Home - a Cedric Diggory fanfiction

8 - The Champions

POV Paris
Vandaag worden de Hogwarts, Durmstrang en Beauxbatons kampioenen gekozen, en eigenlijk weet ik wel zeker dat Ced zijn naam in de goblet of fire heeft gedaan. Hij doet de hele tijd zo zenuwachtig. "Zenuwachtig, Ced?" Vraag ik plagend. "Ik ben gewoon benieuwd wie de Hogwarts kampioen wordt." "Ja, ja, dat denk ik ook man." Zeg ik plagend. "Hoelaat moeten we eigenlijk bij de grote zaal zijn?" "Na het avondeten." "Oh oké." Het is Zaterdag dus er is niet veel te doen. Ik ben een tijdje aan het lezen terwijl Cedric mij de hele tijd zit lastig te vallen en af te leiden. "Stop, niet pesten, pesten is verboden." Zeg ik glimlachend.

Het is tijd voor het avondeten. Cedric loopt gespannen naar de Hufflepuff tafel en ik naar de Griffoendor tafel. De leerlingen van Durmstrang gaan aan de Slytherin tafel zitten en de leerlingen van Beauxbatons zitten bij Ravenclaw. Na het avondeten word iedereen stil en iedereen is bijna net zo gespannen als Cedric. Er komt vuur uit de Goblet of Fire en er vliegt een klein briefje uit. "De kampioen voor Durmstrang is Viktor Krum!" Roept Dumbledore. Er vliegt nog een briefje uit. "De kampioen voor Beauxbatons is... Fleur Delacour." Het laatste briefje vliegt eruit en Dumbledore leest het nieuwsgierig. "De kampioen voor Hogwarts is... Cedric Diggory!" Ik wist het. Natuurlijk heeft hij het gedaan en natuurlijk is hij gekozen en natuurlijk heeft hij er spijt van.

Hij loopt zenuwachtig naar voren en hij wordt net zoals de andere kampioenen naar een trap naar beneden gewezen. Net als Dumbledore achter ze aan wil gaan, merkt hij dat er nog iets gebeurt bij de Goblet of Fire. Hij draait zich om en er komt nog een briefje uit. "Harry Potter." Zegt hij zacht. "HARRY POTTER?"  Roept hij dan heel hard. "Ik zou gaan als ik jou was Harry, ze vinden vast wel een oplossing." Zeg ik tegen Harry die best dichtbij mij zit. "Als jij het zegt." Hij staat op, loopt naar voren en gaat dan naar dezelfde plek als waar Cedric en de anderen naartoe moesten. Ik heb medelijden met hem, ik bedoel, hij zit nog maar in zijn vierde jaar. Ook al is hij Harry Potter, hij is en blijft een normale jongen.

De volgende morgen loopt Cedric schuldig naar mij toe. "Ik wist het wel." Zeg ik plagend. "Is er een manier waardoor ik niet mee zou moeten doen?" "Nee, sorry. Je moet echt meedoen." Cedric kijkt teleurgesteld maar probeert het niet te laten merken. "Het lukt je wel, je hebt gewoon een beetje hulp nodig." "Wil je me asjeblieft helpen?" "Ja hoor! Maar er is nog meer goed nieuws! Je bent nu ook vrijgesteld van alle examens!" "Oh ja! Maar jij hebt dan wel nog examens." Zegt hij verdrietig. "Ja maar ik ben gewoon Einstein 2.0 dus dan kan ik je best ook nog gewoon helpen hoor." Zeg ik glimlachend.

Een paar dagen later komt Cedric vrolijk op mij af gerend. "Wat is er gebeurd? Weet je wat de eerste taak is?" "Ja!" Roept hij vrolijk. "Kom, niet de hele wereld hoeft dit te weten." "Draken. Ik moet een draak verslaan." "Oh, dat wordt dan nog eens een leuke uitdaging."  Zeg ik een beetje van slag. "Heb je al enig idee hoe je het gaat aanpakken?" "Nou, ik wou wat theorie leren over de draken, zodat ik weet wat me te wachten staat..." "En verder?" "Ja verder had ik eigenlijk nog zegmaar geen idee want ja zo slim ben ik nou wel gewoon..." "Oké. Ik heb wel een paar ideeën. Ik schrijf ze wel even op."

1. Theorie
2. Reflexen
3. Verdediging
4. Handigheid
5. Aanvalstheorieën

"Oké, dat lijkt me een goed lijstje." Zegt Cedric respectvol. "Hier mag je mee gaan beginnen." Zeg ik, en ik wijs op het bovenste word. "Naar de bibliotheek." Zeg ik speels, en ik sleep Cedric mee naar de bibliotheek. Na tien minuten lang boeken verzameld te hebben, begonnen we met lezen. We schreven alles op wat misschien wel handig zou kunnen zijn. Terwijl Cedric bezig was met zijn laatste boek, was ik een planning aan het maken, zodat als de eerste taak volbracht moest worden, hij er klaar voor was en dat hij dan genoeg zou hebben geoefend. "Wow, dankjewel. Dat deed je snel. Echt bedankt." "Geen probleem." Zeg ik glimlachend.

Over een week was de eerste taak. Maar Cedric was er al klaar voor. "Heb je er zin in?" "Nee, maar het moet maar." Zegt hij, en hij zucht. "Veel plezier!" Zeg ik plagend, maar toch heb ik ongelooflijk veel medelijden met hem. Om te beginnen natuurlijk omdat ik zijn Bestie ben, maar toch is het ergens ook wel misschien een beetje zielig dat hij mee moet doen aan dit toverschool toernooi, terwijl hij dat helemaal niet wil.