçmesine rağmen onun için dün gibiydi.Bu ölüm onda büyük bir etki bırakmıştı.Berki de geçmişi anımsatmıştı...