I'll always love him // Mitthy

Hoofdstuk 7 - Eerlijk duurt het langst

TW: Zelfmoord

Matthy pov:

Inmiddels is het al fucking 4 uur 's nachts en ik heb nog steeds niet geslapen. Ik weet dat ik morgen, nou ja eigenlijk vandaag, eerlijk moet gaan zijn tegen Milo. Ik zie daar enorm tegen op. Dat is ook zeker de reden dat ik niet kan slapen. Zoals ik al zei komen al die nare gedachtes weer naar boven op zulke momenten. Op momenten als ik hoop heb tussen Miel en mij, maar ook op andere momenten. Als ze maar over Milo gaan, dan komen ze langzaam wel naar boven. Het ding is ook nog eens, dat ik niet weer kan zeggen dat ik niet wil praten. Dat heb ik nu al vaak genoeg gedaan. Als ik dat nog een keer doe weet ik dat ik echt nog harder de lul ben. Nog harder dan dat ik nu al ben zelfs. Aangezien ik toch niet kan slapen stap ik maar langzaam uit mijn bed. Milo mag mij namelijk niet horen en hij mag al helemaal niet wakker worden van mij. Dan ben ik echt veel verder van huis. Gelukkig is het mij gelukt om uit bed te geraken zonder dat Milo het door had. Nu kan ik dus mooi naar de badkamer lopen. Ik weet namelijk dat ik daar gisteravond nog het scheermesje heb opgeruimd. Niet perse in de lades maar gewoon letterlijk naast de wasbak. Ik had namelijk al zo'n vermoeden dat ik vannacht niet zou gaan kunnen slapen. Daarom kon dat wel. Ik zou dan toch als eerste in de badkamer weer zijn 's ochtends. Ik loop binnen om wat water te drinken, maar al snel valt mijn oog op het mesje. Ik zou dit nu echt niet moeten doen. Ik moet er namelijk met Milo over praten morgen. Maar wat als ik er nou gewoon voor zorg dat ik er niet meer ben? Wat nou als ik gewoon mijn aderen open snijd? Dan heeft niemand meer last van mij en belangrijker nog, ik heb ook geen last meer van mijzelf. Even vraag ik mij nog af of ik mijzelf echt moet gaan verlagen naar dit niveau, maar aangezien ik mijzelf toch al vaak genoeg heb gesneden maakt dit toch niet zo veel meer uit vindt je niet? Precies dat dacht ik ook! Na nog heel even getwijfeld te hebben besluit ik maar gewoon het mesje langs mijn polsen te halen. Eerst flink wat sneeën links en dan rechts. Dit doe ik totdat ik er bij neerval en niks meer weet van wat er om mij heen gebeurd.

Milo pov:

Matthy heeft het mesje weer opgeruimd in de badkamer. Eerst vond ik het geen goed idee want je weet niet tot wat hij toe in staat is om te doen als ik slaap. Ik heb namelijk zo'n heel groot vermoeden dat Matt vannacht weinig tot niet kan slapen. We hebben namelijk soort van afgesproken om het morgen te hebben over het mesje, over het bloed wat er nog op zit en over Matt zelf. Ik weet namelijk ook al lang dat het niet goed met hem gaat. Hij is nou niet echt bepaald goed in het verbergen van die dingen ook al denkt hij van wel. Na even hierover te hebben nagedacht val ik toch maar in slaap totdat ik midden in de nacht wakker word door een geluid ergens anders in het huis. Ik draai mij om en merk dat dat verdomd makkelijk gaat. Als ik namelijk naast mij kijk zie ik dat Matthy verdwenen is. Ik kijk op de klok op m'n telefoon en zie dat het pas 4:15 uur is. Meteen zit ik weer in paniek modus. Ik weet dat hij gisteren dat mesje heeft opgeruimd en ik weet dat hij bloedzenuwachtig was voor vandaag. Ik mag echt niet hopen dat hij zichzelf wat aan heeft gedaan of erger nog... nee nee nee nee nee daar wil ik niet eens aan denken. Ik besluit maar even te gaan kijken en ik neem mijn telefoon maar even meer voor licht en voor als ik eventueel de ambulance moet bellen. Ik moet ook niet vergeten dat er beneden nog 3 jongens liggen te slapen. Als er iets met Matt aan de hand is moeten zij dat ook weten natuurlijk. Het geluid leek te komen uit de badkamer dus ik denk dat ik daar maar eerst ga kijken. Daar heeft Matt dat ding ook weer neergelegd dus het kan niet goed zijn in mijn mening.

