AŞK-I VİRANE

6. BÖLÜM

Bölümleri oylamayı ve yorum yapmayı unutmayalım..

🌺🌸

Tüm bu süreç nasıl ilerleyecekti bilmiyordum ama onunla uğraşacaktım. Ne yapmaya çalıştığını anlamasam da onu yaptığı işten yıldıracaktım. Öyle ya da böyle bir şekilde başaracaktım.

Ya canını yakacaktım ya canım yanacaktı…

Babamın peşinden ilerlerken çalışanların bakışlarına maruz kalıyordum. Elbette kim olduğumu biliyordu herkes, yoksa bu şekil bakışlara maruz kalmazdım.

Kapıdan çıkmaya yakın telefonuma gelen mesajla duraksadığımda elimdeki telefonun kilidini açıp mesaja baktım. Gönderen kişi kayıtlı değildi ama ne yazdığını okuyunca kimden geldiğini anlamıştım.

"İşleri daha fazla biriktirmek istemezsin diye düşünmüştüm ortak. "

Alaz…

Sinirle derin bir nefes verip yüzüme şaşkın ifade ile bakan babama baktım. Ne olduğunu anlamış olmalıydı ki başını sallayıp yürümeye devam etti. Arkasından gidişine bakarken omuzlarımı düşürüp geldiğim yöne döndüm tekrar ve sert adımlarla yürümeye başladım söylenirken.

"Ortakmış, gösteririm ben sana ortağı! "

Asansörün düğmelerine ard arda bastığımda yanıma gelenler delirmişim gibi bakıyorlardı, aldırmayıp düğmeye basmaya devam ettim. Sonunda asansör geldiğinde beşinci katın düğmesine basıp kollarımı önümde birleştirdim.

Ayağımla bir ritim tutarken asansörün kapısı kapanmış ve bir dakika içinde beşinci katta durmuştu. Hızlıca kabinden çıkıp odasının önünde durduğumda sekretin tek kelime etmesine müsaade etmeden içeri girdim.

Koltuğuna oturmuş kağıtlarla uğraşıyordu Alaz, geldiğimi fark ettiğinde elindeki kağıdı masaya bırakıp yüzüme baktı gülümseyerek.

Kapıyı sertçe örterek içeri girdim. "Numaramı nereden buldun? "

"Beni fazla küçümsüyorsun Duru. " Masasının önüne gidip ellerimi buzlu cama dayadım.

"Sadece merak ediyorum. "

Gülümsemesi genişledi. "Sadece merak etmediğini ikimiz de biliyoruz. "

"Ne demek o? "

Sandalyesinden ayağa kalktığında masasının kenarından dolaşıp camın yanında durdu. "Her neyse, konumuz bu değil. Bir an önce toplantıya girmemiz gerekiyor. "

"Ne toplantısı? " dedim kaşlarımı çatarak. Daha ilk günden ne toplantısıydı bu!

"İşlerin biriktiğini demiştim sana. "

"Alaz! " Sinirle adını haykırdığımda mavi gözlerini üzerime dikti. Yüzündeki gülümseme kendini ciddiyete bırakırken bundan hoşlanmadığını biliyordum.

"Alaz Bey! " dedi üstüne basa  basa. "Eski Alaz yok senin karşında! "

Eski Alaz… Haklıydı yoktu. Eski Alaz bana asla böyle bakmazdı, mavileri adına tezat böyle yakıcı olmazdı. Bana emir vermez ya da karşımda böyle sert bir ifadeyle durmazdı.

Haklıydı, eski Alaz yoktu karşımda.

"Alaz Bey! " dedim bozuk bir tınıyla. "Bana emir veremezsiniz. "

"Ne yapacağımı sana mı soracağım? "

Kollarımı önümde birleştirip tek ayağıma verdim yükünü. "Senin karşında basit biri yok, ortağın var. Ama en önemlisi de bir kadın var! "