I'll always love him // Mitthy

Hoofdstuk 24 - Familie het Lam

*Tring tring*

Koen pov: 

Na een kort autoritje naar het huis van Matt zijn ouders staan wij nu hier. Met een brief in onze handen. Een brief die een slopend verhaal heeft. Een brief die zijn ouders moeten gaan lezen. Een brief die voor heel veel emoties gaat zorgen bij zowel de familie van Matt als bij ons. Wij weten wat er verteld gaat worden, maar zijn ouders niet. Dat idee maakt eenieder van ons al helemaal kapot. 

"Hey jongens kom binnen." Ik word zo maar opgeschrikt uit mijn gedachtes door de stem van Matthy zijn moeder. "Graag, wij moeten jullie wat geven en/of vertellen. Het is namelijk niet de normaalste zaak van de wereld dat wij hier staan. Bij de ouders van een vriend van ons zonder onze vriend." Nee Raoul, dat klopt ja. "Misschien moeten jullie even gaan zitten, het gaat namelijk over het oudste kind van huize het Lam. Matthy. Hij... is er niet meer. Zelfmoord gepleegd..." Ik breek nu al bijna na de uitspraak van deze woorden en ik heb de reactie van zijn ouders nog niet eens gezien. "Nee dit kan niet waar zijn, dit meen je niet. DIT MEEN JE NIET!" "Echt zoveel spijt en sorry vanuit onze kant, maar het is waar. Jullie en onze lieve Matthyas is er niet meer. Alleen nog maar in onze harten, maar verdwenen van deze aardbol. Hij heeft nog een brief voor jullie achtergelaten. Aan wie zal ik hem geven?" "Doe maar aan mijn man. Ik moet eerst Jaïr, Jesse en Ezra even roepen van boven." 

"JONGENS, BENEDEN KOMEN ALSJEBLIEFT, ER IS VEEL AAN DE HAND MET MATTHYAS! DE REST WORDT ZO WEL UITGELEGD!" 

"Hey Bankzitters, wat is er aan de hand?" Jaïr is de eerste die het woord neemt. Knap van hem. Ik heb mijn mond nog helemaal niet eens open getrokken sinds wij hier zitten en ik ben niet de enige. Milo. Hij heeft het er echt enorm zwaar mee, dat zie je aan alles. "Sorry jongens dat ik jullie dit moet mededelen, maar Matthyas is overleden. Sorry." Het is weer Raoul die het woord neemt. "Hij heeft zijn dierbaren nog een afscheidsbrief nagelaten. Jullie vader wilde net gaan beginnen." 

"Hey familiee,

Ja ik ben er niet meer. Waarschijnlijk hebben jullie dit te horen moeten gekeregen van de andere 4 bankzitters leden, en het spijt me echt. Alles. Het spijt mij dat ik hier niet meer ben, maar ik kon het echt niet meer aan. De poging hiervoor was al mislukt, dus dat dat bij deze zou gebeuren was helaas aanwezig, maar gelukkig voor mij was dat niet het geval. Nu ben ik op een betere plek namelijk. Ik wil ook even zeggen dat het niemand zijn schuld is dat ik hier niet meer ben. Ik wilde niet meer en daar kon niemand wat aan veranderen. Jaïr, Jesse & Ezra, sorry. Jullie mogen zoveel dingen van mij uitzoeken als dat jullie maar willen. Geen ruzie maken om kleding  of om wat dan ook zou ik wel heel erg waarderen. Alleen mijn telefoon blijft wel van mij. Net zoals al mijn favoriete dingen. Van knuffels tot kleding tot alles. Voor de rest, maakt het mij niet uit. Pap & mam. Ik heb de uitnodigen voor mijn begrafenis al geregeld. Daar hoeven julie je bijna geen zorgen meer om te maken. Alleen mijn familieleden moeten nog uitgenodigd worden. Vrienden is allemaal al geregeld via de andere brieven. Dan wil ik het liefst nog voor mijn verjaardag begraven worden. Minimaal een week. Dan zitten jullie er hopelijk niet zo heel erg mee op mijn verjaardag. Natuurlijk weet ik dat het niet gaat lukken om er helemaal niet meer mee te zitten, maar toch. Ik wil dat jullie, pap en mam, mijn kist gaan dragen. Samen met Jaïr, Jesse, Ezra & samen met Milo. Ook wil ik dat als jullie je schijt voelen jullie gewoon even naar de lucht gaan kijken. Ik ga hem een mooi kleurtje geven. Jaïr, Jesse en Ezra, als er wat is vertel het mij. Ik luister altijd. Jullie mogen mij ook altijd gaan bezoeken, dat vind ik ook helemaal niet erg. Iedereen mag iets vertellen of voortdragen op mijn begrafenis, maar als je dat niet wil of als dat niet lukt is het niet verplicht. Liefste familie, hierbij zeg ik voor altijd mijn gedag tegenover jullie. Jullie allemaal. Kom mij ook alsjeblieft niet achterna en ga ook niet het slechte pad op, want jullie hebben nog een mooi leven voor je. Blijf daar in geloven. Tot op mijn begrafenis en tot ooit in de hemel. Doei <3

