mockingbird | sterek [b×b]

Mockingbird - 14

CHAPTER 14 : I WON'T JUST BE  A PUPPET ON A STRING.

•

>beni kendinden kurtar - perdenin ardındakiler<

"Sonum belki en başımdır
Yollar karışmıştır
Ben olmadan kaçamaz mısın?"

___

Liam ona mahzenin girişini gösterdiğinde Stiles bu yardıma minnettardı. Tek başına girişi saatlerce bulamazdı. Hale mahzeni beklediğinden daha moderndi, çelik plakalarla döşenmişti. Evet, biraz kirliydi ama zaman içinde kendiliğinden oluşan bir kir olduğu belliydi. İstemsizce Derek'in burayı temizlemiş olabileceği hissine kapıldı.

Uzun bir koridoru geçip de daire şeklinde bir alana geldiklerinde birer ampulün aydınlattığı hücrelerde oturan Hale sürüsünü gördü. Parmaklıklı hücreler taşla döşenmişti. Yer altında olması sebebiyle soğuktu. Stiles kollarını kendine dolayıp ısınmaya çalışmaktan kendini alamadı.

"Isaac!" Hücresinde duvar dibine çökmüş ve uzun boyuna rağmen küçüldükçe küçülmüş olan sarışın oğlan, Stiles'ın sesine tepki vermek yerine başını iyice kollarının arasına gömdü. "Isaac? Neyin var?" Hücrede tek başınaydı. Stiles dönüp diğerlerine baktı.

Çaprazdaki hücrede Erica'nın sarı buklelerini seçince kulağında Derek'in söyledikleri çınladı. Erica yaralıydı. Isaac'in hücresinden uzaklaşıp Boyd ve Erica'nın birlikte kaldığı hücreye gitti. "Erica? Erica iyi misin? Boyd, neden hareket etmiyor?"

Boyd, siyah yüzünde parlayan gözleriyle Stiles'a baktı. Erica'nın başı baldırlarına yaslanmıştı. Bir eli kızın saçlarında, diğeri sırtındaydı. "Dolunay var. Yorgun düştü."

"Ama iyi, değil mi? Yarası? Hm?" Stiles başını parmaklıklardan içeri sokmak için çırpınırken cevap bekleyerek adama baktı.

Alaycı bir şekilde gülen Boyd, bakışlarını kucağına indirirken "Yarası iyileşti," diye mırıldandı. "Şurdaki atarlı dostun sağ olsun. İlac getirdi."

Stiles omzunun üstünden duvara yaslanmış bekleyen Liam'a baktı. Utanıp sıkılan çocuk ensesini kaşırken etrafa bakıyordu. Yüzüne bir gülümseme yerleşmesini engelleyemeyen Stiles "Güzel," diye mırıldandı. Sonra farkındalıkla diklenip etrafına baktı.

"Theo nerede?"

Liam'la göz göze gelince köşedeki hücreye doğru hızlı adımlarla ilerledi. Başını parmaklıklara yaslamış oturan Peter, hareket etmeden yalnızca gözlerini kaldırarak ona baktı. "Geldi ailemin mutluluğunun katili." Homurdanıp dişlerini sıktı.