I'll always love him // Mitthy

Hoofdstuk 8 - Foute boel

Milo pov:

Als Robbie heeft opgehangen en samen met de rest naar boven is gesprint hoor ik de ambulance de straat in rijden. "Jongens jullie blijven hier bij Matthy, jullie zorgen ervoor dat er niet nog meer met hem gebeurd. Ik ga ervoor zorgen dat het ambulancepersoneel hier naar binnen kan." Ik sprint zo snel als ik kan naar beneden zodat de mensen niet voor een dichte deur hoeven te staan en zodat Matthy zo snel mogelijk geholpen kan worden. Ik leg het later wel uit aan de jongens. Dit heeft nu voorrang. Als ik beneden ben en de deur net open heb gedaan komen ze al aan. "Boven. Eerste deur links", zeg ik tegen de twee met een brancard waar Matthy mee de trap af kan glijden. "U bent dus de vriend van meneer het Lam?" "Ja klopt dat ben ik, ik heb 112 voor hem gebeld." "Kunt u mij ook misschien vertellen wat er met hem is gebeurd?" "Nou ik werd om 4:15 uur wakker door een hele harde klap, ik dacht dat de klap kwam vanuit de badkamer dus daar ben ik meteen gaan kijken. Ik had gisteren namelijk een scheermesje van hem gevonden waar naar mijn mening nog bloed op zat. En die had ik bij mij gehouden aangezien ik hier aan het douchen was maar er nog 3 anderen na mij moesten. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen dat een van de andere jongens hem zou vinden. Zij zijn nu boven bij hem aangezien ik jullie moest opvangen. Zij bleven hier ook slapen aangezien we een video voor ons youtube kanaal aan het opnemen zijn/waren. We zouden morgen of eigenlijk vandaag verder gaan, maar dat wordt nu verplaatst. Diezelfde avond heeft hij nog tegen mij gezegd dat hij het mesje even zou opruimen in de badkamer aangezien hij volgens hem daar beter zou liggen. Ik kon hem geen ongelijk geven natuurlijk dus zei ik tegen hem dat het prima was. Van te voren wist ik natuurlijk niet dat hij zou proberen zelfmoord te plegen. Ik weet ook nog steeds niet of het hem nou is gelukt of niet. Natuurlijk hopen wij allemaal van niet, maar je weet het nooit zeker. Ik heb het de andere jongens nog niet uit kunnen leggen wat er aan de hand is aangezien ik jullie toen de straat ik hoorde rijden. Ik stel hun zometeen nog op hoogte. Ik neem trouwens aan dat hij naar het ziekenhuis moet dit alles zo snel mogelijk gefixed moet worden, maar zou ik dan met hem meekunnen? Ik weet hoe eng hij het vindt als hij op een onbekende plek alleen is." "Ik weet eigenlijk wel zeker dat hij naar het ziekenhuis moet, Sint Antonius wordt het waarschijnlijk en van mij mag je best mee. Ik zou wel voordat wij weggaan even vertellen wat er is gebeurd aan de andere logees. Dan zijn zij ook op de hoogte." "Oke, zal ik doen! Dank u wel mevrouw. Gaat u ook mee naar boven of is dat niet nodig?" "Ik kan hier wel even wachten anders wordt het boven zo druk. Is het goed dat ik even aan de eettafel ga zitten?" "Ik vind het prima zo lang u maar niet dingen veranderd in hoe ze liggen. Matthyas is een beetje autistisch daarin." Ik weet niet hoe snel ik weer naar boven moet rennen om de jongens op de hoogte te stellen.

