Gökyüzüne Düşmek

9.BÖLÜM "Günah Keçisi"

"Burada ne yapıyorsun?" Eren bir şey demeden bana bakarken bir kaç adım ilerleyip ne yaptığına bakmaya çalıştım. Dosyayı hızla önüne çekerken fısıldadı.

"Git buradan." Kaşlarım çatıldı.

"Ne bu şimdi? Fısıldayınca kim olduğunu anlamıyor muyum? O yüzündeki maske seni gizliyor mu sanıyorsun?" Bir şey demezken tekrar konuştum.

"Yine ne çeviriyorsun?"

"Kiraz, çık buradan." Kaşlarım iyice çatıldı.

"Bana emir mi veriyorsun?" Bir şey demezken ona doğru bir adım attım. Sabrımın son sınırlarındaydım. Bıkmıştım bu gizemli konuşmalardan.

"Kimsin sen Eren? Gerçekten Asphodel misin?" Bakışları yere kaydı.

"Bana bunu yapma. Beni böyle görme lütfen."

Bu çocuk neden hep böyle konuşuyordu?!

"Nasıl görmeyeyim? Müdürün odasında belgeleri karıştırırken mi?" Hiçbir şey demezken sesim yükseldi.

"Eren bir şey desene!"

Sırtındaki sırt çantasını masaya koyup fermuarını açtı.

"Şu an tam olarak ne yapıyorsun?" Önündeki mavi kapaklı dosyayı çantaya koyarken dosyanın yanında gördüğüm yazıyla bunun öğrenci özgeçmişi olduğunu anladım.

Tek sorun elindeki dosyada benim adımın yazmasıydı.

Yanına gidip dosyayı koyduğu sırt çantasını kendime çekerek konuştum.

"Bu dosyayı alamazsın!" Elimdeki çantanın diğer ucunu tutup kendine çektiğinde bırakmamıştım.

"Kiraz birisi gelecek bırak şunu."

"Bu benim dosyam! İçinde benim bilgilerim var ve bunu alamazsın!"

"Kiraz bırak dedim! Sinirlenmeye başlıyorum!" Alayla konuştum.

"Sinirlenmeye mi başlıyorsun? Hah, sinirlenmeye mi başlıyorsun?! Asıl sinirlenen benim. Hayatımda bir aydır kim olduğu belirsiz birisi var. Bir suçlumu yoksa normal bir insan mı bir bilgim yok! Ve şu an içinde veli ve dönem bilgilerim olduğu bir dosyayı çalıyorsun, ne düşünmemi, ne yapmamı bekliyorsun?!"

"Kiraz bırak şunu!"

"Hâlâ papağan gibi aynı şeyleri tekrarlıyorsun! Beni delirtmek mi istiyorsun?!"

"Kim var orda?!" Gelen sesle Eren de bende susarken çantayı çekişirmeyi bırakmıştım. Bundan faydalanan Eren çantayı çekip aldı.

"Siktir, yakalandık." Eren dediğimi umursamadan açık olan çekmeceyi kapatıp, üzerindeki anahtarla kitleyerek anahtarı eline alıp masadaki kalemliğe attı.

"Kim var dedim?!" Ses iyice yaklaştığında Eren masanın üstündeki çantayı masanın altına atarak beni de tutup masanın altına soktu. Ben ne olduğuna şaşırırken benim gibi masanın altına girerek sandalyeyi üzerimize çekti.

"Eren-" Eliyle ağzımı kapattığında kaşlarım çatıldı.

Odada olan adım sesleriyle gerilirken bir yandan da kalbime mukayet olmakla uğraşıyordum. Ve Eren'in nerdeyse dibimde olan yüzü beni çok zorluyordu. Ben şokla ona bakarken onun bakışları başka yerdeydi. Gelen seslere kulak kesilmiş gibiydi.

Tüm bunlar sadece bir kaç saniye sürerken bir ses duyuldu.

"Allah Allah, iyice yaşlandım." Bir kaç adım sesinden sonra kapının kapanma sesi geldiğinde Eren'in elini ağzımdan çekerek heycanımı bir yana bırakarak konuştum.