Home - a Cedric Diggory fanfiction

2 - Worldchampionship quidditch

-Ze gaan naar 't wereldkampioenschap Zwerkbal
-830 woorden

POV Paris

We worden de volgende ochtend om half zes al wakker gemaakt. Ik zet mijn bril op en ik kleed me snel om. Mijn tas, die ik gisteren heb gepakt, staat al beneden. We eten snel een boterham en dan gaan we op pad. "Heb je er zin in?" Vraagt Cedric enthousiast. "Ja hoor, alleen moet je me waarschijnlijk wel eerst alles nog een keer uitleggen." "Ik zal het proberen." Zegt hij en hij glimlacht even, zo cute! Als we de Weasleys tegenkomen lopen we nog een klein stukje door tot we bij de viavia aan zijn gekomen.

De landing gaat voor de Weasley kinderen en Hermione en Harry niet heel goed maar voor de rest gelukkig wel. Cedric, zijn vader en ik lopen naar de plek die we gereserveerd hadden en we zetten daar onze tent op. "Pap, Paris en ik gaan even naar buiten!" Roept Cedric als de tent rechtop staat. "Neem dan ook wat geld mee, er staan veel kraampjes!" Cedric en ik pakken wat geld en lopen naar buiten. Plots komt er een oude man op ons af lopen. "Kunnen jullie me misschien helpen? Ik ben mijn dochter kwijtgeraakt en ik kan haar niet meer vinden."

Cedric en ik knikken en de man omschrijft zijn dochter. "Ze is blond en heeft donkerbruine ogen, best slank ook." "Oké, we zullen kijken of we haar kunnen vinden." Na ongeveer een klein uurtje zoeken vinden we een meisje dat precies op het meisje lijkt dat de man omschreef. "Oké dit klinkt echt heel raar, je vader zoekt je en hij vroeg ons of we wouden helpen zoeken." Ze kijkt teleurgesteld. "Ja, mijn vader zoekt waarschijnlijk naar me, maar mag ik niet met jullie mee? Dat lijkt me veel leuker." Zegt ze hoopvol. "Waarom wil je niet naar je vader?" "Oh, ik heb er gewoon even geen zin in." Mompelt ze zacht.

We brengen haar weer naar haar vader en we kijken nog even rond bij de kraampjes. We weten allebei zeker dat Ierland zal winnen, maar we denken ook dat Krum de Snitch zal vangen, hij is echt een van de beste zoekers ter wereld! Daarom hebben we én versiering voor Ierland, én voor Bulgarije. Voor beide een sjaal, voor Bulgarije een vlaggetje en voor Ierland een hoed. Als we alles hebben wat we wouden hebben lopen we weer terug naar de tent, hij ziet er best klein uit maar hij is magisch vergroot waardoor hij van binnen veel groter. Er hangt binnen ondertussen ook versiering voor beide teams.

We pakken een klein tasje in met spullen die we mee willen en we lopen rustig naar het gigantische stadion. Tienduizenden andere mensen lopen nu, op het zelfde moment, ook naar het stadion toe, en iedereen is minstens net zo enthousiast als Cedric. "Zenuwachtig?" Vraag ik half lachend. "Beetje." We lopen behoorlijk wat trappen op tot we bij de top zijn. Ik geef de Ierse muts en de Bulgaarse sjaal aan Cedric, en zelf neem ik het vlaggetje en de Ierse sjaal. Na nog een kwartiertje wachten, in de ijskoude regen, begint de wedstrijd.

Terwijl de wedstrijd gewoon doorgaat, probeert Cedric tegelijkertijd alles uit te leggen. "Dat is Krum-" "De beste zoeker ter wereld, dat weet ik wel, zó dom ben ik nou ook weer niet." "Je bent niet dom, je hebt gewoon wat minder kennis dan de gemiddelde mens op het gebied van zwerkbal." Zegt Cedric, en we barsten beiden in lachen uit. Krum doet alsof hij de snaai heeft gezien en duikt omlaag, de andere zoeker besluit te volgen maar het was een val, vlak voordat Krum de grond raakt duikt hij weer omhoog maar de andere zoeker knalt neer.

De Ierse zoeker moet even naar de ziekenboeg en die tijd benut Krum door verder te zoeken naar de Snaai. "Die Viktor Krum is echt geniaal." "En ik dan?" "Jij bent maar een zielige Hufflepuff." "Je zou maar in Gryffindor zitten." "Je zou maar 'Je zou maar...' Zeggen." "Je zou maar NIET 'je zou maar' zeggen." De wedstrijd gaat weer door. Niet veel later staat Ierland heel erg voor. Maar ondanks, dat er nog een kans is dat Krum's teamgenoten nog een paar keer scoren en dat hij dan pas de snaai vangt, vangt Krum moeiteloos de Snaai voordat er nog iets anders kan gebeuren.

"Krum heeft echt te weinig vertrouwen in zijn team." Cedric en ik liggen beiden in het stapelbed, hij zeurt nu al een uur lang over dat Krum het anders had moeten aanpakken. "Laat hem toch, als jij zo goed was dan had jij daar toch nu gespeeld, dan had je het anders kunnen doen." "Das waar." "Jongens kom jullie bed uit, nu." Zegt Cedric's vader streng. "Pap, pap wat is er aan de hand?" Vraagt Cedric, en hij kijkt me bezorgd aan. "Ik heb nu geen tijd om het uit te leggen." Hij gooide twee truien onze kant op die Cedric gemakkelijk ving. "Trek ze aan, ik moet buiten helpen, Cedric, jij let op Paris."