Gökyüzüne Düşmek

7.BÖLÜM "Sen Yine mi Buradasın?"

Eylül 2010

"Hey! Sen!" Salıncakta sallanmaya çalışan ufak kız gelen sesi duymuştu. Ama kendisine dendiğini düşünmediği için bakmamıştı. Salıncağın ucunda otururken ayaklarını yere deydirip kendisini sallamaya çalışıyordu.

"Sana diyorum salıncaktaki!" Kız bu sefer kendisine dediğini anlamış ve salıncaktan inmeden başını arkasına doğru çevirmişti. Kendisinden kısa yeşil gözlü çocuk kıza bakarken arkadaki arkadaşları da onlara bakıyordu.

Ufak kız bu olanlara gerildi. Kendisinden ne istiyor olabilirlerdi?
"Bizimle oynamak ister misin?"

Yeşil gözlü çocuğun söyledikleriyle kızın gözlerinde olan ışıltıyı kimse fark etmemişti.

Birisi onunla oynamak istiyordu. Bu çok büyük bir olaydı!

Yeşil gözlü çocuk kızın sessizliğinden onu reddediceğini düşünürken aklına gelen fikirle elini ensesine atarak konuştu.

"Eğer bizimle oynarsan seni salıncakta sallayabilirim." Kız onaylarcasına kafasını sallayıp salıncaktan inerek konuştu.

"Ne oynayacaksınız?"

"Futbol." Kızın kaşları çatıldı.

"Ben hiç futbol oynamadım, kurallarını bilmiyorum."

Kız, çocuğun yanına gittiğinde diğer çocuklar çoktan takımlar hakkında konuşmaya başlamıştı.

"Sorun değil hem sen kaleci olacaksın." Çocuk gülümseyerek ekledi.

"Merak etme, benim olduğum takımda kimse kaleye yaklaşamaz." Kız bir şey demezken çocuk tekrar konuştu.

"Adın ne?"

"Kiraz." Kiraz'ın söylediği şeyle çocuk gülerek konuştu.

"Nasıl yani? Bildiğimiz meyve olan Kiraz mı?" Kız başını salladığında çocuk da elini uzatarak konuştu.

"Bende Uğur." Kiraz, Uğur'un elini sıkarken gülümseyerek konuştu.

"Senin adın da komik, Uğur böceği gibi." Uğur ne kadar bu dediğine tepki vermesede içten içe çok hoşuna gitmişti. Uğur böceği olmak, bunu sevmişti.

Aradan yaklaşık yarım saat geçmişti. Kiraz kalenin önünde yere oturarak bağdaş kurmuş, can sıkıntısından önüne gelen saçlarını örmeye başlamıştı. İçinden Uğur'a hak verdi, gerçekten onun olduğu takımda kimse kaleye yaklaşamıyordu.

"Kiraz!" Kiraz kendi ismini duymasıyla elindeki saç tutamını bırakmış, önüne dönmüştü. O daha ne olduğunu anlamazken kafasına gelen topla oturduğu yerde geriye doğru sendelendi. Uğur hemen yanına giderken Kiraz'ın gözlerinde olan yaşlar akmaya başlamıştı.

"Kiraz iyi misin?" Başında olan bir kaç çocukta endişeli bir şekilde özür dilerken içlerinden bir tanesinin dediği cümleyi duyan Kiraz hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştı.

"Anneni çağralım mı?"

Diğer çocuklar ne yapacaklarını bilmezken bir ses yükseldi.

"Ne oluyor orda?! Kiraz?!" Kendilerine doğru gelen bu yıl tıp kazanmış Kiraz'ın abisiydi. Kız kardeşinin yanına gidip alnındaki kızarıklığa bakarak konuştu.

"Top mu geldi?" Kiraz bir şey demeden ağlmaya devam ederken topu atan çocuk kısık sesiyle konuştu.

"Yanlışlıkla oldu, yemin ederim." Kuzey ne kadar kızmak istese de karşısındakinin de bir çocuk olmasını hatırlmasıyla dudaklarını birbirine bastırdı. Kiraz'ı sırtından ve bacaklarından tutarak tek hamleyle kucağına aldığında Kiraz hıçkırıkları arasında konuştu.