Shhh, my love! (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 38

🔞

Γκραντ

Δεν ξέρω πόση ώρα μείναμε στο πάτωμα του μπάνιου αγκαλιασμένοι. Κλάψαμε ώσπου να στερέψουμε από δάκρυα.

Ήταν μια εξαντλητική κι επεισοδιακή μέρα και για τους δυο, μα περισσότερο για τη Ρεν.
Ήθελα να τη φροντίσω.

Απομακρύνθηκα από την αγκαλιά της και βλέποντας τα μπράτσα της λερωμένα με αίμα, ψιθύρισα:

- Ρεν καλύτερα να κάνεις ένα ντουζ. Τα χέρια σου...

Από τη μια δεν ήθελα να την αφήσω μόνη. Φοβόμουν μην της συμβεί κάτι. Από την άλλη...μετά απ' τον τρόμο που βίωσε, δεν ξέρω σε τί ψυχολογική κατάσταση βρίσκεται ώστε...να είμαι μαζί της ενώ κάνει ντουζ.

- Θες να σε βοηθήσω ή να βγω έξω;

Χωρίς ν' απαντήσει, πήγε να σηκωθεί. Κατάλαβα ότι προτιμούσε μάλλον το δεύτερο. Οπότε σηκώθηκα αμήχανα και ρίχνοντας μια ακόμα ματιά στη Ρεν πριν βγω έξω, παρατήρησα ότι περπατούσε με ασταθές βήμα και πριν καν σκεφτώ, έτρεξα κοντά της, πιάνοντάς την.

Αυτό ήταν. Δεν την αφήνω κι ας μου φωνάξει.

- Ρεν, δεύτερη φορά σήμερα που πήγες να πέσεις. Είσαι και νηστική.

- Καλά είμαι. Θέλω να κάνω ντουζ.

Είπε και στηρίχτηκε στο νιπτήρα.

Έβγαλα τη μπλούζα που φορούσα, το παντελόνι και το εσώρουχο. Θα έμπαινα μαζί της στο ντουζ να την κρατάω. Δεν θέλω να σκέφτομαι μήπως γλιστρίσει και πέσει κάτω.

Στεκόμουν πίσω της.
Πήγε να γδυθεί μα εκείνη τη στιγμή το μόνο που σκεφτόμουν ήταν μη χτυπήσει. Της κράτησα το χέρι όταν έβγαζε το παντελόνι της.

Μπήκαμε επιτέλους κάτω από το νερό. Εκείνη στεκόταν ακίνητη αφήνοντας την καθαρτική επίδραση του νερού να θεραπεύσει το κορμί της.

- Ρεν, άφησέ με να σε φροντίσω.

Ψιθύρισα και αφού έκανα σαπουνάδα με το σφουγγάρι, άρχισα να σαπουνίζω την πλάτη της κι έπειτα τα πόδια της. Αν πήγαινα μπροστά της πώς θ' αντιδρούσε; Κοίταξα το πρόσωπό της προσπαθώντας να καταλάβω από την έκφρασή της. Πλησίασα τα χείλη μου στο μέτωπό της ενώ ταυτόχρονα σαπούνιζα απαλά τα χέρια της. Τινάχτηκε λίγο πιάνοντας τα μπράτσα της.

Είδα τα κόκκινα σημάδια στο δέρμα της κάτω από τη σαπουνάδα. Λογικό να τσούζουν οι πληγές.

- Θα τσούζουν για λίγο...

Απολογήθηκα.

Συνέχισα όμως απαλά, έχοντας υπόψιν το παραμικρό σημάδι δυσαρέσκειας που τυχόν θα εμφανιζόταν στο πρόσωπό της.