Uykum vardı. Ama uyuyamıyordum. Kapı sesini duydum. Jane gidiyor olmalıydı. Yine ağlama sesleri duyulmaya başladı. Olamaz yine ağlıyorlu. Onu bu halde yalnız bırakamazdım. Merdivenlerden indim. Ayakkabılarını giyiyordu.
"Dur seni yalnız bırakmam."
"Sen uyumamışmıydın?"
"Numara yaptım."
"Seni gidi senii..." Diyerek beni gıdıklamaya başladı.
"Ah dur! A aa ah."
Beni gıdıklamayı bıraktığında ayakkabımı giymeye başladım. O ayakkbısını giymeyi bitirmiş,montunu giyiyordu. Hemen montumu giyindim. Çıktık. Taksiye atladık. Evinin önünde durduk. Taksiden inip evine gitti ve bende yürüyerek eve gittim. Ama sonra bu fikrimden vaz geçtim. Kulaklığı takıp telefonu cebime koydum ve koşmaya başladım. 1 saat koştuktan sonra eve gittim. Gerçekten çom yorulmuştum. Eve girer girmez sıcacık ve güvenli yatağıma girdim.( çocuk gibiyim yemin ediyom!") Gözlerimi kapadım.
(Yazar:Gerçekten de çocuk gibisin!)
