"Jimin නැගිටින්නකෝ... යුනිවර්සිටි එකට යන්න ඕනනේ.." කියන ගමන් කෙනෙක් පොඩි එකෙක් වගේ නිදාගෙන ඉන්න කියුට් පිරිමි ලමයා පොරවන් හිටිය බෙඩ්ෂීට් එක අයින් කරා.
"අනේ Hoseok hyung... තව විනාඩි පහයි...."
එහෙම Hoseok අයින් කරපු බෙඩ්ෂීට් එකත් ආපහු Jimin ඔලුවෙ ඉදන් පොරවගත්තා.
"විනාඩි පහේ ඒවා කීයක් දුන්නද Chimi?! දැන් නැගිටින්න නැත්තං මම අරගෙන එන්නෙ කොස්ස..😒" කියලා Hoseok කාමරෙන් එලියට ගියා.
"අනේ hyung තව විනාඩි පහනේ..." Hoseok ගියා කියලා නොදැන Hoseokට කිව්වා.
"යාහ් Chimi නැගිටිනවා දැන්!!" Hoseok කිව්වේ කොස්සත් අතක තියාගෙන අනිත් අතින් Jiminගේ බෙඩ්ෂීට් එක අදින ගමන්.
"මට බෑඈඈ තවම විනාඩි පහ ගියේ නෑ" කියලා Jimin ආපහු බෙඩ්ෂීට් එක පොරවගත්තා.
"යාහ් Chimi නැගිටිනවාආආ නැත්තං ඇත්තමයි මේ කොස්සෙන් දෙනවා දෙකක් ඔය උඩ දාගෙන නිදාගෙන ඉන්න පස්සට" Hoseok කෑගැහුවේ කොස්සත් උස්සගෙන.
ඒකට නම් Jimin නැගිට්ටා. නැගිටලා Hoseok දිහා බැලුවා,
"හුවෑඈඈඈ hyung ඇත්තටම ගහන්න ද කොස්ස අරගෙන ආවේඒඒ"
Jimin මුලින් බොරුවට ඇඬුවත් පස්සේ ඇත්තටම අඬන්න පටන්ගත්තෙ Hoseok අතේ තියෙන කොස්ස දැකලා එයා හිතුවෙ නෑ ඇත්තටම Hoseok කොස්ස අරගෙන එයි කියලා.
"Chimi අනේ අඬන්න එපා.. ඔයා දන්නවනේ මම ඔයාට එහෙම ගහන්නෙ නෑ කියලා.." Hoseok කිව්වේ කොස්ස පැත්තකට දාලා Jiminව බදාගන්න ගමන්.
"ඒත් hyung මම බයයිනේ..🥺" Jimin කිව්වේ පොඩි දරුවෙක් බයට අම්මට තුරුල් වෙනවා වගේ Hoseok තුරුල් වෙන ගමන්.
'ආශ් මට කොහොමද ඒක අමතක වුණේ? තමුසේ නම් මහ මෝඩයෙක් Hoseok' Hoseok හිතින් තමන්ටම බැනගත්තා.
(A\N:කතාවේ අකුරු ඇද කරලා තියෙන්නෙ හිතෙන් හිතන තැන්වල)
"හරි හරි Chimi අඬන් නැතුව ඉන්නකෝ අද ලෙක්චර්ස් දෙකනේ තියෙන්නෙ අද යුනි යන්න ඕන නැහැ... අපි ඇවිදින්න යමු.." Hoseok කිව්වේ Jiminව බදාගෙනම පිටට තට්ටු කරන ගමන්.
"ඇත්තමද hyung ?" Jimin ඇහුවේ Hoseokගේ තුරුලෙන් අයින්වෙන ගමන්.
"හ්ම්ම් දැන් ලෑස්තිවෙන්නකෝ ගිහින්.." කිව්වම Jimin කඳුළුත් පිහිදගෙන නැගිටලා වොෂ්රූම් එකට ගියා.