Robbie pov:

Als Milo de ambulance hoort verlaat hij ons om hun op te vangen en laat hij ons alleen met het levenloze lichaam van Matt. Het doet echt pijn om hem zo te zien liggen, maar ik weet dat het voor zijn bestwil beter is dat wij hier met z'n allen bij hem blijven tot de ambulance broeders zijn gearriveerd. Misschien dat het anders nog slechter met hem zou had kunnen aflopen, puur omdat wij zo egoïstisch waren geweest door hem alleen te laten. Nee ik zou het echt niet over mijn hart kunnen verkrijgen om hem hier zo te kunnen laten liggen. Dat zou ik mijzelf nooit meer vergeven. Dat er met mijn beste vriend iets zo gebeuren door mij. Never. Ik hoor Milo de deur beneden open doen en vrijwel meteen hoor ik 2 mensen met een soort lig-brancard de trap op rennen. De ambulance medewerkers. Ik kan natuurlijk niet helemaal uitleggen wat er met hem aan de hand is aangezien Milo dat nog niet heeft uit gelegd, maar als ik hem zo zie liggen weet ik dondersgoed wat er is gebeurd. "Goedenacht heren", zegt één van de twee. "Goedenacht", zeggen wij met z'n drieën tegelijk terug. "Weet iemand wat er is gebeurd met meneer?" "Robbie, aan jou het woord", fluistert Roel naar mij. Ik knik naar hem en vertel mijn verhaal. "Ik moet u eerlijk zeggen dat wij er alle 3 niet vanaf het begin bij zijn geweest, maar ik zal mijn best doen om uit te leggen wat ik denk dat er is gebeurd. De persoon die de deur voor jullie heeft opengedaan komt zo waarschijnlijk ook nog even boven, dan kan hij het nog even goed uitleggen. Hij heeft onze vriend namelijk zo gevonden nadat hij een enorme klap hoorde. Toen hij zag dat het foute boel was heeft hij waarschijnlijk meteen 112 gebeld en daarna mij. Hij wilde volgens mij niet bij hem weg, wat ik heel goed snap. Er zal maar wat met hem gebeuren als je weg bent. Ik verwacht dat hij dat wilde voorkomen. Hij stond net op het punt om ons alles uit te leggen, maar toen hoorde hij de sirenes de straat in komen en is hij naar beneden gesprint. Maar als ik hem zo zie liggen is het bij mij 1+1 = 2. Hij heeft geprobeerd zelfmoord te plegen. Door zijn polsen door te snijden met het mesje dat daar ligt." Iedereen kijkt ineens naar het scheermesje wat niet vlak van Matt vandaan op de grond ligt. Waarschijnlijk had niemand dat nog gezien. Behalve Milo en ik natuurlijk. "Maar aangezien wij niet op zijn pols kunnen voelen of hij nog een hartslag heeft weten wij niet of hij echt dood is of dat hij het wonder bij wonder toch heeft overleefd." "Bedankt alvast voor deze uitleg, ik zal zo inderdaad de andere jongen nog maar even vragen. Alleen nu eerst deze jongeman helpen. Zouden jullie misschien iets aan de kant kunnen gaan? Dan kan ik vast deze brancard onder hem leggen zonder dat ik eventueel teveel beschadig." "Ja tuurlijk kunnen wij dat. Als onze vriend boven komt zullen wij hem gelijk naar u sturen." "Dank jullie wel jongens!" Ik loop achter Koen en Roel aan, zij waren alvast buiten de badkamer gaan staan. Alleen moest ik dat nog even snel tegen de hulpverleners zeggen.

Milo pov:

