MİNT ŞEKERİ

11

Bu bölüm düz yazıdır!

Peki... Galiba artık kabul etmeliyim. Jungkook beni asla sevmez...

Neredeyse 2 gündür bunu kendime hatırlatarak Jungkook'dan vazgeçmeye çalışıyordum. Ama bu, yararlı oluyor muydu?

Tabii ki de hayır.

Bilen birisi varsa, bana nolur söylesin. Ona havlusunu götürdüğüm günden beri bana soğuk davranıyor. Fark ettim de, herkese samimiydi... Bilmiyorum belki bana öyle gelmiştir.

Herkese normal ve biraz da olsa samimi davranan Jeon Jungkook benimle konuşurken sanki 2 saniye önce tanıştığı birisi ile konuşuyor gibiydi.

Gerçi yeni tanıştığın birisine bile daha içten davranırdın.

Gözleri bana bakarken ölü gibi bakıyor, bana dokunursa zarar vermek ister gibi sertçe dokunuyordu.

Sesi bile sertti... davranışlarından daha sertti sesi.

Ta ki geçen beni ittiğinden sonraki olanları saymazsak.

O olay için ayrıca kalbim kırık... ve belki tüm bu depresif ve ergence hal tavırlarımın sebebi de o olaydır.

Tek isteğim, ona yardım etmekti. Ve bunun için hemşire ablaya hayatımda kimseye dökmediğim kadar dil dökmüştüm.

Sırf yaralarını ve patlaklarını sarabilmek için ilk yardım çantasını almaya çalışmış ve hemşire ablanın beni ağlatacak derecede bana bağırıp beni aşağılamasına katlanmıştım.

Ve karşılığında ise düşünüp değer verdiğim insan tarafından, sırf onu önemsiyorum diye bir itilme aldım.

Bana zaten kötü davranıyordu. Bir de itmesi ve bana bağırması kalbimi daha da acıtmış, avuçları arasında suyunu çıkartana kadar ezmesine sebep olmuştu.

O an bile kızmamıştım ona. Eğer böyle mutlu olacaksa beni defalarca yere itebilirdi.

Çünkü o, ondan bir sınıf küçük olmamı umursamıyor, bazı zamanlar ise bana bebek diyerek (herkes gibi) dalga geçiyor sonra saçlarımı dağıtıp karıştırıyordu.

Bir öyleydi, bir böyle.

Ve bunu son 1 haftadır Hoseok'a ne zaman söylesem bana sinsice sırıtıyor ve "olabilir Tete'm, insanların içinde ne hissettiğini hissedemezsin." Diyordu.

Tamam, Hoseok da yarım akıllının tekiydi ama böyle demesi beni garip hissettiriyor.

Nedensizce, sormayın.

Beni ittikten sonraki günler, kendimi herkesten biraz uzaklaştırıp yalnız kalmak istemiştim. Ne de olsa yalnızlık en büyük hakkımdı.

Bahçede yerde 4 yapraklı yonca ararken biraz da ağlıyor olabilirdim. Yani birazcık ağlamak istemiştim. Mutsuzdum bu benim suçum değildi.

Yerde hâlâ çömelirken önümde bir gölge oluşmuştu. Jimin'dir diyerek baktığımda, bana bakmasını o an umduğum en son insan, yani Jungkook bana bakıyordu.

Kalkıp gözlerimi silmiştim. Yine itmeye geldi, aşağılamaya gelmiştir demiştim.

Ama yine beni şaşırtarak benden özür dilemişti.

Jungkook'u asla ama asla anlamıyorum.

Ve daha sonra etrafımızdaki kişilerden birisi bana bebek dedi diye Jungkook onu dövmüştü.

Ve tabii ben o sırada çok ama çok utanmış ve ağladığım görülmesin diye yere çömelip kolumla yüzümü gizlemiştim. Ama başarılı olamamıştım tabii...