Gökyüzüne Düşmek

4.BÖLÜM "Psikopat Civciv Terör Estirdi"

Uğur'la beraber kantinde oturuyorduk. Kafamı masaya bırakmış insanlara bakıyordum. Eren bizim okuldaydı. Anlatabiliyormuyum?

Eren bizim okuldaydı.
Eren bizim okulda bizim sınıftaydı.
Eren hani retrouvallies diyen Eren.

"Bu kız harbi beni kesiyor. Onca zamandan sonra ne değişti de böyle oldu?" Uğur'un dediğiyle bir kaç masa uzağımızdaki Ceyda'ya baktım. Harbi yandan yandan Uğur'u kesiyordu.

"Bu kızın sende gözü var."

"Değil mi ama Kiraz'ım bu bakışların başka bir açıklaması olamaz." Bir şey demeden önüme döndüm. Boynum ağrımaya başladığında bu sefer başımı kantinin sol tarafına çevirdim. Göz göze geldiğim Alaz'la tüm keyfim kaçarken bana doğru geliyordu.

Gelme.
Lütfen gelme.
Ben bu günlük Çağrı Alaz Karabey dozumu sabah aldım zaten.

"Bu bize doğru mu geliyor?" Uğur'a cevap vermezken Alaz yanımıza gelerek önümdeki sandalyeyi çekti. Onu umursamadan kantini incelemeye devam ettim.

"Hayırdır?" Uğur'un ağır abi tavırlarına gülebilirdim ama gülesim yoktu.

Anlık bir kararla depresyona girmeye karar verdim. Çünkü neden olmasın?

"Kiraz'a bakayım dedim. En son 10.sınıftayken ikinci olmuş. Onun için oldukça zor olmalı." Gözlerimi devirerek konuştum.

"S*kimde bile değil." Dediğim şeyle Alaz öksürmeye başladı, sanırım tükümüğü boğazında kaldı. Uğur'un kahkahasıyla tebessüm ettim.

Alaz sanırım orjinal Kiraz Altun'la tanışıyordu.

"Retrouvallies?" Sıra sıra gelin be! Kafamı kaldırarak masanının başında dikilen Eren'e baktım.

"Değil adım o değil, Kiraz söyle bak. Kiraz, Kir-az okey?" Alazın yanındaki sandalyeyi çekerek oturdu.

"Okey retrouvallies." Başımı yüz üstü masaya bırakmamla Uğur bağırdı.

"Kızım salak mısın, az bir beyin hücren vardı o da gitti şimdi." Uğur kafamı kaldırıp avuç içleriyle yanaklarımı tutarak anlıma bakarken dudağımı bükerek konuştum.

"Okulu mu kırsak böceğim?" Tam karşımda oturan Alaz orangutanını elini kaldırarak kantinin girişine baktı.

"Hocam Kiraz Altun arkadaşımız okuldan kaçmayı düşünüyor!" Uğur'un ellerinden kurtularak kantinin önünde olan matematikciye baktım. Tüm kantin Alaz'ın sesiyle sessizleşmişken herkes bana doğru gelen matematikciye bakıyordu.

Matematikcimiz Ayten Hocanın normal birisi olmadığını söylemiş miydim?

"Seni ilk fırsatta öldüreceğim." Fısıldamamla Alaz keyifle sırttı.

"Bol şanslar o zaman."

"Kiraz Altun!" Masanın başına gelen Ayten Hocaya kendimce şirin bir şekilde sırıttım.

"Senin gibi birisinden bunu duymayı hiç beklemezdim. Öğrenci değil mi işte hepiniz aynısınız! Bir daha böyle bir şey duymayacağım sen okul birincisisin arkadaşlarına iyi örnek olmalısın."

"İkinci." Ayten Hocanın bakışları Alaz'ı buldu.

"Ne?"

"Birinci değil hocam, okul birincisi an itibariyle benim."

Şerefsiz köpek orangutanı!

Sakin ol, sakin ol, sakin ol, sakin ol...

"Normaldir, aklı okuldan kaçmakta olan birisi okul birincisi olama-"