Yorum yapmayı unutmayın lütfen.
Sühan için son üç gün öyle yorucu, öyle zor geçiyordu ki gündüz bile gözünü açamaz haldeydi. Tarla sıkı alırken iki defa kör yılan görmüş, iyice sıcak olan güneş başına geçmişti. Para kazanma derdinden kendini düşünemedi. Kimseye el açmamak için, çocuğunun bir şeyi eksik olmasın diye kendini şartlamıştı.
Günün öğle vaktiydi. Kolu kalkmıyordu sanki. Yarın evde dinlense iyi olacağını düşündüğünden tarlaya gelmeyecekti. O an telefonu çaldı. Arayan Rüya.
"Efendim" dedi yorgunca.
"Sühan, benim Leman."
"Leman Hanım! Buyurun."
"Pazardan saksıya dikilecek çiçekler aldım. Bir koşu gelip dikiver şunları."
"Ben nasıl geleyim çalışıyorum."
"Bırak, ben çağırıyorum."
"Olur mu öyle şey Leman Hanım? Babamın tarlası mı bu? Yarın yaparım olur mu?"
"Beni kırıyorsun yani?"
"Hayır da gelemem özür dilerim."
"İyi" deyip kapattı Leman Hanım. Sinirlenmişti. Telefonu kızına verdiğinde Rüya bir şey bekliyordu. "Gelemem dedi."
"Ya!"diyerek üzüldü Rüya. Hafta sonuna hazırlık yapacaklardı ve Sühan da gelsin istiyordu. Annesini ikna etmek için dil döküyordu sabahtan beri. Leman çiçekleri dikerse olur dedi ama Sühan gelemem deyince onu hazırlığa çağırma fikri böylece yalan oldu.
" At bu çiçekleri" dedi yardımcı kıza. "Saksıları masksıları ne varsa at. Hiçbirini görmek istemiyorum" dedi. Sühan ilk defa reddetti Leman Hanım'ı. Bu hoşuna gitmemişti.
"Abi sen söyle" dedi ama Savaş bunu nasıl söylesindi.
"Üç gündür ne sesini duydum ne yüzünü gördüm Rüya. O da yorgun abim günah değil mi?"
"Ama herkesin işini beğenmiyor annem. Her zaman Sühan gelirdi bayram temizliği olsun, başka bir şey olsun. Şimdi beni istemeye geliyorlar, dağ gibi iş var evde. Kızlar geldiğine bin pişman olur ilk dakikadan. Annem Sühan'ın işini ikinci kere kontrol etmez, onunla hemen bitiverir. Hem yanımda olmayacak mı? O bizim arkadaşımız. "
" Hatibe'ye söyle o gelsin."
" O gelir sağ olsun da annem çıldırır, insanları da çıldırtır. Of ya, keşke evli olsaydınız Sühan'la. Sen ne beceriksizsin ya. "
" Yine suçlu ben oldum. "
Rüya da annesi gibi eve girdi. Savaş ve Rana bahçe masasında hesap kitap yapıyordu. Rana kahkaha attı.
" Yazık kadına ya, dün akşam eve dönerken gördüm feci yorgun görünüyordu. Bir kere de gelmesin bize canım canından önemli mi? "
Akşam olmuş Sühan tarladan dönmüştü ama Leman Hanım aklında kalınca eve sapmamış onların evine doğru yürütmüştü ha düştü ha düşecek haliydi. Çakırhan evine yaklaşırken gördü çiçeklerin çöpün yanında. Bu kadın çok zalimdi.
" Ben insan değil miyim "diyerek kasayı eline aldı." Ben kulun değil miyim? "Saksıları da alınca geri döndü." Tanrım dünyaya beni sen attın. Çile çektirdin, derman arattın. Hamd olsun "dedi sonra. Yaradandan gelene hamd etmeli der babası, başka türlü başından dert eksik olmazmış...