Als ik boven kom zie ik alle andere jongens buiten de badkamer staan te wachten. Robbie komt meteen naar mij toe gerent. "Milo, ze wilden weten wat er met Matt is. Ik heb vast een korte uitleg gegeven, maar ik zou jou naar hun sturen als jij weer boven zou zijn." "Thanks Robbie, ik zal ze meteen een verklaring geven. Maken jullie je maar geen zorgen. Ik zal daarna alles aan jullie vertellen. Dan lopen jullie ook niet achter op de feiten. Zoek voor nu nog even wat steun bij elkaar. Samen komen we hier doorheen." "T-t-thanks Miel, ik zal het tegen de andere zeggen. Succes daar binnen! Kun je alsjeblieft Matthy nog even de groeten van ons doen?" "Ik zal het proberen Robbie, echt waar. Tot zo." "Tot zo." Na dit gezegd te hebben klop ik op de badkamer deur en loop ik naar binnen. "Jullie wilden nog een verklaring van mij hebben hoorde ik." "Ja dat klopt. Bent u zijn vriend?" "Ja dat ben ik." "Fijn, vertel ons alsjeblieft precies wat er gebeurd is dan kunnen wij verder handelen." (a/n: Matthy is ondertussen al gereanimeerd enzovoort, want dat kan niet zo lang duren natuurlijk.) Na alles verteld te hebben tegen de ambulancebroeders vertel ik het weer. Alleen dit keer aan Robbie, Raoul en Koen. Toch een hele andere ervaring dit. "Zo d-d-dus dit speelt al veel langer?" "Ik ben echt bang van wel Koen, ik weet er ook niet alles vanaf aangezien wij het vandaag pas over zouden hebben. Als ik had geweten dat Matthy zou proberen zichzelf te doden had ik het ook niet zo lang laten wachten, maar hij wilde nog niet praten en je kan hem natuurlijk niet dwingen. Ik wist ook niet zeker of ik dit alles tegen jullie had moeten zeggen aangezien Matthy zelf nog niks tegen mij had gezegd. Dat vond ik een beetje onbeleefd. Wat als het nou prima met hem ging?!" "Sorry dat ik het zeg, maar er werd aan jou gevraagd of je zijn vriend was en je zei ja. Hebben wij wat gemist?" Tuurlijk vraagt Raoul dat ook weer, er is namelijk niemand anders die zo oplettend is als hij. "Ja Roel, je hebt het goed gehoord en nee Roel, je hebt niks gemist." "Ik ben zijn vriend niet, hoe graag ik dat ook zou willen. Ik weet nu al namelijk dat het niks tussen ons zou kunnen worden. Ik weet niet eens of hij gay is. Dat is tevens ook het laatste waar ik op dit moment aan wil denken als ik heel eerlijk mag zijn. Ik wil nu gewoon weten hoe het gaat met m'n mannetje." "Milo, ik denk dat ik ook voor Robbie en Koen spreek als ik zeg dat het ons allemaal niks uit maakt. Je doet het op je eigen tempo, al duurt dat soms wat langer. Wij zullen sowieso achter je beslissingen staan. Maak je daar nu inderdaad maar geen zorgen over. Dat komt later allemaal wel." "Dank jullie wel jongens. Dit had ik even nodig. Een beetje extra hoop voor alles wat er op dit moment speelt." Net als ik klaar ben met dit alles zeggen komen de hulpverleners uit de badkamer om richting het ziekenhuis te gaan. "Jongens ik moet gaan, ik ga met Matthy mee naar het ziekenhuis. Jullie kunnen gewoon hier blijven als het aan mij ligt, maar stop de opnames maar even. Daar gaan we een andere keer wel mee verder. Ook zou ik als ik jullie was hier vandaag sowieso maar blijven voor eventueel nieuws uit het ziekenhuis. Kantoor kan wachten. Ik licht iedereen wel in dan hoeven jullie dat ook niet te doen. Matt zijn ouders licht ik wel in als Matthy eventueel aanspreekbaar is of als hij is overleden. Dan zitten zij ook niet zo in de stress. We gaan naar Sint Antonius. Ik vertel in het ziekenhuis wel waar hij ligt." "Jo, is goed maatje", hoor ik Robbie nog achter mij zeggen voordat ik mee de ambulance in verdwijn.

1847 woorden

// Jaja lieve lezertjes, wat zal er gebeuren met onze lieve Matthyas. Ik hoop trouwens echt dat jullie dit boek leuk vinden, ik ben er namelijk erg trots op. Ook duurt het heel lang om dit te schrijven. Oke dat was het, tot de volgende! //