🌹(7)
Hanbin ဆီကနေ နာမည်ကတ်လေး ယူပြီး ပြန်လာတော့ ညမိုးချုပ်နေပြီ။ည၈နာရီ ဝန်းကျင်လောက်ဖြစ်နေတာမို့ တိုက်ခန်းကို တန်းပြန်လာခဲ့တယ်။
အကိုကတော့ လိုက်ပို့ပေးမယ် ပြောပေမယ့် ကားပါးကင်ရောက်တော့ အကို့ဆီကို သူ့သူငယ်ချင်းဆိုသူက ဖုန်းဆက်လာတယ်။နာမည်လေးက "Hao"တဲ့။မအားမှန်းသိလို့ လိုက်ပို့ပါမယ်ဆိုတာကို ငြင်းပြီး တစ်ယောက်ထဲ ပြန်ခဲ့လိုက်တယ်။
"Matthew"
တိုက်ခန်းတံခါး ဖွင့်ဝင်လိုက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်နှင့်နေတဲ့ Jiwoong က လှမ်းခေါ်တယ်။
"ဘယ်တုန်းက ရောက်နေတာလဲ"
Matthew လဲ ရေခဲသေတ္တာထဲ ကရေတစ်ဗူး ထုတ်ရင်း မေးလိုက်တယ်။
"ရိုက်ကွင်းပြီးတာနဲ့ တန်းလာခဲ့တာ Matthew က ပြန်မရောက်သေးတာနဲ့ အလုပ်လုပ်ရင်း စောင့်နေတာ"
"ကျွန်တော် အချိန်ပိုင်းအလုပ်သွားလုပ်တာ"
"ဟင် သုံးစရာပိုက်ဆံ မရှိတော့လို့လား"
ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေတဲ့ Jiwoong ဘေးနား သွားထိုင်လိုက်တယ်။
"မဟုတ်ပါဘူး တက္ကသိုလ်လဲ ပိတ်ထားတာဆိုတော့ ဒီအတိုင်းနေရမှာ ပျင်းလို့"
"Matthew ကလဲ တက္ကသိုလ်က တစ်ပတ်ထဲပိတ်တာကို အေးဆေးနားနေမှပေါ့"
Jiwoong က Matthew ကို အသာလေးဖက်ပြီး Matthew ရှေ့ဆံပင်လေးတွေကို သပ်တင်ပေးတယ်။
"အလုပ်တွေများတာကို ကျွန်တော့်ဆီ ဘာလို့လာနေသေးလဲ"
စားပွဲပေါ်မှာ ရှုပ်ယှက်ခတ်နေတဲ့ စာရွက်တွေကို လက်ညှိုးထိုးပြီး ပြောလိုက်တယ်။
"ကိုယ့် ချစ်သူမျက်နှာ စူပုတ်ပုတ်လေးကို တွေ့ချင်သေးတယ်လေ"
"Jiwoong "
"ဟင်"
"ကျွန်တော် အကိုနဲ့ ပြန်တွေ့ပြီ"
Kim jiwoong ရဲ့ အကြီးမားဆုံး အားနက်ချက်နဲ့ အကြောက်ရဆုံး 'အကို' ဆိုတဲ့ နာမ်စားပိုင်ရှင်လေးနဲ့ Matthew က ပြန်တွေ့နေပြီတဲ့လား။
"ဘယ်လိုတဲ့လဲ သူက ကလေးကို မှတ်မိသေးရဲ့လား"
Matthew ကို ဖက်ထားတဲ့ လက်တွေက အမိန့်ပေးစရာမလိုပဲ အလိုလို လျော့ကျသွားတယ်။
