"İnan bana davrandığın gibi davransaydım saatlerce burada oturup bana söve söve ağlardın Ji."
___
Kapının önünden kalkıp yukarı çıktı. Bütün hikayeler mutlu sonda bitmez sonuçta... Öyle değil mi?
¡Angst değil¡
|İlk yazdığım ficdir. Ve sorumlu deği...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•••
Uzun zamandır yaş gelmeyen hatta dolmayan gözlerimin ıslandığını hissettim. Hayır sorun yok iyiyim. Neden iyi olmayayım ki?
•••
-10 Dakika Önce-
O an neden olduğunu anlayamadığım şekilde sinirlenmiştim.
Jisung: Öyle mi? Peki
Hızla sınıftan çıktım. Minho'nun çok istediği şeyi yapacaktım. Kendi hayatıma bakacaktım ve onun hayatından tamamen çıkacaktım. Gerçekten isteği buysa peki...
___
Sinirimi yatıştırmak ve biraz olsun rahatlamak için elimi yüzümü yıkamaya lavaboya gidiyordum. Aynaya baktığımda gözlerimin dolduğunu fark ettim. Hayır bugün ağlamayacağım. Bugün güzel bir gün olacak...
Elimi yüzümü yıkayıp biraz olsun rahatladıktan sonra sınıfa doğru ilerlemeye başladım. Ta ki arkamda bana seslenen Ryujin'in sesini duyana kadar...
Ryujin: Hey! Gerçekten dün hiç yaşanmamış gibi mi davranıcaz?
Ona doğru dönüp ona biraz yaklaştım. Etrafımızdakilerin bi kısmı bize bakıyorlardı ama fazla kafaya takmamaya çalışıyordum.
Jisung: Yok. Yani olmamış gibi davranmıyorum aslında...
Ryujin: Neden beni görmezden geliyorsun o zaman?
Sesi kırgın gibiydi. Özür dilerim Ryujin-ah... Ben seni hak etmiyorum. Sen beni, benim kendimi sevdiğimden daha çok seviyorsun. Ama ben seni o kadar sevemem Ryujin-ah...
Jisung: İyi misin?
Ryujin: Evet neden iyi olmayayım ki? Ne olmuş yani dün reddedildiysem?
Ama sanırım hala bazı şeyleri düzeltmek için geç değil... Ben de seni öyle sevmeyi deneyeceğim Ryujin-ah...
Jisung: Özür dilerim. Benimle çıkar mısın Ryujin-ah?
Şaşkın gözlerle bana bakıyordu. Ama bu şaşkınlık daha çok doğruluğunu sorgular gibiydi. Ama yüzü gülüyordu. Etrafımızdakinler tüm dikkatini buraya vermiş dizi izler gibi izliyorlardı. Herkes kabul etmesini istiyordu. Ve sanırım öyle de yapacaktı...
Ryujin: Tabiki de... Sevgilim...
Onun bu sözlerine karşı gülümsüyordum. Ryujin ellerini boynuma sardı ve tüm kaslarıyla gülümsedi. Sonra gülümsemesiyle birlikte bana sarıldı...
Evet sanırım herşey yoluna giriyordu. X yani Minho hayatımdan çıkmıştı. Ryujin artık mutluydu ve bende. Yani... sanırım. Felix, 1 yıldır platonik olduğu Changbin'den vazgeçip Hyunjin'e şans vermeye karar vermişti. Changbin, Jeongin'e karşı birşey hissediyor mu bilmiyorum. Ama Jeongin'in hayatında biri olduğu belliydi...
