I'll always love him // Mitthy

Hoofdstuk 13 - Lukt het wéér niet?

TW: Er wordt gepraat over autisme, depressie, overthinken etc en zelfbeschadiging komt ook voor in dit hoofdstuk.

Matthy POV:

Het is 8 uur en ik word langzaam wakker. Ik had echt zo lang als ik had gewild uit kunnen slapen, maar daar heeft mijn hoofd echt alles behalve zin in. Echt fucking kut. Nu moet ik met de wallen nog onder m'n ogen gaan werken. Tenminste een poging gaan doen tot. Hoever we komen? Ik heb echt geen idee. Ik wil natuurlijk het liefst dat ik alle mailtjes even kan bijwerken, misschien kan ik zelfs nog een video editen. Alleen ben ik echt heel bang dat mijn hoofd er anders over denkt. Waarschijnlijk wordt het weer de hele dag niks doen. Ik heb ook echt weinig geslapen dus mijn gedachtes gaan denk ik overal heen, behalve het werk. In ieder geval, het is te proberen. Met of zonder succes dan maar. Eerst moet ik alleen mijn bed even uit zien te komen en dat duurt waarschijnlijk ook wel een kwartier. Hij is nog zo lekker warm en mentaal hoef ik mijn bed ook niet perse uit ofzo.

~

Na echt tien minuten er over gedaan te hebben om mijn bed uit te komen, duurde wel korter dan verwacht, kan ik eindelijk naar beneden proberen te gaan om te kunnen werken. Of het echt werken wordt? Daar denk ik beneden wel aan. Eerst de trap af zonder om te flikkeren van het slaaptekort. (A/n: Ik heb slaaptekort want ik slaap te kort, nee niet leuk? Oh jammer, maar moest even)

~

Eenmaal beneden aangekomen ben ik al kapot. Ik heb nog niet eens wat gedaan in het huis of qua werk. Als ik nog aan het werk wil moet ik het ontbijt maar even skippen, dat is dus ook het gene wat ik doe. Proberen te gaan werken en tussen de middag pas eten. Mijn laptop is in ieder geval al open dus dat is zeker een pluspunt. Zin om naar mijn setup te lopen had ik niet dus dan maar via de laptop. Kom op Matthyas even mailtjes bijwerken is niet zo veel werk toch? Gewoon je best doen en het snel even afmaken kan je daarna wel wat leuks gaan doen! In het halfuur nadat ik mijzelf deze peptalk had gegeven is er nog niet heel veel gebeurd. Nog geen enkele mail heb ik kunnen doen en video's editen is hem al helemaal niet geworden. Ik ben geen mietje en dus probeer ik het nog maar een keer. Het begin ging heel eventjes goed, maar daarna was ik al meteen weer in gedachten verzonken en lukte mij het dus weer niet om verder te werken. Ik haat dit echt, mijzelf en dat ik nu thuis zit voor een werkdag en dat helemaal niks wilt lukken door het overthinken van vannacht. Ik lag rond een uur of 10 al in bed en toch heb ik nog 4 uur wakker gelegen om vervolgens weer om 8 uur wakker te worden. Ik weet dat er andere mensen zijn die wel goed op 6 uur slaap kunnen functioneren, maar ik simpelweg gewoon niet, daar staat mijn autistische kop niet naar. Ik moet gewoon dingen hetzelfde kunnen doen zoals altijd anders klopt het in mijn hoofd niet of ik krijg er juist weer te veel prikkels van omdat ik vind dat het anders hoort. Dat blijkt nu ook maar weer, anders had ik misschien al wel dingen af kunnen hebben. Echt waarom ben ik ook zo'n sukkel. Dat is echt iets wat ik mij dagelijks afvraag. Waarom, waarom, waarom? En het ding wat pas echt erg is, is dat ik zelf niet eens weet waarom ik zo ben. Ook is mijn hele middag eigenlijk al verkloot op dit moment. Het is nu namelijk al 16:00 uur. Ik had niet eens door dat ik al zolang aan het overthinken was, maar ik kan nu in ieder geval geen werk meer klaar krijgen. Even kijken naar een oplossing, anders word ik misschien ook nog uit team Bankzitters gekicked. Ik verzin namelijk vaak ideeën voor video's, maar als ik dat nu niet meer kan doen omdat ik mijzelf teveel in de weg zit, krijgen we ook minder video's online. Ik sla het eten ook maar over, hoe eerder ik in bed lig hoe beter. Ik moet morgen namelijk wel weer naar kantoor. Als ik langs de badkamer naar mijn slaapkamer loop valt mijn oog helaas weer op dat scheermesje. Als ik het gewoon doe, denk ik bij mijzelf, ben ik heel even af van de mentale pijn die ik voel. Zo'n slecht idee vindt mijn hoofd en dus ook blijkbaar niet. Gewoon een paar sneeën en hup, ik kan daarna wel m'n bed in. Met die gedachte doe ik het ook. De sneeën van een tijd geleden zijn littekens aan het worden, dus daar kan het gewoon overheen. Hup, één, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, tien, elf, twaalf, dertien, veertien, vijftien sneeën op m'n linker pols en arm. Snel droogdeppen zodat niet mijn hele badkamer onder het bloed ligt en nu hup m'n bed in, morgen weer naar facking kantoor.

923 woorden

// Ja mensen de laatste hoofdstukken zijn een beetje onduidelijk. Ik weet het, het is kut, maar het is even niet anders. Dit alles hoort naar mijn mening wel bij de verhaallijn. Het einde begint er ook aan te komen. Niet heel veel hoofdstukken meer dus. Ik vind het trouwens echt zo knap dat mensen boeken kunnen schrijven van bijv. 70 hoofdstukken. Hoe? Hoe doe je dat? Oke anyway, kusjes van mij xx //