~

Als ik de badkamer binnenloop zie ik daar een levenloze Matthyas op de grond liggen. Het bloed stroomt zo wat nog uit zijn polsen en het scheermesje ligt er naast. Tuurlijk ligt het scheermesje er naast, wat dacht je anders Milo? Dat hij om 4:15 uur 's nachts even leuk gewoon niks gaat zitten doen in de badkamer? Tuurlijk niet. Ik weet niet hoe snel ik met mijn hand mijn telefoon moet pakken om 112 te bellen. Gelukkig wordt er aan de andere kant heel snel opgenomen. "112 alarmcentrale, waar kan ik u mee helpen?" "Mijn vriend, Matthyas het Lam, heeft geprobeerd zichzelf van het leven te beroven en ik weet niet of hij dood is of dat hij nog leeft. Ik kan het ook niet kijken of hij een hartslag heeft aangezien zijn beide polsen nog helemaal onder het bloed zitten." "Oke meneer, kunt u rustig blijven voor mij en het adres vertellen?" "Kerkstraat nummer 25." (a/n: dit adres heb ik even random opgemaakt. Ik weet dat er een kerkstraat is in Ameide maar meer ook niet. Neem dit dus niet te serieus.) "Dank u wel meneer, de ambulance is onderweg!" "Dank u wel, ik hoor ze zo wel de straat in rijden." De ambulance is geregeld, maar ik kan hier nu niet weg om de jongens te gaan waarschuwen. Ik hoop echt enorm dat een van hun ook is wakker geworden van de knal, de kans is wel zeer onwaarschijnlijk en dus besluit ik maar om Robbie te bellen. Hij is tenslotte Matthy's beste vriend. Ik mag echt hopen dat hij niet al te diep slaapt, dan kan ik hem natuurlijk nooit bereiken. "Neem op, neem op, neem op!" "Met Robbie" hoor ik aan de andere kant van de lijn. Gelukkig hij sliep niet heel diep en heeft zijn telefoon opgenomen. "ROBBIE MILO HIER, IK HEB NU JE HULP NODIG!" Het maakt mij nu absoluut niet uit dat het midden in de nacht is en hij hier waarschijnlijk enorm van schrikt. "HET IS MATTHY, HET GAAT NIET GOED MET HEM. AMBULANCE IS AL GEBELD EN DIE KOMEN ER BIJNA AAN. NEEM ROEL EN KOEN MEE. IK LEG BOVEN IN DE BADKAMER ALLES UIT. HET IS ENORM DRINGEND! OPSCHIETEN!"

Robbie pov:

Op eens word ik wakker uit mijn droom door een of ander naar geluid. Ik laat het een tijdje gaan maar hoor dan dat het mijn telefoon is die afgaat. Ik denk echt bij mijzelf van wie belt er nou zo laat, het is focking 4:15 uur in de nacht. Toch besluit ik hem maar wel op te nemen. Misschien is het Milo of Matt die niet bij de ander weg kan maar toch hulp nodig heeft. Milo had al een keer tegen ons gezegd dat het niet goed gaat met Matthy. Hij wist het niet zeker, maar zijn onderbuikgevoel zei het wel. Soms moet je daar maar gewoon naar luisteren. "Met Robbie" zeg ik en op eens hoor ik een heel bange, zenuwachtige en benauwde Milo aan de andere kant van de lijn. "ROBBIE MILO HIER, IK HEB NU JE HULP NODIG!" Zo ik schrik mij echt kapot, maar op dit moment kan mij dat niks schelen. Ik weet dat er wat aan de hand is met Matt. Mijn beste vriend. "HET IS MATTHY, HET GAAT NIET GOED MET HEM. AMBULANCE IS AL GEBELD EN DIE KOMEN ER BIJNA AAN. NEEM ROEL EN KOEN MEE. IK LEG BOVEN IN DE BADKAMER ALLES UIT. HET IS ENORM DRINGEND! OPSCHIETEN!" Na dit gehoord te hebben spring ik zowat mijn bed uit om ervoor te zorgen dat Roel en Koen ook aanstalten gaan maken om naar boven te sprinten. Gelukkig zijn zij ook al wakker door het geluid van mijn telefoon en hebben zij het hele gesprek mee kunnen luisteren. Ik hoop echt niet dat Matthy zichzelf wat heeft aangedaan, maar als ik moet geloven wat Milo laatst tegen ons zei is het zeker niet uit te sluiten. Met z'n drieën sprinten we zo snel we kunnen naar de badkamer. Alleen om daar een levenloze Matthy aan te treffen waarbij het bloed nog over zijn polsen stroomt. "M-m-m-matthy," begint Koen langzaam. Ik kijk hem ook met tranen in mijn ogen aan. Mijn beste vriend heeft niet zojuist zelfmoord gepleegd. Het mag gewoon niet gelukt zijn. De dokters moeten hem gewoon redden. Dan kan hij nog leven. Dat moet toch lukken? Langzaam maar zeker begint Milo te vertellen wat er aan de hand is.

1540 woorden

// Jaja mensen, zal het nog goedkomen met Matthy? Ik heb er ook maar even voor gezorgd dat Miel "mijn vriend" zij tegen de vrouw van 112 want misschien zeggen de dokters dat dan ook wel tegen Milo waar de andere jongens bij zijn. Jullie weten het niet, ik wel. HAHAHAH. Oke tot hoofdstuk 8 //