"İnan bana davrandığın gibi davransaydım saatlerce burada oturup bana söve söve ağlardın Ji."
___
Kapının önünden kalkıp yukarı çıktı. Bütün hikayeler mutlu sonda bitmez sonuçta... Öyle değil mi?
¡Angst değil¡
|İlk yazdığım ficdir. Ve sorumlu deği...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Umarım beğenirsiniz. Oylarsanız çok sevinirim
•••
Kapıyı tıklatıp sınıfa girdim. Herkes bana bakıyordu. Sırama geçtim. Sanırım gözlerimin şiş olduğunu fark etmişlerdi. Olsun zaten umrumda da değiller.
Hoca: Bir sorun yok değil mi Minho?
Minho: Hayır yok
Hoca: Pek Müdür Park seni çağırmazdı da...
Minho: İşte bu beni ilgilendirir
Hoca: Peki o da seni ilgilendirsin bakalım
İçinden saygısız diye sövdüğüne eminim. Çok da umrumda sanki istediğini desin amk
Seung kulağıma fısıldadı
Seungmin: Noldu lan
Minho: Babam öğrendi
Seungmin: NE! SEN DELİ MİSİN
Minho: Mal ne bağırıyon herkes bize bakıyor
Seungmin: Şey özür dilerim ben bi an-
Diğerlerinin duyabileceği şekilde söylemişti bunu
Minho: Tamam sus
Fısıldamaya devam ederek konuştu,
Seungmin: Eee baban ne dedi
Minho: Kimseye söyleme ben halledicem, tüm bunları senin iyiliğin(?) için yapıyorum dedi
Seungmin: Yani ceza almıycaksın
Minho: Maalesef ki evet
Seungmin: Mal ne maalesefi ne güzel ceza almıyorsun. Başkası olsa alırdı
Minho: Sorun da bu ya Kim. Hak etmediğim aptal bi ayrıcalığım var. Ve ben bu ayrıcalıktan nefret ediyorum!
Seungmin: Hııı anladım. Neyse Jeongin seni merak ediyormuş tanışmak ister misin diye sorucaktım
Minho: Hayır
Seungmin: Neden!?
Minho: Çünkü istemiyorum Kim
Seungmin: 7 Yıllık kardeşinin sevgilisiyle tanışmak istemiyor musun cidden?!
Minho: İstemiyorum. Şu sıralar sevgili muhabbeti dinleyecek havamda değilim Kim
