Ziek of Dapper?

Hoofdstuk 5

Het is de eerste keer dat ik in een kinderziekenhuis wordt opgenomen. En dit is dan ook nog eens een speciaal deel voor kinderen met kanker. Bij binnenkomst hangt er een plattegrond op de deur. Ze hebben er echt veel. Een sportlocatie, een school, een speelruimte, een bibliotheek en nog veel meer. Het is alsnog zwaar klote, maar dit maakt het gevoel om hier te liggen wel ietsje minder erg.

'Goedenmiddag, jij bent vast Emy?'
Ik draai me om en zie een mevrouw voor me staan. Ze heeft lichtbruin haar en is ongeveer net zo groot als Suzan. Ze ziet er wel aardig uit, maar het is wel echt zo'n typische zuster, dat is bij Suzan veel minder.
'Ja dat ben ik. En wie bent u?'
'Ik ben zuster verbeek, maar noem me gerust Esther.'
Ze geeft me een knipoog en glimlacht. Ze geeft mijn moeder een hand en samen lopen we naar een kamer toe. We stoppen een aantal gangen later. Kamer 24, daar lig ik de komende week. Als ik binnen loop zie ik nog een ander meisje liggen, ze ziet er heel moe uit. Ze heeft blond stijl haar, net als ik, alleen dan volledig stijl.
'Dit is de kamer waar je de komende tijd ligt. Je deelt je kamer met Hanna. Zij ondergaat dezelfde behandeling als jij.'
Ze kijkt me aan en er verschijnt een kleine glimlach op d'r gezicht. Ze ziet er lief uit, ik hoop dat ze dat ook van mij denkt, zodat we een band op kunnen bouwen. Mijn moeder, Esther en Suzan lopen de kamer uit en laten ons even alleen. Ik zet mijn spullen bij mijn bed en kijk naar Hanna.

'Ik ben Hanna. Jij bent Emy toch?', vraagt ze voorzichtig.
'Ja klopt. Hoe weet je dat?'
'Er is me verteld dat er een Emy zou komen om mijn kamer mee te delen. Dus ik dacht al dat jij dat was. Heb je ook kanker?'
'Oh ja dat ben ik. En ja ik heb ook kanker, helaas. Hoelang lig jij hier al? En hoeveel jaar ben je eigenlijk?'
'Sinds gisteren en ik ben 15. Ze gaan vandaag trouwens beginnen met de behandeling.'
'Ik ben ook 15! En succes alvast!'
'Ah toevallig, en dankjewel.'

We kletsen nog even door over onze hobby's etcetera. Alles gaat goed, tot ze me een vraag over school stelt.

'Hoe reageerde ze bij jou op school?'
'Ik heb het ze niet verteld. Ik wil niet dat ze weten dat ik ziek ben.'
'Niet verteld? Ik deed het meteen. Ze vinden het vast fijn om te weten waarom ik er niet ben.'
'Ik twijfel, ook mijn beste vriendin weet het niet. Ik wil gewoon nog kunnen leven en lachen.'
'Maar je komt nu niet meer naar school, is het niet fijn als ze het dan al weten? Desnoods alleen je beste vriendin. Ze maakt zich vast zorgen!'
Daar heeft ze een punt... Misschien moet ik Loïs appen.
'Misschien heb je wel gelijk...'
'Gewoon doen. En als ze je niet supporten heb je mij altijd nog!'
We lachen samen en ik pak mijn telefoon om Loïs te appen.

Ik weet niet hoe ik het ga verwoorden, maar het moet.

Emy / 14:03 :
Hey Lo,
Ik moet je iets vertellen. Wees alsjeblieft niet boos dat ik het nog niet gezegd heb, ik wist niet hoe. Ik leg je erna uit waarom.

