The Moon Is Coming To Me (Chapter-53)
Chapter-53
ထောင်ရှီးအတွက် ဤကဲ့သို့ ကျယ်လောင်စွာ အော်မငိုဖြစ်ခဲ့သည်မှာ အချိန်အတော်ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ အချိန်မည်မျှကြာအောင် ငိုနေမိခဲ့သည်ကိုပင် ကိုယ်တိုင် သတိမထားမိတော့ပေ။ သူ ခံစားမိသမျှမှာ လင်ချင်းဟယ်က သူ့အား တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားပြီး သူ့ကျောလေးကို ညင်သာစွာ ပုတ်ပေးကာ သူငိုနေသည်ကို စိတ်ရှည်လက်ရှည် ချော့မြှူပေးနေခဲ့သည်ကိုပင်။
သူက ရှိုက်သံများထွက်ပြီး အသက်ကောင်းကောင်းမရှူနိုင်တော့သည်အထိ ငိုကြွေးနေခဲ့သည်။ မျက်ရည်များလည်း ဆက်ထွက်စရာမရှိတော့အောင် ခမ်းခြောက်ကုန်လေပြီ။ လင်ချင်းဟယ်က သူ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ကာ နီရဲမို့တက်နေသော သူ့မျက်လုံးများကို ညင်သာစွာ နမ်းရှိုက်လာခဲ့သည်။ ထို့နောက် နွေးထွေးသော အသံဖြင့် ဆိုလာ၏။
“ မငိုနဲ့တော့လေ။ ကိတ်မုန့်စားပြီး အတူတူဆုတောင်းကြရအောင်…”
ထောင်ရှီးက နာကျင်ကာ စေးကပ်နေသော သူ့မျက်လုံးများကို ကြိုးစား၍ ဖွင့်လိုက်သည်။ လင်ချင်းဟယ်အား မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ရချိန်၌ တစ်ဖက်လူ၏မျက်လုံးများကလည်း နီရဲနေကြောင်း တွေ့လိုက်၏။ သူရှိုက်ငင်ကာ ရင်ဘတ်က နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်နေလျက် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
လင်ချင်းဟယ်က ထောင်ရှီး၏မျက်လုံးများကို ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုမျက်လုံးလှလှလေးများက ငိုထားသည့်အတွက်ကြောင့် စိုစွတ်နေသည်။ မျက်တောင်များမှာလည်း မျက်ရည်ကြောင့် စေးကပ်နေပြီး မျက်ဝန်းစိုစိုများနှင့် မျက်ဆံနက်နက်တို့က နွေးထွေးသောအလင်းရောင်အောက်တွင် တလက်လက်တောက်ပနေကြသည်။
သူ မထိန်းနိုင်စွာ ထောင်ရှီး၏မျက်လုံးထောင့်လေးကို အနမ်းခြွေလိုက်မိပြန်ပြီး သူ့လက်ကောက်ဝတ်လေးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူ့ကို ကော်ဇောပေါ်ကနေ ဆွဲထူကာ ထစေလိုက်သည်။
