Ölümün mırıltısı

1.

  Çok heyecanlıyım hatta aşırı heyecanlıyım .
Yayınlar mıyım bilmiyorum , ama şunu biliyorum
   "Bazı şeyler hayalde kalmamalı"

                             1.Bölüm
   Herkes bir gün ölecektir ,bu değişmeyen bir kanundur .
Kimi zengin doğar kimi fakir , kimi beyaz tenlidir kimi zenci
Zamanında çok yargılandı insanoğlu bu faktörlerden ,ama şunu unuttular
ÖLÜMü
   

  Dünya üzerinde iyi ve kötü olmak üzere iki çeşit insanlar vardı ama bu görecelidir tabi ki
Kiminin iyisi kiminin  kötüsüdür öyle değil mi ?
           Bana sorsanız ben iyi bir insanım
Ama şuan karşımda olan ve birazdan öleceğini bilen adama göre kötü bir insandım
      Şişede ki asite bakıyordum. sıkılmıştım artık ,daha halletmem gereken çok işim vardı.
   Karşımda ki adama baktım esmer  tenli 35-40 yaşlarındaydı ,öleceğini biliyordu yüzünde kabullenmiş bir ifade vardı
Bana yalvarmıyordu veya kurtulacağına dair bir umut beslemiyordu çünkü beni tanıyordu bir işe başladıysam sonu bellidir, asla değişmez
  Mırıldanıyordum ,mırıldanmayı seviyordum kendimce bir melodiydi bu ,
Bu tur insanlar bu mırıltıyı duyduklarında ölümün geldiğini anlıyorlardı .

   Karşımda ki adam ,kollarından ve ayaklarından bağlanmıştı ,vücudunda kırıklar vardı ,çenesi yerinden çıkmıştı ,
Göğsünde yanık izleri vardı . Ve bazı vücut uzuvları eksikti

   Gururla baktım bu görüntüye
Bir ressamın tablosuna bakması gibiydi aynı

Telefonumun çalması ile gözlerimi eserimden ayirmak zorunda kaldim. Bay kara arıyordu

-Nerdesin akar ?(bay kara)
-Ufak bir işim vardı ,bir sorun mu var?
-Akşam yemeğine bizde ol ,seni tanıştırmak istediğim birisi var .
-tabi ki ,orda olucam.

Bay kara ile 17 yasinda tanistim,bitik bir haldeydim ,tamamen psikioljik olarak çökmüştüm .
Cogu kisi gibi degildim. Herkes gibi kolay kolay haz almıyordum.
Kendimi kesfetmemi sağladı
Beni egitti ,yetiştirdi
Icimde ki gercek beni ortaya çıkarttı.
Eksiktim ,bitiktim , bir ottan farksiz yasiyordum .
Istese beni o halde birabilirdi
Ama o beni buldu ve egitti
Bana tekrardan yasamak ve zevk almak icin bi  sans verdi  yuzden ona minnet borcum vardı.
Bu yuzden onu bekletmek veya geri cevirmek istemiyordum .

     Çok az zamanım vardı o yüzden adamın işini kısa kesecektim ,açıkçası biraz üzülmüştüm .Ama yapacak bir şey yoktu emir demiri keser derler .
Masını üstünde ki tırtıklı bıçağı elime alıp adama yaklaştım ,hiç düşünmeden boğazını kestim ,fışkıran kanı yanımda duran boş kovaya doldurdum onlarla işim vardı . Sanat kadınıydım ben bi kere

  
   Hazırlanmak için 4 saatim vardı .
Kan dolu kova ile üst kata çıktım
Bomboş bir evdi ,dışardan bakınca tek katlı bir yer gibi duruyordu ama aslında 3 katlıydı gizli bir çatı katı ve alt katta az önce çıktığım mahzen vardı .
Ev ormanın derinlerindeydi ,ahşaptandı ,burayı kendim tasarlamıştım bir çok sır barındırıyordu içerisinde 
Koridorda bir kitaplık vardı kitaplığın hemen yanında tahtalarla bütünleşmiş bir kapı , çok dikkatli de baksa biri asla fark edemezdi 
   Elimde ki bıçağı iki tahta arasına sokup tahtanın tekini açığa çıkardım ve kulp göründü ,kapıyı açtım ve elime kovayı alıp yukarı çıkmaya başladım tek bir kişinin geçebileceği bir genişlik vardı .
   Yukarı çıktığımda huzur buldum resmen
   Oda ışık almıyordu o yüzden kovayı bırakıp lambayı yaktım.
   Burası küçük bir yerdi , tabureye oturdum ,elime aldığım şırınga ile kovada ki kanı çektim ve paletime boşalttım , yeni tablomu çizmeye hazırdım ...
    
      
      Ormanın biraz daha ilerisinde önce den kalma terk edilmiş bir mezarlık vardı . Mahzenden çıkarttığım adamı buraya getirmiş ,çukurlardan birine atmış ve gömmüştüm. Burda işim bitmişti
   Son kez gözlerimi etrafta gezdirdim
Burası resmen benim şaheserlerim ile doluydu ,nefes aldıkça huzur buluyordum.