Bölüm birkaç saat gecikti kusura bakmayın ✨
Yorumlarınızı bekliyorum.
✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨
Ayliz 8 gündür anneannesine gelmişti. Sedef hanım Eda'yı da göndermişti. Eda Ayliz ile iyi anlaşıyordu ona yardım eder diye düşünüyordu Sedef hanım.
Annesinin evi orta derce büyüklükte bahçeli bir evdi. Annesi fazla çalışan bulundurmaz her şeyi kendi halletmek isterdi. Evde sadece bir çalışan vardı o da annesinin yıllardır arkadaşıydı. Berkay ne kadar çalışan getirmek istesede Anneannesi kabul etmemişti.
Bu yüzden Sedef hanım'da Ayliz ile birlikte Eda'yı göndermişti. Kızının yük olmasını istememişti.
Ayliz'in unutkanlığı devam ediyordu. Fakat biraz daha ilaç almaya devam ederse delirecekti. Artık kişileri tanımaz olacaktı.
Mirza Ayliz'in orda kalmasını istemiyordu. Sinir anı ile adamlarına evi yakmalarının emrini vermişti.
Evde bulunmadığı bir anda direkt evi yakacaklardı. Mirza bu anı bekliyordu.
Berkay ile Ayliz'in birlikte kaldığı evin varlığına bile tahammülü yoktu.
Ayliz duştan çıkmış aşağıya inmişti. Annaannesini gözleri aradı fakat bulamadı. Bahçeye açılan kapının Aralık olduğunu görünce kesin bahçededir diyerek çıktı. Anneannesi çiçekleri suluyordu. Arkadan yavaşça gelip sarıldı.
"Sultanım." Diyerek öptü.
Sultan hanım torununun birden gelip sarılması ile irkildi.
"Ay kızım korkuttun beni." Baş parmağını damağına doğru kaldırdı.
"Bulamadım seni evde. Özledim gelde karşılıklı kahve içelim."
"Kız bütün gün yan yanayız bir çiçeklerimi sulayayım dedim sen duş alana kadar."
Ayliz güldü, omuzlarını silkti. "Banane olsun. Sultanım benimle ilgilenin lütfen. Kırılıyorum ama"
Sultan hanım'da güldü. "Hadi eve geçelim."
Birlikte eve geçtiler. Sultan Hanım'ın çalışanı izine ayrılmıştı. Oğlunun yanına gitmişti. Evde çalışan olarak bir tek Eda vardı.
Salona geçtiklerinde Eda'dan iki kahve istediler.
Eda hemen kahveleri hazırlayıp Ayliz'in de ilacını katmayı da unutmayıp getirdi salona. Gülümseyerek ikram etti ikisine de
"Ellerine sağlık kızım."
"Afiyet olsun efendim."
Ayliz ile Sultan hanım kahvelerini yudumlarken sohbette ediyorlardı.
Ayliz'in bir anda sorusu ile Sultan hanım Kaşlarını çattı.
"Yemek ne zaman yiyeceğiz?"
Hâlbuki yemek yiyip öyle duşa girmişti.
"Güzel kızım birlikte sarma sarıp yedik ya. Yine mi acıktın sen? Acıktıysan yine hazırlar yiyeriz."
Ayliz kaşlarını kaldırdı. "Öyle mi?" Ardından devam etti. "Sarma mı sardık?"
"Evet kızım?"
"Hayır sarmadık Sultanım. Sarıp yeseydik bilirdim ben." Gülüp devam etti. "Sultanım sizle yaşlandınız unutkanlık başlamış sizde."
Sultan Hanım'ın endişesi büyüyordu. Bu 8 günde Ayliz 3 defa kriz geçirmiş arada unutkanlıkları da devam etmişti.
