The Moon Is Coming To Me (Chapter-36)
Chapter- 36
ပန်းချီပြခန်းမှ သူတို့ပြန်လာသည့်အချိန်တွင် ညနေပင်စောင်းလုနေလေပြီ။ ချောင်ယီထန်က သူမ၏သူငယ်ချင်းများနှင့် ဈေးဝယ်ထွက်ရန်ရှိသည်ဟုဆိုကာ အရင်ထွက်သွားနှင့်သည်။ ထန်နန်မှာ အိပ်ပျော်နေဆဲဖြစ်သည်မို့ လင်ချင်းဟယ်က သူ့ကို ခရီးသည်ခုံတွင် ခါးပတ်နှင့်အကျအနပတ်ထားပေးလိုက်သည်။ ထောင်ရှီးကမူ စားလို့မကုန်သေးသည့် သကြားလုံးတစ်ထုပ်ကို ကိုင်လျက် လင်ချင်းဟယ်နှင့်အတူ ကားနောက်ခန်းတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
ထန်နန်နိုးသွားမည်စိုးသဖြင့် မည်သူမှ စကားမပြောဖြစ်ကြချေ။ ကားထဲတွင် နှစ်ခြိုက်စွာအိပ်မောကျနေသည့် ကလေးငယ်၏ အသက်ရှူသံသဲ့သဲ့သာ ထွက်ပေါ်နေသည်။
တိတ်ဆိတ်နေသောလေထုက ထောင်ရှီးကို အနည်းငယ် ကသိကအောက်ဖြစ်စေသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ပတ်ဝန်းကျင်က တိတ်ဆိတ်သွားသည့်အခါ သူ့ဘေးမှလူ၏ တည်ရှိမှုက ပို၍ပင် ထင်ရှားပေါ်လွင်လာပြီး မသိကျေးကျွန်ပြုထား၍ မရနိုင်တော့ပေ။
သူ၏ပထမဆုံး ပန်းချီကားက ရောင်းထွက်သွားပြီဆိုသည့်အကြောင်း၊ ပြပွဲတွင် စီနီယာအကြီးအကဲများ၊ သူငယ်ချင်းများစွာနှင့် သိကျွမ်းခဲ့ရကြောင်း၊ နောင်လည်း ပန်းချီဆက်ဆွဲဖို့ ရည်ရွယ်ထားကြောင်း၊ လက်ရာအမြောက်ဆုံးပန်းချီကားကို လင်ချင်းဟယ်အား ပေးရန်ရည်ရွယ်ထားကြောင်း စသည်ဖြင့် စိတ်ထဲရှိသမျှ လင်ချင်းဟယ်ကို အကုန်ပြောပြချင်သည်။
ထောင်ရှီးက ဘေးကို တိတ်တိတ်ကလေး ထပ်မံခိုးကြည့်လိုက်သောအခါ လင်ချင်းဟယ်က ဖုန်းငုံ့သုံးနေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။
သူလည်း အကြည့်များကို ပြန်ရုတ်သိမ်းကာ ပြတင်းပေါက်ဘက်ကို လှည့်လိုက်ပြီး အပြင်ဘက်မှမြင်ကွင်းများဆီ အာရုံလွှဲလိုက်သည်။ သို့တိုင် သူ့လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားသည့်ဖုန်းက ရုတ်တရက် တုန်ခါလာသာဖြင့် ထိတ်ခနဲပင် လန့်သွားရလေ၏။