Loïs / 14:08 :
Hey, je maakt me echt bang met dat berichtje. En ik wordt niet boos, als het geen stomme rede is natuurlijk haha. Nee, maar vertel maar <3

Emy / 14:08 :
Ik heb kanker...
Het spijt me zo erg dat ik het niet zei. Ik wist niet hoe ik het moest vertellen. Ik zou pas volgende week beginnen met chemotherapie, maar kon nu al terecht. Ik wilde tot het begon niks zeggen, zodat we nog konden lachen en leven alsof er niets aan de hand was. Ik hoop dat je niet boos bent. Ik hoop je snel te zien hier!!!♡

Loïs / 14:11 :
Omg... Natuurlijk ben ik niet boos! Ik ben blij dat je het überhaupt vertelt! Is het kwaadaardig? Wat nu?
Ik kom snel een keer langs! Ik spreek wel iets af met je moeder. Heeeeeel veel succes en sterkte komende dagen! Hou me aub op de hoogte!

Emy / 14:11 :
Dankjewel <3
Het is kwaadaardig, maar als ze het op tijd weg krijgen is er niks aan de hand. Zo niet gaat het misschien fout, maar daar wil ik nu nog niet aan denken. Ik hou je op de hoogte! Ik lig samen op een kamer met een ander meisje genaamd Hanna, ze ligt hier sinds gisteren, ongeveer mijn leeftijd. Dat maakt het iets beter! En ze zijn wel super lief!♡

Loïs / 14:12 :
Komt vast goed! Ik ben er voor je! Fijn dat je met haar een kamer deelt, maar niet mij inruilen he ;)
Ik zie je snel xx.

Ik stuur een hartje terug, maar één zin blijft in mijn hoofd hangen. "Niet mij inruilen he ;)"
Natuurlijk wil ik Loïs niet inruilen, maar ik wil wel dat ik me gelukkig kan voelen hier en een vriendin heb. Loïs ken ik al langer, maar de klik met Hanna is meteen zo goed! 2 beste vriendinnen kan ook toch?

Net voor ik Hanna kan vertellen over hoe Loïs reageerde, worden mijn gedachtes onderbroken door Esther die de kamer binnenkomt.
'We gaan beginnen Hanna, ben je er klaar voor?'
Aan het gezicht van Hanna is duidelijk te zien dat ze bang is.
'Nee, maar het zal wel moeten, want ik wil er vanaf!'
'Dan gaan we maar snel aan de slag.'

Ik wens Hanna succes en geef haar een knuffel. Onze eerste knuffel, maar meteen voelt het zo fijn. We kennen elkaar net een uur, maar het voelt als een onwijs sterke vriendschap, nu al. Esther geeft me een knipoog als ze het bed, waar Hanna in ligt, de kamer uit rijd.
Ik hoop maar dat alles goed gaat. Morgen ben ik zelf aan de beurt. Hanna kan me dan in ieder geval vertellen wat ze gaan doen!

Suzan komt de kamer binnen en komt naast me zitten.
'Heb je ooit gehoord van een kanjerketting?'
'Is dat zo'n kralenketting?'
'Ja! Na elke chemokuur krijg je een kraal! Hanna wilt dat jij haar eerste uitzoekt. Volgens mij zit het wel goed tussen jullie! En snel ook!'

Wilt Hanna dat echt? Zou ze mij ook al als een goede vriendin zien?
Suzan houd een bakje voor me. Er liggen allemaal verschillende kralen in. Ik zie een roze kraal met daarop een wit bloemetje. Ik weet niet waarom, maar die spreekt me aan en ik pak hem eruit.

'Doe deze maar, die vind ze vast mooi.'
'Ik ga hem aan haar geven als ze klaar is. Rust jij maar lekker even uit, met Hanna komt alles goed! Bereid je maar voor op morgen!'

Ze loopt de kamer uit en daar zit ik dan, alleen. Ik besluit Loïs even te videobellen en dat helpt, de afleiding geeft mijn gedachtes rust en zo kan ik meteen alles aan haar vertellen.

Een uur later, om precies te zijn 15:19, hoor ik de deur van de kamer open gaan. Hanna is weer terug.