xx jullie liefste Matthyas" 

"Neen maar dit kan toch niet waar zijn? Hij was altijd zo'n leuke, lieve, aardige en blije jongen. Hoe kan dit dan nou in één keer?" "Ons doet het ook pijn, omdat wij ook niet weten hoe het zo maar heeft kunnen gebeuren." Opeens kan ik wel weer gewoon normaal praten. Ondanks dat er bij Milo nog geen enkel woord uit is gekomen. Misschien gebeurd het straks nog aangezien hij wel eens vaker op random momenten wat zegt. "Waarom Matthyas? Ik had nog liever gewild dat de rollen waren omgedraaid." "Dat snap ik echt heel goed. Het is ook echt niet eerlijk. Daar waren wij het al unaniem over eens. Toch is het gebeurd." "I-i-ik heb een vraagje, k-kan ik die even stellen?" "Jij altijd Milo." "U-u-uhm wat hadden jullie ervan gevonden als Matthy niet h-h-hetero zou zijn?" "Matthy niet hetero? Wij zouden het absoluut niet zien aankomen, maar we zouden hem wel nog steeds behandelen als de Matthyas die hij altijd al is geweest." "Waar komt deze vraag vandaan als ik vragen mag?" Voor het eerst na de brief zegt de vader van Matt ook wat. "N-n-nou u-uhm Matthy heeft ook brieven aan ons en aan hun vriendinnen geschreven, waarin er bij mij in stond dat hij meer van mij hield en nog steeds houdt dan dat vrienden van elkaar houden. Bij Lieke en bij Jamie stond er in dat hij van ze hield, maar ze niet wilde afpakken van Raoul en Robbie omdat dat toch niet zou gaan. Zij hebben al met hun en hij was niet hetero zij hij." "Zo, bedankt voor je verhaal Milo. Nee het zou ons echt niks uitmaken." "Maar Milo," begint de moeder van Matthy weer, "hoe is het vanaf jou kant? Daar zijn wij wel benieuwd naar." "Dan val ik meteen met de deur in huis, ik ben ook niet hetero en ja ik vond en vind Matthy ook leuk." "Nou dan is dat ook weer uit de wereld geholpen. Vandaar dat jij waarschijnlijk ook mee mag helpen met het dragen van zijn kist. Daarover gesproken, ik denk dat het beter is als jullie naar huis gaan. Dan kunnen we allemaal dit even verwerken. Het ziet er namelijk misschien niet zo uit vanaf de buitenkant, maar vanbinnen ga ik echt helemaal kapot. Jullie horen wel wanneer de begrafenis is." "Dat is helemaal goed. Als er nog iets is wat wij kunnen doen dan zeggen jullie het maar." 

1230 woorden

// Aangezien het nu 28 mei 2023 is en ik hem op 29 mei 2023 online wil hebben komt er alleen nog maar het hoofdstuk van zijn begrafenis en nog het dankwoord. Dat tweede had ik gelukkig al geschreven dus nu alleen het eerste nog. Ik was dit heel stiekem al lang van plan om niet meer te schrijven. //