Home - a Cedric Diggory fanfiction

19 - Birthday

Om half zeven precies zijn Ced en ik klaar met het klaarmaken en verschijnselen we naar het huis van de ouders van Ced. "Welkom!" Zegt de moeder van Ced vrolijk. "Hoi mam!" "Hoe gaat het met jullie?" "Met de draken gaat het goed, er zijn bijna geen draken ziek geworden." "En hoe gaat het met je Muggle studie?" "Ook goed, als het goed gaat ben ik over vier jaar al klaar!" "Dat is geweldig!" Ced en ik gaan aan tafel zitten en er verschijnen langzaam aan gerechten op tafel. We beginnen te eten en na een tijdje komt het onderwerp trouwen op tafel. "Hebben jullie al ergens plannen voor gemaakt?" Vraagt Barend, de vader van Ced, nieuwsgierig. "Eh, nee? Was - was dat de bedoeling dan?" Vraagt Ced geschrokken.

"Nee, jullie hoefde helemaal niks te doen." Zegt Ced's moeder geruststellend. We praten nog een tijdje door maar uiteindelijk wordt het toch echt tijd om naar huis te gaan. "Dat was leuk!" Zeg ik enthousiast als we thuis komen. "Ja, maar het was wel een beetje erg veel." Cedric en ik kleden ons om en gaan in bed liggen. Ik lees nog een tijdje een van mijn lievelingsboeken: Percy Jackson, als Cedric het boek afpakt, weglegt en zegt dat het tijd is om te gaan slapen. "Het is potverdorie al bijna twaalf uur, slapen is echt heel belangrijk." Het duurde niet lang meer totdat we allebei sliepen.

De volgende morgen ging Cedric al vroeg weg. Hij moest natuurlijk op tijd bij de draken in Roemenië zijn om samen met Charlie voor ze te zorgen. De week gaat snel voorbij want Cedric is het volgende weekend al jarig. De dagen bestaan vooral uit gebakjes bakken, het appartement een beetje versieren, en een cadeautje voor hem uitzoeken. Het appartement is vrolijk versierd met gele slingers en ballonnen. Ik heb allerlei soorten koekjes gebakken, koekjes met onderandere Hufflepuff, Hogwarts en Quidditch versiering. Ik hoor de bel en ik doe snel de deur open. "Bent u Paris Willow?" "Ja zeker." Ik pak een best wel groot pakketje aan en breng het mee naar binnen.

Ik pak het pakketje in met een stoer, donker groen papier, en verstop het in de kast. Het is al best laat in de avond en morgen komt Ced thuis, morgen is hij jarig. Ik ga in bed liggen en ik doe het lichtje naast mijn bed uit. Ik lig nog een tijdje wakker maar uiteindelijk val ik gelukkig in slaap. Ik wordt wakker om half acht omdat mijn wekker afgaat. Ik sta op, kleed me aan en zet snel de kaarsjes op de taart. Cedric kan nu ieder moment binnen komen. Ik hoor een sleutel in het slot en ik steek de kaarsjes snel aan. Ik begin lichtelijk te zweten omdat ik hoor dat Cedric de deur bijna open heeft. Ik pak de niet al te grote taart, en neem hem mee naar de deur.

"VERASSING!!!" Roep ik vrolijk en Cedric geeft me een snelle kus. "Nou dankjewel!" Hij legt zijn spullen in zijn kamer om daar op zijn bed vier cadeautjes te vinden. "Dat zijn alleen die van mij, en je ouders." Zeg ik. "Nou ik vind het genoeg hoor." Hij opent het eerste cadeautje, er zit een Nimbus 2000 in. "Wow dankje!" "Geen probleem hoor! Die twee zijn trouwens van je ouders." Hij pakt de twee cadeautjes en pakt ze om de beurt uit. Een is een groot uitvouwbaar blad met allerlei foto's van toen hij jong was en hij langzaam ouder werd. De ander is een soort gedichten bundel. "Niet gemeen bedoelt ofzo, maar eh, wat is dit eigenlijk?" Vraagt hij terwijl hij helemaal rood wordt. "Dat is een gedichten bundel, daar staan allerlei mooie gedichtjes in."

Hij pakt het laatste cadeautje en er zitten een paar gaatjes in de doos. Er zit een kleine kitten in met nog een paar speeltjes. "Ze is nu ongeveer twee weken oud." "YES LETSGOOO!" "De kattenbak en kattenmand etcetera staan allemaal beneden." "Oh ja verdorie dat moet ook nog." Plots voel ik me erg ziek. "Ik moet even naar de wc." Zeg ik, en ik voel iets lichtelijk opzwellen in mijn borst en keel. "Gast het wel? Voel je je wel goed?" "Ja hoor, gewoon alleen even een beetje misselijk." Ik ga snel naar de badkamer, waar ik echt heel erg aan het overgeven ben. Cedric komt achter mij staan en legt zijn hand bezorgd op mijn rug. Ik ga weer rechtop staan en hoewel ik me nog steeds een beetje misselijk voel, gaat het gelukkig wel al veel beter.

"Misschien moet je even gaan liggen..." "Ja goed idee." Ik trek mijn pyjama weer aan en ik ga met nog een paar dekens op de bank liggen. "Je wordt helemaal groen!" "Haha, wat grappig, al je vrienden lachen." "Nee echt je begint oprecht een beetje groen te worden." "Verdorie."